• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

SÜREKLİ KENDİNİ ÖVEN ARKADAŞ ÇEVRESİ..

Kendini, yaptığını, yaşantısını, ailesini seven, beğenen öven insanlara neden bu kadar bileniyorsunuz hiç anlamıyorum. Güzel yemek yaparım, kendime ve formuma dikkat ederim, iyi beslenirim, iyi bir evliliğim var, eşimin ailesiyle iyi bir ilişkim var, kültürlü bir kadınım vs daha bir çok iyi özelliğim var ve bunlarla övünürüm yeri gelince. Çünkü bunlar bana doğuştan bahşedilen özellikler değil. Deneye yanıla uğraşarak ödün vererek elde ettiğim şeyler. Niye övünmeyeyim becerilerim ve başarılarımla? Övünen insanı da severim. Kusura bakmayın her zaman tevazu göstermiyoruz ve sizlere kendinizi kötü hissettiriyoruz diye.
Ya yerinde zamanındaysa olabilir ama durduk yere dakikalarca kendini öven insanlar tanıyorum. Aileyle, dış görünüşle övünmek çok ayıp ve mantıksız. Diğer saydıklarınız olabilir elbette ama bunu “övünmek” şeklinde yapınca da insanın gülesi geliyor. Yani bana komik geliyor şahsen. Çok iyiysen zaten birileri seni övüyor dakika başı insanlara bunu hatırlatmanıza gerek kalmıyor. O sebeple şöyle iyiyim şunda süperim diyen insanlar bana göre çevresindekilerden istediği ilgiyi göremediği için durmadan bunu hatırlatmaya çalışan tipler.
 
Evet bu kisi benim, sade kekimi de overim, cay demleyisimi de, bence cok komik, neden bu kadar geriliyorsunuz ki.
Is yerinde kimse de kimseye keki ile hava atmiyordur eminim ki, alti ustu cay molasinda 2 geyik yapilacak, azicik rahat olun bence, hayat bu kadar stresle gecmez.
 
Onların grubuna girmeyin ,belli ki aynı kafada değilsiniz.

Benim iş arkadaşlarım da tuhaftır.Sürekli bir dedikodu hali mevcut.Ben genelde duymamazlığa geliyorum odadakileri,başka bir işe konsantre oluyorum falan.Yakın olduğum abla dedi ki bunlar iyi halleri.Zamanında bir de hepsi sabahları ıslak saçla gelip seviştim izlenimi verir,bunu bile yarıştırırlarmış:)))

Bence aranıza mesafe koyun ama asla yüzleşmeyin.Ben yüzleşmeyi denedim,ortamın sorun çıkaranı oldum. O da yetmedi zıtlaştığım kişiyle aynı ortamda olduğumdan her gün yüz yüze gelmek zor oluyor.Kişi yanımda tuhaf triplere giriyor.Bak ben ne kadar mutluyum iması yapmak adına tuhaf hallere giriyor ve sinek ufak da olda mide bulandırıyor maalesef.Siz de kendinizi çekmek için dünyanın en mantıklı açıklamalarını da yapsanız o kapasite olsa öyle davranmazlar zaten.Her geldiklerinde bahaneyle ortamdan kaçın,bir süre sonra bırakırlar gelmeyi.

Kafa dengi insanlarla denk gelindiğinde tabi iş yerinde de arkadaşlık kurulabilir ama o çevre yoksa kasmayın.Şu anki aklım olsa mesai saatleri içinde işimi yapar çıkardım.Samimiyet sürtüşmeleri de beraberinde getiriyor,hiç değmiyor.
 
Ya yerinde zamanındaysa olabilir ama durduk yere dakikalarca kendini öven insanlar tanıyorum. Aileyle, dış görünüşle övünmek çok ayıp ve mantıksız. Diğer saydıklarınız olabilir elbette ama bunu “övünmek” şeklinde yapınca da insanın gülesi geliyor. Yani bana komik geliyor şahsen. Çok iyiysen zaten birileri seni övüyor dakika başı insanlara bunu hatırlatmanıza gerek kalmıyor. O sebeple şöyle iyiyim şunda süperim diyen insanlar bana göre çevresindekilerden istediği ilgiyi göremediği için durmadan bunu hatırlatmaya çalışan tipler.

