Tebrikler :)
Türkiye'de hiç bir başarı cezasız kalmaz.
Bizim kültürümüzde tebrik ve takdir çok çok çok az malesef.
Hatta hocalar bile öğrencilerini kıskanır takdir etmez(özellikle üniversite)
Özgüven eksikliği ve çekememe başka nedeni yok.
Yurtdışında yaşadığım zamanlar o kadar çok takdir edilmiştim ki. hem de en ufak şeyler için bile.
Tanımadığım insanlar durdurup 'Montun gerçekten çok güzel, çok güzel görünüyorsun', ' Saçların ne kadar güzel ışıldıyorsun' falan diyip gidiyorlardı.
Yaptığım çizimleri panoya asardım. Müşteriler özellikle benle tanışmak istediklerini söyler elimi sıkar 'bunlar inanılmaz, sen çok yeteneklisin, gözlerim kamaştı, sergi açmalısın' falan derlerdi. O kadar çok başıma geldi ki.
Oysa bir kere bile hocalarımdan 'aferim çok güzel' lafı bile duymamıştım.
Hele Kore ve Japon kültüründe insan yüceltmek o kadar önemli ki.
Asla kalp kırmazlar ve hep desteklerler, överler.. O yüzden kompleksiz ve mutlular.
Döndüğümde çok bocalamıştım. Destek olan insanlardan köstek olan insanlara. Burun kıvıran, projelerimi kasıtlı sabote eden insanlardan başarısız olmam için çabalayan insanlara...
'Başkalarının kusurlarını örtmede gece gibi ol' diyen Mevlana'nın memleketinde kusur yaratan, iftira atan, kuyu kazan insanlarla mücadele ettim.
Bu yüzden; bu kıskançlıklar, kompleksler seni yolundan saptırmasın. Köstek olurlar, yapamazsın derler, burunlarını sokarlar. Asla ama asla yol göstermez destek olmazlar. Bu da senin doğru yolda olduğunun bir işaretidir :)