Merhabalar,
Bu konuyu oneri istemekten ziyade, yazip rahatlamak amaciyla aciyorum aslinda, cunku artik arap sacina donmus bir mesele.
Konu akrabalar arasi küslük. 25 yasindayim. Birey olarak bakinca her ne kadar kazik kadar olsam da ailemin cocuguyum. Sulalede filancanin kiziyim, filancanin cocuguyum falan. 40 yillik akrabalik iliskilerini bitirebilecek, babamin samimi oldugu kuzeniyle arasini acabilecek etkideymisim tabii, yeni ogrendim.
Uzun uzun anlatip sikmak istemiyorum, isteyen eski konulara bakip detay gorebilir, sebep artik farketmiyor ne de olsa... Ozetle son 2 yildir cok samimi oldugum bir kuzenimle istemeden cok yuz goz olduk. Bu arada kuzen dedigim kisi 36 yasinda, akranim bile degil.
Ben uzun suredir kendisinden yana dert ettigim bir kirginliga ve kizginliga karsin daha fazla icimde tutamayip bir mesaj yazdim kendisine. Veda mesaji. :) Uzun uzadiya aciklamalardan sonra acik acik daha fazla kendisiyle gorusemeyecegimi yazdim. HATA 1. Akrabayla iliski boyle koparilmiyormus tabii, babam her ne kadar bana sebebimde hak verse de bu sekilde yapmamam gerektigini soyledi. Gorusmek istemiyorsam gorusmezmisim, ama goze soka soka "gorusmeyecegim seninle" filan dememek gerekiyormus akrabalikta. Yuz yuze bakilmayacak raddeye gelinmemeliymis. Hata 2. Neyse sonra bu kisinin kendisi degil, 35 yasindaki kardesi bana bir mesaj gonderdi. Dusmanca tavirlarla. Ona gereginden fazla olgunlukla cevap verdim. Kendi ayibiyla kalsin dedim. Bu arada ben yurt disinda yasiyorum, mesajlasmalar bundan dolayi.
Bu olayin ustunden 2 ay gecti ve ben daha gecen hafta babama anlattim. Onun akrabalari sonucta diye.
Ben sadece bir kisiyle gorusmeyip digerleriyle oluruna birakmayi planlarken bu aile boyu kusluge dondu. Babam 2 hafta once TR'deydi. Bu kuzenin annesine (kardes cocuklari-kuzenler) gidecekti her zamanki gibi. Annesi telefonda kibar yolla reddetmis. Babam da anlam verememis bu sogukluga, "Her gelisimde gel diyen kadin, bu sefer evine bile almak istemedi" diyor. Samimiydiler. Ben de olayi anlatinca anladik ki bunlar aile boyu kusmus.
Ben 2 hafta sonra Istanbul'a gidecegim. Onlar da Istanbul'da ama bizim eve uzak oturuyorlar. Acaba bir hareketlenme olacak mi merak ediyorum. Ben ne ararim, ne sorarim, ama o taraftan ses cikar mi bilmem. Babam pek takmiyor, onlar kendi kuzeniyle arayi duzeltirmis yine ama ben "ne olusu olume, ne dirisi dirime" havasindayim.
Istanbul'a kesin donus yapma planim var. Hic akraba kuslugu yasamamistim. Hani Onlar benim icin "yok" olacak. Ne dugune, ne cenazeye... Ama ailemden dolayi ayni ortamda bulunmak zorunda kalir miyiz filan merak ediyorum acikcasi.
Sonuc. Gorusmedigime degil ama acik acik gorusmeyecegimi yazdigima pismanim. Ama bu pismanlik sadece bende kalir, kimseye gidip de lafimi geri almam. Gurur yaparim. Hele ki bu saatten sonra edilen laflardan sonra pek yuze bakilacak durumda degiliz. Laflar unutulmayacak.
Var mi boyle akraba arasi kavga, kusluk yasayan? Bunun sonu ne oluyor yahu? Hani araci mi giriyor, yoksa omur boyu dugun, cenaze gibi yerlerde kose kapmaca mi oynaniyor, zamanla unutuluyor da eskisi gibi mi olunuyor, nedir, yasayan biri bana anlatabilir mi? Herhangi bir hastalik, kotu durum sonucunda akrabalar eski gunlerin hatrina bir araya gelir ve kusler birbirine sarilir barisir filan, ben boyle senaryolar dusunuyorum ama... Bilmiyorum yani. Ben sanmiyorum bu durumun kurtulabilecegini ama bu saatten sonra yapilabilecek bir sey var mi? Bu raddede ne onerilebilir artik bilmiyorum ama oneri baabinda da her fikre acigim.