Niye övünmeyeyim ailemle? Beni bu güne getiren, bu insan olmamı sağlayan onlar. Her türlü överim övünürüm. Kendi çekirdek ailemle de övünürüm onu da ben kurdum ve her şeyin yolunda gitmesi için çaba harcıyorum.
Dış görünüşümle de yeri gelince övünürüm, yiyip yatmıyorum. Sağlıklı beslenip spor yapıyorum yine çabamla bu bedene sahip oluyorum.
Dakika başı kendini öven insan sorunludur zaten ama gün içinde bir yemek yapmışım var ya ev ahalisi parmaklarını yedi, bir kek yaptım arşa kadar kabardı demekte sorun yok bence. Övünmek deyince 7/24 ben ben ben diye gezen insanlar gibi uç noktalara gitmenin anlamı yok. Övünmek kötü bir şey değildir. Daha önce de söylediğim gibi kendini seven insan yapar bunu.
Fazla tevazunun sonu vasat insandan nasihat dinlemektir demiş düşünürlerden biri kimdi hatırlamıyorum. Her şey kararında.
 
Merhaba Hanımlar. İş yerinde belirli samimiyette bir arkadas cevrem var. Bır araya geldiğimizde cogu arkadasım en basit seylerden bıle surekli kendilerini övme eşini cocuklarını övme derdindeler. İşte bıle yaptıkları en basit bir işi bile dunya nın en zor işini yapmıs gıbı anlatıyorlar.
Övünduklerı konuların cogu herkez de olan seyler. O kadar süslü cümlelerle anlatıyorlarki hayretle bakıyorum. En basit yaptıkları sade bir keki bıle ballandırarak anlatıyorlar sankı kimse bırsey gormemıs:( kocaları yüzlerine gulse bıle sankı dunyayı ayaklarına sermıs gıbı anlatıyorlar. Onların anlattıkları seylerin kat ve kat fazlasına sahibim ama reklam yapmayınca bu biseyden anlamıyor muamelesi goruyorsun. İlk baslarda takmıyordum, baktım ben biseyden anlamıyormuşum gıbı muamele etmeye basladılar. Bahane uydurup yanlarına gitmeyince onlar toplanıp geliyor. Vırüs girdi araya biraz rahatladım:) sosyal medyadan devam ediyor birkaçı sallamaya :) Nasıl kurtulacam bunlardan en iyisi kimseyle arkadaslık kurmamakmı acaba:(
Her yer aynı insanlarla dolu. Bende iş değişikliğim sonrası nereye nasıl insanların içine düştüm diyip ilk zamanlar çok bocalamıştım. Şimdi yalan yok yüzümde yalan bi gülümseme ile merhaba, günaydın, iyi akşamlar.. Böyle kafam çok rahat. Elimden gelse hiç konuşmam ama ailemden çok onları görüyorum bi selam iki dk muhabbet geri çekiliyorum. Böyle olunca daha kıymetli oluyorsunuz sürekli sizden fikir almaya iletişim kurmaya calışıyorlar. Çok tuhaf geliyordu ama şimdi banane moduna geçtim
 
Bana iş arkadaşım sehpa alacağım dediğimde ben yeni aldım bin liraya tabii sen o kadar pahalı aklayabilirsin dedi çünkü eşim işsiz böyle insanlar her yerde.
En iyisi muhabbeti asgari düzeyde tutmak sanırım
 
Merhaba Hanımlar. İş yerinde belirli samimiyette bir arkadas cevrem var. Bır araya geldiğimizde cogu arkadasım en basit seylerden bıle surekli kendilerini övme eşini cocuklarını övme derdindeler. İşte bıle yaptıkları en basit bir işi bile dunya nın en zor işini yapmıs gıbı anlatıyorlar.
Övünduklerı konuların cogu herkez de olan seyler. O kadar süslü cümlelerle anlatıyorlarki hayretle bakıyorum. En basit yaptıkları sade bir keki bıle ballandırarak anlatıyorlar sankı kimse bırsey gormemıs:KK43: kocaları yüzlerine gulse bıle sankı dunyayı ayaklarına sermıs gıbı anlatıyorlar. Onların anlattıkları seylerin kat ve kat fazlasına sahibim ama reklam yapmayınca bu biseyden anlamıyor muamelesi goruyorsun. İlk baslarda takmıyordum, baktım ben biseyden anlamıyormuşum gıbı muamele etmeye basladılar. Bahane uydurup yanlarına gitmeyince onlar toplanıp geliyor. Vırüs girdi araya biraz rahatladım:) sosyal medyadan devam ediyor birkaçı sallamaya :) Nasıl kurtulacam bunlardan en iyisi kimseyle arkadaslık kurmamakmı acaba:KK43:
Daha birkaç gğn önce aynı konudan yakınmıştım. Bnmkiler bir de düşüncesiz, bencil ve kırıcı. Ben tamamen sınır çekmeyi düşünüyorum, bu yastan sonra bana birşeyler katan arkadas lazım çünkü
 
