Daha çok küçük 7 8 yaşlarında filandım. Annemler çalıştığı için bazen halamlarda kalırdım. Salonda benden 11 yaş büyük erkek kuzenimle salonda yatardım. Yine onlarda kaldığım bir gece yatağımda bir hareket hissettim ama gözlerimi açmadım .Bir el şortumu ve kilodumu çıkarmaya çalışıyordu .Kımıldıyamıyordum,anlıyamıyordum neden niçin diyip duruyordum içinden .Elini deydirmeye başladığında daha fazla dayanamdım yerimde kımıldadım.Tabi hemen kendi yatağına gitti.Çok kötü hissediyordum kendimi.5 dakika sonra tekrar aynı hareketlillik başladı uyuduğumu sandı.Ben tekrar hareket ettim yaklaşmasın diye.Bu böyle sabaha kadar sürdü. Sabah oldu ağladım ağlıcam çok kötüyüm .Tabi halamda soruyor neyin var kızım diye. Birşey diyemiyorum diğer uçtan kuzenim bana bakıyor. Ama kendimi tutamıyorum tabi ağlıyorum küçücüğüm daha .Ordan atlıyor hemen kuzenim birşeyi yok gece yataktan düştü heralde ona ağlıyordurr diyor. Hiç unutamıyorum onun bakışını. O anları. Şimdi 20 yaşındayım. Bu zamana kadar ondan hep uzak kalmaya çalıştım .Yüzüme hep hiçbirşey olmamış gibi baktı. Unuttuğumu sandı belkide ama o anların her dakikası beynime kazınmıştı birkere. Bu sabah yine karşıma çıktı . Babamların yanına gelmiş salona girdim günaydın yavrum dedi. O laftan o kadar tiksindim ki.... Şimdi akşamada nişanlısıyla bizim eve gelicekler. Babamlarında işi çıktı evde tekim şimdi. Onlar çıkmadan önce eğer siz eve dönmeden gelirlerse kapıyı açmam dedim. Tabi babam çok kötü kızdı .Neyi neden yaptığımı bilmiyor tabi.Baya kızdı bağırdı gitti.Dİyemedim hiçbirşey diyemedim...