herkese merhaba,
ülkemizin durumu malum. eşim iyi bir üniversiteden mezun, sınavda da çok yüksek puan alarak atanmış. sonrasında biz tanıştık evlendik. Ben daha orta düzey bir üniversiteden mezunum. ben kamu da çalışmıyorum. tanıştığımızda da eşim benim maaşımı, ailemin maddi durumunu biliyordu. evlendiğimizden beri de maaşım yatınca direk kendisine gönderiyorum. kendi ailesi maddi anlamda çok iyi durumda değildi. bana evlenmeden önce ben seni her şekilde istiyorum kafama takılan tek şey aramızdaki bu maddi durumun farklı olmasının sorun olur mu diye sormuştu. ben de kendi adıma bunu sorun etmediğimi dile getirdim ve evlendik. evlendiğimiz ilk günden itibaren benim işimi asıl kendisinin hak ettiğini, kendisinin benden düşük maaş almasını kabullenemediğini dile getirip sürekli sorun çıkardı. ailem çok zengin değil ama durumları iyi onlarında çalışarak yapamayacağını, çalışarak olsaydı kendi babasının zengin olacağını söyleyip aileme de sıkıntı çıkardı. hatta bir önceki konumda da bahsetmiştim. ailem bu mevzulardan dolayı bekarlıkta verdiğim paranın karşılığı olan evi vermediler. daha doğrusu eşine güvenmiyoruz. boşanırsanız kendi kazancından olmanı istemiyoruz dediler.
eşim birkaç yıldır kamuya sınavsız, referansla işe girenlere kafayı taktı. ama öyle böyle bir takıntı değil. haketmiyorlar, torpille gelip müdür olunuyor, elini kolunu sallayan gelip benimle aynı maaşı alıyor vs diye kendini harap etti. daha kötüsü amirleriyle, iş arkadaşlarıyla da sürekli geriliyor bu konu yüzünden. benim zorumla psikiyatriste gitti. adam bu düzeni sen değiştiremezsin gücün yetmez. bunun için kendini ve aileni üzemezsin. ya bu durumu kabulleneceksin ya da sende kendine torpil bul sen de yüksel vs demiş. ödev olarak bir kitap verdi ve terapilere öyle başlayacaklardı. ama asla devam etmedi.
bizim yıllardır en büyük derdimiz kendisinin hakettiği yerde olamadığı, diğer tüm insanların haketmedikleri pozisyonda vs vs kendi anne ve babası hariç herkesten nefret ediyor. etrafta birisi ev almış araba almış denmesinden korkuyorum artık haddimize olmadığı halde sürekli bunu kafasında kurup kurup Allah bilir nerden buldu parayı, ben yapamadım. herkes iyi ben haketmediğim bir hayatı yaşıyorum vs vs bu arada evimiz var arabamız var. kimseye muhtaç değiliz. tatillerimize gideriz yani kötü bir hayatımız yok. ben çok bunaldım anlatamam. alınan evin parasının büyük kısmını benim bekarlık paramdı. bunu dile getirmedim hiçbir zaman. kendisi sürekli ne zaman senin 2 katın maaşım olur ne zaman kendi paramla ev alabilrim o zaman herşey yoluna girer deyip duruyor. 2 çocuğumuz var. boşanmanın arefesinden döndük 3 kez. konular hep aynı sözler verdi terapiye gitmeye dair tabi ki terapiye gitmedi. maaşımı söylemeye korkuyorum. söylesem bunalıma giriyor söylemesem beni küçük görüyorsun o nedenle söylemiyorsun diyor. yahu maaşımı olduğu gibi sana gönderiyorum diyorum. tamam gönderme sen beni ezmek için yapıyorsun ardı arkası kesilmiyor. siz olsanız ne yapardınız?
ülkemizin durumu malum. eşim iyi bir üniversiteden mezun, sınavda da çok yüksek puan alarak atanmış. sonrasında biz tanıştık evlendik. Ben daha orta düzey bir üniversiteden mezunum. ben kamu da çalışmıyorum. tanıştığımızda da eşim benim maaşımı, ailemin maddi durumunu biliyordu. evlendiğimizden beri de maaşım yatınca direk kendisine gönderiyorum. kendi ailesi maddi anlamda çok iyi durumda değildi. bana evlenmeden önce ben seni her şekilde istiyorum kafama takılan tek şey aramızdaki bu maddi durumun farklı olmasının sorun olur mu diye sormuştu. ben de kendi adıma bunu sorun etmediğimi dile getirdim ve evlendik. evlendiğimiz ilk günden itibaren benim işimi asıl kendisinin hak ettiğini, kendisinin benden düşük maaş almasını kabullenemediğini dile getirip sürekli sorun çıkardı. ailem çok zengin değil ama durumları iyi onlarında çalışarak yapamayacağını, çalışarak olsaydı kendi babasının zengin olacağını söyleyip aileme de sıkıntı çıkardı. hatta bir önceki konumda da bahsetmiştim. ailem bu mevzulardan dolayı bekarlıkta verdiğim paranın karşılığı olan evi vermediler. daha doğrusu eşine güvenmiyoruz. boşanırsanız kendi kazancından olmanı istemiyoruz dediler.
eşim birkaç yıldır kamuya sınavsız, referansla işe girenlere kafayı taktı. ama öyle böyle bir takıntı değil. haketmiyorlar, torpille gelip müdür olunuyor, elini kolunu sallayan gelip benimle aynı maaşı alıyor vs diye kendini harap etti. daha kötüsü amirleriyle, iş arkadaşlarıyla da sürekli geriliyor bu konu yüzünden. benim zorumla psikiyatriste gitti. adam bu düzeni sen değiştiremezsin gücün yetmez. bunun için kendini ve aileni üzemezsin. ya bu durumu kabulleneceksin ya da sende kendine torpil bul sen de yüksel vs demiş. ödev olarak bir kitap verdi ve terapilere öyle başlayacaklardı. ama asla devam etmedi.
bizim yıllardır en büyük derdimiz kendisinin hakettiği yerde olamadığı, diğer tüm insanların haketmedikleri pozisyonda vs vs kendi anne ve babası hariç herkesten nefret ediyor. etrafta birisi ev almış araba almış denmesinden korkuyorum artık haddimize olmadığı halde sürekli bunu kafasında kurup kurup Allah bilir nerden buldu parayı, ben yapamadım. herkes iyi ben haketmediğim bir hayatı yaşıyorum vs vs bu arada evimiz var arabamız var. kimseye muhtaç değiliz. tatillerimize gideriz yani kötü bir hayatımız yok. ben çok bunaldım anlatamam. alınan evin parasının büyük kısmını benim bekarlık paramdı. bunu dile getirmedim hiçbir zaman. kendisi sürekli ne zaman senin 2 katın maaşım olur ne zaman kendi paramla ev alabilrim o zaman herşey yoluna girer deyip duruyor. 2 çocuğumuz var. boşanmanın arefesinden döndük 3 kez. konular hep aynı sözler verdi terapiye gitmeye dair tabi ki terapiye gitmedi. maaşımı söylemeye korkuyorum. söylesem bunalıma giriyor söylemesem beni küçük görüyorsun o nedenle söylemiyorsun diyor. yahu maaşımı olduğu gibi sana gönderiyorum diyorum. tamam gönderme sen beni ezmek için yapıyorsun ardı arkası kesilmiyor. siz olsanız ne yapardınız?