İnsan ilişkileri ve ilişki sürdürme konusunda biraz okumanızı öneriyorum. İyi forumlar.
Sızokumuşsunuz belli sagolun
Evet bu kisi benim, sade kekimi de overim, cay demleyisimi de, bence cok komik, neden bu kadar geriliyorsunuz ki.
Is yerinde kimse de kimseye keki ile hava atmiyordur eminim ki, alti ustu cay molasinda 2 geyik yapilacak, azicik rahat olun bence, hayat bu kadar stresle gecmez.
Geyik yapmak degıl geyik katliamı artık :(
 
Rahatsiz etmez beni normalde bu durumlar ama kilit nokta BANA BIR SEYDEN ANLAMIYOR MUAMELESI EDIYORLAR demissiniz iste orasi sikinti o yuzden bu insanlarla kibar kibar araya mesafe koyun.

Ben de insanlarla iletisimi daha cok sikayet uzerine kuran bir insanim herkese "of cok sismanim of cok tembelim off keske istedigim kadar spor yapabilseeem ayy yalnizliktan cok bunaldim yuzyillik yalnizlik" gibi seyler soylerim, hatta mizah anlayisim bile "kendini gomme" uzerinedir, oysaki aslinda hayatim da gayet guzel, her sey yolunda, kilo veriyorum, evim barkim var, her seyim tam cok sukur yani. Ama mesela bu asiri kendini gomme hali bazen ortamlarda ciddiye alinmamama veya kucumsenmeme sebep oluyor, o yuzden mesela artik pek yapmiyorum, cool duruyorum mesela, sikayet edesim geliyor, kendimi durduruyorum, biraz daha pozitif bir iletisim sekli benimsedim artik.

Insanlarla yarisa girmek dunyanin en sacma seyi, herkesin guzel ozellikleri var. Ovunen ovunsun ama sizi ezikliyorlarsa o ortamdan ufak ufak uzayin :KK70:
 
Sallama olduğunu nereden biliyorsunuz niye peki siz bu kadar artniyetli bakıyorsunuz.Tamam bir kektir ama daha lezzetli olmuştur daha güzel kabarmıştır anlatır eşinin bi hareketi hoşuna gitmiştir anlatır yani ne yapsın sussun mu ne konuşulacak o kadar arkadaş gayet anlaşıyor da bir siz mi anlaşamıyorsunuz ne konuşuyorsunuz siz mesela?
 
Rahatsiz etmez beni normalde bu durumlar ama kilit nokta BANA BIR SEYDEN ANLAMIYOR MUAMELESI EDIYORLAR demissiniz iste orasi sikinti o yuzden bu insanlarla kibar kibar araya mesafe koyun.

Ben de insanlarla iletisimi daha cok sikayet uzerine kuran bir insanim herkese "of cok sismanim of cok tembelim off keske istedigim kadar spor yapabilseeem ayy yalnizliktan cok bunaldim yuzyillik yalnizlik" gibi seyler soylerim, hatta mizah anlayisim bile "kendini gomme" uzerinedir, oysaki aslinda hayatim da gayet guzel, her sey yolunda, kilo veriyorum, evim barkim var, her seyim tam cok sukur yani. Ama mesela bu asiri kendini gomme hali bazen ortamlarda ciddiye alinmamama veya kucumsenmeme sebep oluyor, o yuzden mesela artik pek yapmiyorum, cool duruyorum mesela, sikayet edesim geliyor, kendimi durduruyorum, biraz daha pozitif bir iletisim sekli benimsedim artik.

