Sürekli almaya odaklı bir çocuk

Bigjetplane .!.:

İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.

Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.

Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm

Genişletmek için tıkla...

Namutenahii .!.:

Keşke anne baba olunmadan önce ebeveyn olma sınavı gibi bir sınava tabi tutulsa insanoğlu. Çocuğundan "zırlıyor" diye bahseden bir anneyi asla anlayamayacağım zira.. çocuk annesi ile babası arasındaki dağ kadar negatif elektriği sünger gibi çekmiş, çok üzüldüm bebeğinize... Keşke biraz empati kursanız..

Genişletmek için tıkla...

Merve .!.:

Bence de ağlayın sinirden. Büyük kötülük yapıyosunuz çocuğa. Bi şekilde bitmeli bu saçmalık. Haftada bir oyuncak da bana fazla geldi bilmiyorum belki de o kısma henüz gelmedim diyedir.

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Bana kalsa o bile fazla inanın evde yıllarca oynayabileceği kadar çok araba oyuncak var. Ayda bir iki kere çok sevdiği bir şeyi alabilirim bana kalsa. Ama dinleyen yok.

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Evet öyle derim olay çıkarıyor çünkü. Ben oğlumu güzel yetiştirmeye çalıştım, kitaplar, daha el becerilerini geliştiren şeyler, ahşap oyuncaklar, kutu oyunları vs alırım ona. Ama ben çocuğumu alıp markete bile gidemiyorum düşünün. Benim sebep olmadığım bir davranışın sonuçlarına en çok ben katlanıyorum. O yüzden artık tükendim bırakın da zırlıyor diyeyim

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Eşiniz kendini tatmin ediyor. Biz de o hataya bayağı düştük 8 aylık çocuğa akülü araba aldık 3 yaşına geldi halen süremiyor :)
Scooter ben çocukken çok istiyordum almadılar diye 1.5 yaşındaki çocuğa aldım mesela.

Bunun tek çözümü hayır diyeceksiniz. Arabaları sayın ve senin xx tane araban var başka almayacağız diyeceksiniz ve gerçekten almayacaksınız. Bu konuda babasını eğitmeniz gerekiyor :)

Şu an bizim evde nereye kaldıracağımızı bilmediğimiz nerdeyse parklarda olan boydaki bir kaydırak ve odanın yarısını kaplayan bir trambolin var mesela. Bunlar hep bizim kendi şımarıklığımız. Çocuğunuza kızmanıza gerek yok kendi davranışlarınızı değiştirmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Ben farkındayım işte olması gerekenin, çok güzel gidiyorduk oğlumla. Babasının her gün oyuncak getirmesi vs derken o kadar değişti ki. Biz de sizin gibi gereksiz çok şey aldık, ihtiyacı olan çocuklara dağıttım bir kısmını ama ben eksilttikçe yenileri geliyor, laf anlatamıyorum. Küçükken benim de çok oyuncağım yoktu ama ben olanlarla çok güzel oyunlar kurardım, barbilere kıyafet almaktansa annemle dikerdik mesela. Çok da mutlu olurdum, şuan bu halini gördükçe hem kızıyorum hem üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Spizella .!.:

Biz en azından aldıklarımızı kullanıyoruz. Şimdiye kadar oynamadığı bir köşeye atılmış oyuncağı yok ama yine de çok işte. Ya aylık bir hedef belirleyin çocuğunuz da o ayın sonunda alacağı şeyi bilsin ve sabretmeyi öğrensin ya da bir diğer önerim kumbara alın her gün işten gelince bozuk para verin atsın içine. Kızıma öyle yapıyoruz. Kostüm istemişti para biriktirdi ve aldık ama sabretmeyi öğrensin diye hemen de vermiyorum bugün kargodan geldi aslında ama pazartesi günü alacaksın elbiseni dedik. Öyle olunca kıymete de biniyor

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

Siz iyi yönetiyorsunuz bu işi ne güzel eşinizle aynı dilden konuşuyorsanız daha kolay tabi. Kumbara olayı çok hoş, biz de denedik onu oğlumla, bozuk paralar biriktirdik sonra onları markette kağıt paraya çevirdik hatta birlikte, aaa bunla şimdi araba alabiliriz dedim. Eşimin tepki şu “100 liraya araba mı olur” en en olmadı sırf bu mesele için pedagoga gideceğiz üçümüz.

Genişletmek için tıkla...

Bigjetplane .!.:

İyi akşamlar herkese,
Ya benim şu annelikten yana isyanım var. 3 yaşında oğlum ben baktım bu yaşına kadar yeni çalışmaya başladım. Eşimle aramız iyi değil, görüşler farklı. Bir de çocuk yüzünden çok tartışıyoruz.
Çünkü eşim çocuğun resmen ayarlarını bozdu.

Her gün ama her gün eve oyuncak araba getiriyor bu epeydir böyle, napıyım çocuk pandemide evde sürekli sıkılıyor istiyor diyor bir de. Aldığı arabalar da koleksiyon model arabalarından, fiyatlarından bahsetmek istemiyorum çok gereksiz paralar. Zaten oğlum da alıyor bir kenara koyuyor doğru düzgün oynamıyor bile, bir önemi yok onun için. Önüne 20 araba koyun yeni, başka yok mu der(denendi). Kendi çocuğum ama bazen o kadar sinir oluyorum ki kendi çocuğuma. Dışarı adımımızı atsak oyuncakçı diye tutturuyor.
Hayvanat bahçesi, gezmeye vs nereye götürürsem götüreyim orayı beğenmeyip oyuncakçıya ne zaman gideceğiz diyor, çocuğu alıp bir yere çıkmak istemiyorum, kendi başıma bile çünkü oyuncakçı diye zırlıyor. Oyuncakçıya götürsem bir tane bişey alabiliriz diye anlatsam anlamıyor dinlemiyor. Eskiden dinlerdi ama babası alıştırdı işte.

Eşimle bu konudan hep kavgalar ettim, sen yaptın bu çocuğu böyle al şimdi fabrika ayarlarına geri dön diye. İlerde düzelir diyor ama ben böyle düşünmüyorum, mutsuz, doyumsuz, her istediğini elde eden, elde edemezse kimbilir neler neler yapacak, belki kendisine belki çevresindekilere. Bunları düşünüyorum.
Çözüm olarak da eşime haftada bir kere ikimiz götürelim oyuncakçıya dedim, ama orda da kota koyamıyor, çocuk gene 1 günde 20 tane araba alıyor ne anladım ben. Ben kota koysam bana tepki oluşturuyor bu kez. Gerçekten ağlayacağım sinirimden. Bu kriz ortamında hem de, nefret ettim oyuncak arabalardan ya. Ev ağzına kadar araba fırlatıcam bir gün camdan hepsini. Başka oyuncaklara yönlendiriyorum ben, lego, kule oyunu, kitap vs ama onları da beğenmiyor. Eşim de beni dinlemiyor. İki gün almasa gene başlıyor. Bıktımmm

Genişletmek için tıkla...