Sürekli yorgunum, ev ile hemen hemen hiç ilgilenmiyorum.

begonya23456 .!.:

-Neden yardımcı almıyorsunuz eşinizde siz de kariyer sahibiniz maddi olarak sıkıntı olacağını düşünmüyorum.Ben de çok yoğun tempoda çalışıyorum keza eşimde öyle.İki hafta da bir yardımcı alıyorum böylece eşimle geçirdiğim zaman dilimi artıyor ,böylece keyfimiz yerinde oluyor.Aksi halde karı-koca ilişkimiz zedelenebilir.

-Gittiğiniz günler belli ise neden daha önceden bilet alıp uçakla seyahat etmiyorsunuz?(uçak var mı bilemiyorum tabi)
-zaman çabuk geçiyor ve maalesef kadın olarak biz de çalışmak zorundayız dolayısıyla bazı fedakarlıklar mecburi oluyor. fiziki yorgunluğunuzu minimuma indirmek ve eşinizle zaman geçirmek için maddi olarak biraz feragat etmeniz lazım. Naçizane fikrim bunlar.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Eşim kendini paralama olduğu kadar yapalım olmayan da dursun kafasında, başka ödemelerimiz de var onlara ayrılıyor bütçenin çoğu, işte sempozyumdu kongreydi, çeşitli eğitimlerdi oluyor onlara da gidiliyor hep masraf. O yüzden yardımcı düşünmedik. Ben kendim yapayım diye takılıyorum ama eşim hiç o kafada değil yani bırak dursun, dağınık kalsın sen işine bak modunda.

Uçak olayı da dediğim gibi buradan direkt yok aktarmalı ve bekleme süresi de var 5-6 saatte gelip 250-300 vermek her uçuşta bilemiyorum kararsızım o konuda. Bulacağım bakalım bir formül.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Karaciğer yağlanmasına fazla kilo sebep oluyor diye biliyorum bilmiyorum yanlış mı, öyle bir sıkıntım olduğunu sanmıyorum.

Kan değerlerime de baktırıyorum sonuçlar normal b12 eksikliğim var sadece.

Ben eşimden yardım alamasam hayatta evlenmezdim kaldıramazdım bu kadar yükü tek başıma.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Karaciğer yağlanmasına fazla kilo sebep oluyor diye biliyorum bilmiyorum yanlış mı, öyle bir sıkıntım olduğunu sanmıyorum.

Kan değerlerime de baktırıyorum sonuçlar normal b12 eksikliğim var sadece.

Ben eşimden yardım alamasam hayatta evlenmezdim kaldıramazdım bu kadar yükü tek başıma.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Çok teşekkürler şöyle olumlu yorumlar içimi açıyor cidden :)

Tempo yoğun ve normal böyle olması anlıyorum ama sanki evle yeterince ilgilenmiyorum, acaba iyi bir eş ileride de iyi bir anne olamaz mıyım diye düşünceler üşüşüyor arada kafama...

Etrafımda da hep hızlı, atik her işin üstesinden gelen kadınlar var maşallah, rahmetli annem de öyleydi hiç onun kızı gibi değilim :)

Eşimle kendimize zaman ayırıyoruz onda da hiç sorun yok, tek derdim ev :)

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Çok teşekkürler şöyle olumlu yorumlar içimi açıyor cidden :)

Tempo yoğun ve normal böyle olması anlıyorum ama sanki evle yeterince ilgilenmiyorum, acaba iyi bir eş ileride de iyi bir anne olamaz mıyım diye düşünceler üşüşüyor arada kafama...

Etrafımda da hep hızlı, atik her işin üstesinden gelen kadınlar var maşallah, rahmetli annem de öyleydi hiç onun kızı gibi değilim :)

Eşimle kendimize zaman ayırıyoruz onda da hiç sorun yok, tek derdim ev :)

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak
Ben pharmotondu galiba ondan kullanmıştım bi ara artık psikolojikmi bilemem ama icince iyi zinde hissettiriyordu
Bende rahatima çok duskunum maalesef tam kendimi salacam aklıma bi is düşüyor kalkıp yapıyorum ama kalan her firsatta yatis
Kaynanam mesela kac yaşında atom karınca gibi kadın maşallah imreniyorum

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Çok teşekkürler şöyle olumlu yorumlar içimi açıyor cidden :)

Tempo yoğun ve normal böyle olması anlıyorum ama sanki evle yeterince ilgilenmiyorum, acaba iyi bir eş ileride de iyi bir anne olamaz mıyım diye düşünceler üşüşüyor arada kafama...

Etrafımda da hep hızlı, atik her işin üstesinden gelen kadınlar var maşallah, rahmetli annem de öyleydi hiç onun kızı gibi değilim :)

Eşimle kendimize zaman ayırıyoruz onda da hiç sorun yok, tek derdim ev :)

Genişletmek için tıkla...

Pride_ .!.:

Evet derdim bu, heep ama hep yorgunum.

Hafta içi 3 gün kendi şehrimdeki okulda çalışıyorum, 2 gün de 12 saatlik mesafeye kendi okulumda dr programı açılmadığı için, şehir dışına doktora eğitimim için gidiyorum. Gece yolculuk yapıyorum 12 saat gidiş 12 saat dönüş toplamda 24 saat haftada. Otobüsle gidiyorum bu arada ve bu yolculuklar, akademik çalışmalar artı doktorada yapmam gereken işler derken ev ile hiç ama hiç ilgilenemiyorum.

Şehir dışından geldiğim günün sabahından akşamına uyuklayarak geçiyor yorgunluktan, kendi işime bile odaklanmada zorlanıyorum. Akşam eve geliyoruz, yemekten sonra hemen uykum geliyor yatmak istiyorum, bu arada yemeği bazen eşim yapıyor bazen ben yapıyorum bazen de kahvaltı, menemen filan yapıp geçiştiriyoruz. Sabah çok erken kalkıyorum yapmam gereken araştırma, yazmam gerekenler varsa onları hallediyorum okula gitmeden önce.

Çamaşırların yıkanması, toplanması, ütülenmesi filan onları hep eşim yapıyor iki haftada bir de birlikte büyük temizlik yapıyoruz. Şu yazdıklarıma bakıyorum neredeyse hiç ev sorumluluğu almıyorum ama zaman hiçbir zaman, zaman yetmiyor ve ben hep çok yorgunum.

Daha 28 yaşındayım ve en rahat zamanlarım çoluk çocuk yok, niye böyleyim diye kızıyorum kendi kendime. Arkadaşlarıma bakıyorum hem çalışıyorlar, hem evde yemek temizlik vs yapıyorlar hem de hepsinin bir veya iki çocuğu var, onlarla ilgileniyorlar yani tüm bunları nasıl beceriyorlar? Kendimi zamanında çok mu rahata alıştırdım da şimdi böyle zorlanıyorum diye düşünüyorum.

Bir takviye mi almalıyım enerjimin artması için ne yapmalıyım bilemiyorum.
Hayatının bir döneminde böyle hissedenler ve bu durumu yaşayanlar var mı? Atlattılarsa nasıl oldu merak ediyorum.

Genişletmek için tıkla...