konuyu açtığından beri okuyorum, allah yardımcın olsun. yaşadığın durum acı,soru işaretleri büyük bir yük omuzlarında, zamanlama daha da kötü. durum açıklığa kavuşacaktır mutlaka.ben şüphelerinde haklı olma ihtimali üzerinden giderek,tedbir olsun diye birkaç şey söylemek istiyorum.
öncelikle sakın ama sakın imalarda bulunma! bu senin herşeyi bildiğini açıkça gösterecektir (ortamda bilinçsizce verilen örneklerde bile baban tedirgin oluyordur zaten) bu durumda baban seni düşman (sakınması gereken kişi) olarak görecek, kızgınlık duyacak ve ilişkiniz bozulacak(belkide gereksiz yere).daha tedbirli davranacak ve sen durumun ne olduğunu çözemeyeceksin; hayattaki en zor şeylerden biri cevabını bilmediğin sorularlayaşamaktır, bu hayatı zehir eder andiecim.ayrıca senin hayatına gereksiz ölçüde kuşkuyu dahil eder ki bu senin tüm yaşamına yansır.
birde imalarda bulunman babanı rahatlatır.örneğin aileler çocuklarının sigara içtiğini bilse bile bildiklerini açıklamazlar daha rahat içmesinler diye; bu da anne babaların mantığının nasıl çalıştığını gösterir!
dediğim gibi kötü ihtimal üzerinden yazıyorum; özellikle kız çocukları babalarını kolay affedemiyor.sınavına odaklan ki olumsuz bir sonuç yaşayıp babanı suçlayacağın sebepler çoğalmasın.eğer zorlanıyorsan bunu annnen için yapman gerektiğini düşün lütfen.babana şu an duyduğun öfke seni kamçılasın.çalış,kazan,güçlen, kendine ve annene yeni ve hakettiğiniz yaşamı kurmaya odaklan.bu hedeften gözünü ayırma lütfen! aksi çıkarsa "her şerde bir hayır varmış" deyip, babana teşekkür edersin:)
annen için yapabileceğin en büyük iyilik bu olacaktır.böylece gizlediğin için duruma ortak olmuş da olmazsın.aksine mantıklı davranarak ve zeki bir tutumla anneni bu çirkin durumdan taktir edilecek bir naiflikle kurtarmış olursun.
sınava kadar bu konuya ara ver, takip etmeyi düşünme ki dikkatin dağılmasın.nasıl olsa babanda halanda orada öylece duruyor, sonra takip edersin.tabi başında da söylediğim gibi onları kuşkulandırmamak şartıyla.
tabi seni tanımadan yazıyorum bunları, kendi bakış açımla.beni bilinmezlik öldürür; öğrenip acımı yaşayabildiğim kadar yaşayıp, üzerinden atlayabileceğim boyuta getirmeyi ve hayata devam etmeyi tercih ederim.aksi halde hayatım boyunca zihnimi ve ruhumu kemirir acabalar. sana hangisi daha kolay geliyorsa onu tercih et (kendi mutluluğun için)bilmemek bilmekten daha az yıpratır dersen bırak gitsin meseleyi. ne anneni ne kendini sizi düşünmeyen biri için bu kadar ağır bir üzüntünün içine itme! sağlığınızdan da olmayın, inan değmiyor!
uzattım,kusura bakma lütfen,diliyorum ki altından bambaşka ve seni güldürecek bir durum çıkar:)