- 25 Şubat 2011
- 10.393
- 25.119
- 598
Yok, kardesi kiz, erkek degil. :) 35 yasinda bir kadin o da neticede, toy biri degil. Hakkatten de dogru duzgun sormak ya da beklemedigini yazmak gibi olgun bir tavir yerine daha konuyu bilmeden, anlamadan, beni tanimadan oyle saldirganca yazmis. Ben hic birini normal bulmuyorum bu kisilerin artik. Su konuda tahminin cok dogru. Benim muhattabim ruhsal sorunlari olan, psikolojisi bozuk olan biri, bazi yasadiklarindan ve karakterinden oturu. Kendi adina bile konusamadigi icin kardesi direkt onu savunma ihtiyaci hissetti. Ama taraf tutarak.henuz tum konuyu okuyamadım, fakat senin konunu gormusken es gecmek istemedim sevde.
olayı bir özetlersek;
-36yasında bir kadının dengesiz davranısları,
-senin arkadasın bile olsa kızgınlıgını (ondan sana hakaret vb birsey gelemedigi halde) neden oyle yaptıgını sorgulamana cevap gelmedikce ofkelenip kendi kendi silip gecmek yerine onun saldırı olarak gorecegi birsekilde ifade etmen,
- bir daha gorusmeyecegini hazmedemeyen kadın aynı dengesizlikle evi birbirine katmıs olmalı ki erkek kardesi onu koruma ihtiyacı duymus...
(kadın zaten sorunlu, gorunen o ki evde kimse saglıklı dusunemiyor cunku sakinlestirmeye calısmak yerine kardes sinirlenip bir de sana yazıyor.
kimse olayın nedenini anlamaya calısmıyor.
eger ablanın sorunlu oldugunu biliyorlarsa ve bu yuzden koruma geregi duyuyorlarsa bile sana hic yakıstıramadıklarını, onun ruhsal acıdan iyi olmadıgını falan yazmaları daha mantıklı olurdu)
-en sonunda ebeveynlerin "kazık kadar oldunuz cocuk gibi atısıyorsunuz" demek yerine birbirlerine girmeleri...
-yine de yetiskin gibi davranmayı akıl edip babana cephe almaktan vazgecmeleri...
gordugun gibi buzlar kırılmaya baslamıs.
senin yerinde olsam o aileyi ve ozellikle kuzenlerini "hasta" olarak gorup oyle yaklasır, ayda yılda bir cenaze vb yerlerde yanyana geldikce de alttan alırdım.
ama asla samimi olmazdım.
ya da senin yazdıgın gibi babanların arayı duzeltmesiyle zamanla unutulup aranızın yine özel gunlerde karsılastıkca selamlasacak veya en kotu ihtimalle kavga etmeyecek noktaya gelmesi icin soguk ama yine de makul bir insan olmaya calısırdım.
Bunlarin hepsi evli barkli, cocuklu insanlar. Oyle ayni evde degiller. Ama demek herkesi aradi taradi, hic vakit kaybetmeden bire bin katarak neler anlatti.
Henuz babama cephe aldilar mi, nekadar aldilar filan bilemiyoruz. En son yasanan sey annesinin babami misafirlige reddetmesi oldu iste. Babam yine telefon eder konusmak icin. Oyle yuzune kapatacak degiller, ama bakacagiz iste ne olacak.
Bu kadar cahilce davranacalarini, bu kadar cirkinleseceklerini bilmiyordum. Bak simdi, benim aklimdan hepsi silinir, hepsi kabuk baglar, ama o kadinin bana nefes aldigini bile hissettirme lafi unutulmaz. Onunla zaten asla gorusmeyecegim. Esas muhattabimla gorussem bile kardesi benim icin bitti. Zaten ezelden beri pek sevmezdim.
Aynen, ben de hastaymis, normal degillermis gibi dusununce daha rahatliyorum. Cunku benim muhattabim normal degil zaten, bu bilinen bir sey. Keske ondan beklentilerimi de buna gore ayarlayabilseydim. Cok yuz goz oldum bosuna.