Sürekli bağrışan anne baba

M

Miliemilie

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
8 Şubat 2019
148
167
53
35
Anne ve babamla aynı evde yaşıyorum. Sürekli sudan sebeplerle kavga ediyorlar. Normal bir tartışma değil üstelik. Bazen sesleri o kadar yükseliyor ki bütün apartman duyuyordur eminim. Sanki çok çok hayati bir mevzu varmış gibi, sanki ortada ölüm kalım meselesi varmış gibi. Artık çok ama çok yoruldum. Komşularımızın yüzüne bakmaya utanıyorum. Bugün yine aynı şey oldu ve artık dayanamadım. İkisine de sesimi yükselttim. Sizden utanıyorum, ikinizi de görmek istemiyorum artık dedim. Beni onlara bağırırken biri duysa ne biçim evlat, yazıklar olsun derdi eminim. Ama o an ağzımdan çıkanlara engel olamadım.
Şimdi vicdan azabı, öfke ve utanç içindeyim. Hatta ölsem de kurtulsam şu durumdan diyorum. Ne olacak hiç bilmiyorum.
 
Olur böyle canını sıkma. İnsan ebeveynlerini seçemiyor. Onlardan utanma, çevrede ne düşünür vs de sallama. Onlar onların problemleri. Senin derslerine asılman ve kendi hayatını düzgün kurman lazım. Şiddet yaşamıyorsan bir süre en azından buna odaklan olur mu? Benim annem babam da sürekli tartışırdı ve utanırdım. Annem kendini odaya hapsederdi ve ben annemin arkadaşlarını arardım yardım için. Bunların mutlaka sana olumsuz dönüşleri olur,ama kendi hayatına odaklanman lazım, bir an önce evden kaçayım deme sakın.
Ben sürekli ders çalışıp ileriye odaklandım. Tek sorumluluğum bu dedim kendime. Sana da bunu öneririm. Ve ben üniversitede gerçekten iyi bir bölümde okudum, uzaklaştım ve annemlerin sadece ben gittiğimde tartıştığına şahit oldum ve tartışmalarının ne kadar saçma sapan olduğunu fark ettim.

İçindeyken sana dram gibi hissettirirler, çocuksun henüz ve kendi kafanda büyütürsün ama uzaklaşıp normal hayata dönünce saçmalık olduğunu görürsün.

Ayrılın desen de ayrılmazlar, sakın ikisinin arasına girme.

Kısacası kendi hayatına odaklan ve asıl derslerine.
 
Benim yaşım küçük değil. Çalışıyorum. İş güç sahibiyim. Ayrı eve çıkmayı çok düşündüm ama vicdanım el vermiyor. İkisi de yaşlı ve hastalıkları var. Bana ihtiyaçları var.
 
Benim anne babamda aynı. Sürekli kavga. Babam sürekli bağırır. Ben de utanırdım ve cocukken kendimi bunların suclusu hissederdim. Ve insan 50 yasina da gelse üzülür. Bazı ebeveynler icin kavga etmek bosanmaktan daha kolay maalesef. Ben bulduğum her fırsatta evden ayrildim. Siz de calisiyormussunuz kendi evinize cikin bu insanlar kavga edebilevek kadar sağlıklılarsa eli ayagı da tutuyordur bir yerde bencil olmak lazım
 
Yaşlı derken en fazla 50 küsürlü yaşlardadır heralde.
 
Cocukluk caglarimdan beri benim de icinde bulundugum durum..Sizi cok iyi anliyorum.Bunun cozumu yok maalesef.Ben cozumu ikisi ile de asgari sekilde gorusmekte buldum cunku 60 li yaslardalar ve hala sudan bi sebepten evde firtina kopar bizim.insanin evi huzursuz olunca cok zor.Kac yasindasiniz bilmiyirum ama calisiyorsaniz ayrilin evden
 
Hayatımı mahvettiler. 30 yaşına geldim hâlâ insan ilişkilerinde problem yaşıyorum. Evlenip yuva kurmak aklımın ucundan bile geçmiyor. Benim gibi hasta bir kadından ne eş olur ne anne olur bu saatten sonra. İstediğin kadar terapi gör, avuç avuç antidepresan kullan yine çare değil, kişiliğin büyük kısmı ailede şekilleniyor. Sana çizilen kalıbın dışına çıkamıyorsun.
Aynı durumdaki karı kocalar ilerde çocuklarınızın geleceğini görün ve önlem alın . Sonucları böyle oluyor işte.
 
Kendinizi kötü hissetmenize gerek yok. Kendi ruh sağlıkları için buna bir çözüm bulmalılar.
 
Abartmıyor musun sence?
Sadece kendine başka bir hayat kurup biraz o evden uzaklaşman gerekiyor sağlıklı düşünebilmek için. Hepsi bu. Gerekirse üzerine terapi de alırsın.
Ayrıca ne demek kalıbın dışına çıkamazsın. İsteyince çıkarsın. İstemezsen orada kalmaya mahkumsun zaten. Her gün istemediğin bir ortamda bulunup ilaçlardan medet ummak kadar bir saçmalık yok. Psikolojik hastalıklar da hastalıktır. Nasıl ki diyabet hastası ben hap içiyorum diye bir tepsi baklava yiyemezse, sen de o evde yaşayıp düzelemezsin.
Ve son olarak ne eş ne anne olur benden demişsin. Rol model olarak anneni örnek almasan mı acaba? Nasıl olmaması gerektiğini bilmek de seni o işte iyi yapar. Sadece ne olması gerektiğini bilmek değil. Olaylara bakış açını değiştirmelisin.
 
Annemle rahmetli babamda sürekli kavga eder küserdi en son bende senin gibi dayanamadım dedim.

Ya Allah aşkına şu üç günlük dünyada neden böyle yapıyorsunuz birinizden birinize birşey olsa küs gitseniz ne olacak

Baktım ertesi gün çokta güzel muhabbet ediyorlar barısmışlar. Zaten ondan da kısa bir süre sonra babamı kaybettik.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Akli dengesi bozuk anne baba
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
2K
TeraziBurcuu
Temas dan rahatsız olma
2
Yorumlar
35
Görüntüleme
2K
phalanx
Abimin baskısından bıktım artık...
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
1K
canimcocuklarimm
C
Annemin Uzun Süren Misafirliği ve İçsel Sorgulamalarım
2
Yorumlar
36
Görüntüleme
4K
leyla_17
L
L
Herşeyi kafama takmaktan bunaldım
Yorumlar
15
Görüntüleme
718
sureyyas
S
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…