Insanlarla yarisa girmek dunyanin en sacma seyi, herkesin guzel ozellikleri var. Ovunen ovunsun ama sizi ezikliyorlarsa o ortamdan ufak ufak uzayin :KK70:
Bak bu bende de sürekli kendimi basit ve gömme durumu bundan kaybediyorum sanırım bende :/
 
Bu tarz konulara karsi tavrim, konu direkt beni olumsuz etkilemiyorsa genelde 'cani sagolsun' demek oluyor. Demek ki oyle iletisim kuruyor, insanlarin iletisim sekilleri beni rahatsiz ediyorsa aralarina katilmam. Aralarina katilmayi seciyorsam da cani sagolsun der yarim kulak dinler gecerim.
 
Şimdi benim lise arkadaşlarım var. Daha doğrusu dostlarım. Onlarla en deli çağlarımda tanışmışım, her şeyimizi paylaşmışız. Gelmişim 26 yaşına işe girmişim. E iş arkadaşları dediğin insanlarda 25 in üzerinde. Kişilik oturmuş. Ben onları değiştiremem ki. Ya da bu saatten sonra çok azı bana dost olabilir. Ama merhaba merhaba konuşurum muhabbete dahil olurum, çay içerim yemek yerim. Fazla detaya girmeden havadan sudan konuşurum. O yüzden bu insanları çok fazla takmayın. Bir üyenin de yazdığı gibi hatta eğlenin bile söyledikleriyle.

Yalnız kendini övme konusunda evet yani boş şekilde olmayan şeyi oldu gibi gösterip kendini övenleri ben de sevmem. Ama bazen İnan yaptığın şeyi de öveceksin. Ben 3 tane sınav mülakat geçtim senelerce ders çalıştım istediğim işi elde ettim, bi tane arkadaşım aman sizinde tek zorluğunuz psikolojik olarak mücadele etmek tarzı bi yorum yaptı. İşte övünmeyince konuşmayınca söylemeyince de biraz böyle oluyor. Hatta bir yerden sonra görev gibi bile görülüyor sahip olduğun yaptığın şeyler. Belki de birazda insanların gözüne sokacaksın. Bilemedim .
 
Bak bu bende de sürekli kendimi basit ve gömme durumu bundan kaybediyorum sanırım bende :/

Ya bence onu biz biraz insanlarla baglanti kurma sekli olarak yapiyoruz bi iletisim sekli olarak, aynalama gibi. Ordan bi baglanti yakalamaya calisiyoruz ama dozu kacirmamak lazim, fazlasi hem cok negatif, hem surekli karsi tarafin "aaaa olur mu canim sen de iyisin" demesini mecbur kiliyor hem de insanlar bizim abarttigimiz seyleri ciddiye alip sonra bizi begenmemeye basliyor oysaki belki de super insanlariz ondan bu huyu dizginlemek lazim.
 
Verdiğiniz örnekler basit geldi bana açıkçası bu durumlardan rahatsiz olmam. Size samimiyetsiz geldiği gibi de değil gayet bende onları överim inanarak. Bir keki neden güzel yapmamış olsun ki? yapamadı ama övündü diyorsunuz. "Bize de yap o güzelim kekinden" derdim ben olsam mesela.
Ama bazı insanlar var dozu abartıyor. Öğretmenim bazı öğretmen arkadaşlar, öğrenciler sadece kendilerini seviyor sanıyor:) çocuk sana da mektup yazıyor, kimseye gösterme gereği duymadan dolabına koyarken bir oteki bakıyorum, ortalık yerde bağıra bağıra okuyup kendini en sevilen öğretmen sanıyor filan. Basta gıcık olurdum, sonra komik buldum sonra psikolojik olarak değersizlik algıları var diye düşünüp üzüldüm bile. Gozlemledigimde de bunu görüyordum. Kimisi ilgi delisi olabiliyor. Böyle bahsettiğiniz kekini övdü vs gibi sudan sebepler değil de ciddi anlamda rahatsiz edecek kadar ve sürekli sadece kendileri başarılıymış gibi davranıyorlarsa bundan rahatsiz olmanızı anlarım da takılıp kalmanızı tam anlayamadım.
Dozunda olan her duygu gereklidir:)
 
Son düzenleme:
Back
X