Olmaz mı hiç,hepimizin böyle anları oluyor.Özellikle yanlızsak ve bir çok şey üst üste gelirken,tek bir güzellik getirmiyorsa o dönemde hayat ve bu kötü ruh halini,acılarımızı,kırıklarımızı paylaşamıyorsak,paylaştığımızda ise anlaşılamıyorsak yeterince kabuğumuza dönüp kendi kendimize aşmaya çalışıyoruz.Bazen aşmaktan vazgeçebiliyoruzda.AMA ben tamda bu dönemler için şunu öneriyorum,ben de şu aralar öyle bir dönemimdeyim.Üst üste değişik durumlarda benzer hayal kırıklıkları yaşıyorum,özellikle geceleri ışıkları kapatıp düşününce daha bir sıkılıyorum,ağlıyorum ağlıyorum en sonunda ağlamaktan yorulup uyuyakalıyorum...Lisede çok sevdiğim bir hocam vardı,Allah ona uzun ömür versin bir gün bana''hayat üstüne üstüne gelicek,çok canın acıycak,başaramamaktan,tekrar ayağa kalkamamaktan korkucaksın,o an yaşadığın problem her ne ise kendini bırakmadan,oturup kahretmeden önce yat ve uyu,bu arada düşünmemeye çalış.Ertesi sabah eğer hala o şey bir gece önceki kadar aynı şiddetle canını yakıyorsa tekrar üzülebilirsin''demişti.Seneler geçti,olaylar,kişiler,hayatlar,yaşanmışlıklar değişti ben şimdi idrak ettim,Böyle anlarda eğer yapabiliyorsanız uykuya sığının.Belki ilk başta zor olucak,gözünüze düşünmekten uykuda girmiycek ama bir süre sonra dalıcaksınız.Kalktığınızdaysa yepyeni bir gün başlıycak,geriye kalan hayatımızın ilk günü:)ve hayat sürprizlerle dolu,tesadüflerle...Kimbilir belki o gün öyle bir şey olur ki,bir gece önce ki krizin yerini bambaşka bir şey alır.Unutmayın lütfen hayatta hiçbirşey sonsuza dek sürmez.ne mutluluk ne mutsuzluk.Hepsi geçici ve herşey bitimli...(5 dk da yazdım idare edin,bu arada polyannamıyım neyim):kedi: