evet bendede oluyor arkadaşlar,insanları kırmamak için susuyorum dilime geleni söyleyemiyorum içimden kendime sus deyip duruyorum sonra birikiyor ve ağlamaya başladımmı durdurabilene aşk olsun.değer verdiklerimden değersizlik görünce özellikle yada çok sevdiklerim incitmişse beni, bir dönemin çok problemli geçti ve o dönem insanlara kendimi ifade etmekten vaz geçmiştim anlamıyorlardı anlattığını kendilerince yrumluyorlardı ve susmayı deniyordum ve konuşup kendimi savunmadığım için devamlı yanlızken ağlıyordum evlendiğim zamam da devam etti bi süre artık ağlama nöbetleri geçiriyordum evime alışamamıştım arkadaşlarımdan ailemden ayrılmıştım eşimi çok seviyordum ama yinede onlar aklıma geldimi eşim yoksa patlıyordu içimdeki ama çok şükür rabbime psikolojimi düzelttim şimdi beni sinir edene laf söylemiyorum sabır allah diyorum yine ama zayıf yönünden vurup bende onu sinir ediyorum ve büyük rahatlıkla yapıyorum beni üzmek isteyen için üzülmeye değmez diyorum:))))