6 yıldır tanıdığım 2,5 yıldır ciddi olarak birbirimizle evlilik amaçlı görüştüğüm bir sevgilim var. Ondan evvel başka da sevgilim olmadı 29 yaşındayım, kendisi benden 1 yaş büyük.
ilk tanıştıgımız sene, bir sevgili durumu olmuştu sebepsiz yere durup dururken telefonlarımı açmayıp benimle görüşmedi. bende bir muddet sonra vazgeçtim.
bundan 3,5 yıl evvel birden bire tekrardan arayıp sormaya başladı ama ne tesadif ki yine kendi kendine bir sebep göstermeden konuşmadı. bu kez biraz daha ciddiydik. ben nedense ısrarla peşinden koştum 6-7 ay görüşmedi benimle. derken uzak bir yere tayını çıkınca yalnızlığından hıç yalnız bırakmadım görüşmeye başladık o zamndan berıdır görüşüyoruz. bu 2,5 senenin ilk zamalarında bana karşı gayet saygılı idi, ama zamanla sacma sapan seylerden kusmeye telefonları açmamaya hatta telefonlarını kapatmaya başladı ben ulaşamadıgım çok zamanlar olduç neden ısrarla aradım haklı oldugum yere özürler diledim bilmiyorum. ama inanın bu artık o kadar yaygınlaştı ki 3 gunde bir küsecek bir sey buluyor. o kadar yoruldum ki, söyluyorum ama benı kızdırıyorsun diyor, ileride küstüğü saçmalıkları da anlatırım.
eger dışarıda küsüyorsa hemen eve bırakayım senı, ya da ben eve gidiyorum diyor. yolda bile sinirlenip çekip gittiği oldu ben peşinden koştum aslında tam salakmışım. birlikte gezerken muhabbet ederken birden küsüyor neye alındıgı söylemiyor, dil döküyorum özur diliyorum ( ne için dilediğimide bilmiyorum inanın) ama nafile, aç aç eve dönduruyor, burnumdan getiriyor, birlikte gezilere filan da gittik başbaşa oralarda da aynı şeyleri yaptı, beni bırakıp gitmelere durdu.
bunları yazarken bile aslında ne zavallı ne bitiş durumda oldugumu görüyorum.
evlilik hayallerimiz var, ama ben adam yerıne konuşmadıgımı düşünüyorum.
neden hala ayrılmadık, bilmiyorum, korkuyorum, seviyorum (yada çok seviyordum) diyorum, ama boyle evlilik olsa yürümez. ikimizde biliyoruz. boşa zaman kaybetiğimizi düşünüyoruz zaman zaman.
defalarca konuştum küsme direk sorunu söyle anlaşalım yoksa başka problemimiz yok diye ama bıktım. bazen neye küsütğünü bilmeden hafta geçtiği oluyor, bıktım artık
bazen ölmek istiyorum, o kadar değersizim ki,
benımde evlenmek gibi hayallerim var, evimi soyle süslerim çocuklarım şöyle olsa filan diye.
milletin mutlulk resimleri benı sarsıyor bazen. elbette herkes mutlu olsun artsın. keşke bende mutlu olabilsem
sizinle dertleşmek istiyorum buradan

:2: