- Konu Sahibi maskelileydi
- #1
tek başıma düşünmekden o kadar boğuldum ki anlatamam
resmen hayatım kabusa döndü
çok tecrübem olmadığından acaba ben mi büyütüyorum yoksa karşımda bir ömür boyu yaşayacağım kocaman bir sorun mu var karar veremiyorum.
normalde biraz kaprisli bir tipimdir. 1 yıl önce eşimle söz kesildi. 1 haftanın içinde de formalite olarak nikah yaptık. nikahı bazı resmi işlemlerin olması için yapmıştık. bi süre sonra düğün yapacaktık. ama araya pek çok olay girdi ve 1 yıl geçmesine rağmen biz hala nişanlı modun da ama evliyiz. bu süre içinde ben onun 4 yıldır görmediğim yönlerini gördümç 4 yıl boyunca beni hiç üzmediği ve kırmadığı kadar kırdı. aramızda sorun hep maddiyat ve ilgi ile alakalıydı. aramızda mesafe çok. dolayısıyla telefon ve internet üzerinden görüşüyoruz.
ilk zamanlar anne-babama teyzem amca demek istedi.nikahda sadece bir yüzük aldılar. başka hiç bir şey yapmadılar.
en başından beri beni ailesi istemedi. ama çok ısrar etti. biz ikimiz bütün sıkıntıların üstünden girip altından çıkacaktık. ama o bana hiç destek olmadı. bilirsiniz hepimizin erkek arkadaşı vardır sıradan. bana sonralarım karşısında sanki benim sıradan bi erkek arkadaşımış gibi telkin verip yanımda olmadı. hiç omuz omuza olamadık.
gelinlik diktirmek istedim düğünümüz için parası vermek istemedi pek çok sorun yaşadık.
başıma bir kaza geldi. ne oldu nasıl oldu neyin var die sormadı.
çok kıskanç olmasına rağmen pek çok gün 1 günümün 1 haftamın nasıl geçtiğini bile sormadın. havadan sudan geçtik konuştuk.
ve bu olaylar silsilesine benim sabrımı taşıran başka olaylarda eklendi.
ama ben nikah yapıldığı için bırakamıyorum. bana verdiği güve duygusunu yitirdim. ona karşı eskisi gibi sevgim de kalmadı.
ailemde bu haliyle bu evlilik yürümez düğün yapmadan bırak diyorlar. ama türk medeni kanununa göre ben onun eşiyim ve onun soyadını kullanıyorum.
fakat bende onunla kuracağım gelecekden çok umutlu değilim mutlu bir yuva olabileceğini düşünmüyorum. nikah işlemleri yapıldıkdan sonra değişmesi beni çok soğuttu. ve ben 1 yıldan beri olaylar karşısında ne kadar üzüldüğümü ifade etmeme rağmen hatalarını telafi etmek için hiç çaba göstermedi. davranışlarında nikahı yaptım artık benim zihniyeti o kadar baskın ki ...
siz benim yerimde olsanız yapardınız?
kız adınızın dul olmasını göze alırmıydınız?
yoksa biraz sabredeyim mi derdiniz?
tecrübelerinizle fbirlikte fikirleriniz bekliyorum. daha doğrusu abla nasihati olasun bana
resmen hayatım kabusa döndü
çok tecrübem olmadığından acaba ben mi büyütüyorum yoksa karşımda bir ömür boyu yaşayacağım kocaman bir sorun mu var karar veremiyorum.
normalde biraz kaprisli bir tipimdir. 1 yıl önce eşimle söz kesildi. 1 haftanın içinde de formalite olarak nikah yaptık. nikahı bazı resmi işlemlerin olması için yapmıştık. bi süre sonra düğün yapacaktık. ama araya pek çok olay girdi ve 1 yıl geçmesine rağmen biz hala nişanlı modun da ama evliyiz. bu süre içinde ben onun 4 yıldır görmediğim yönlerini gördümç 4 yıl boyunca beni hiç üzmediği ve kırmadığı kadar kırdı. aramızda sorun hep maddiyat ve ilgi ile alakalıydı. aramızda mesafe çok. dolayısıyla telefon ve internet üzerinden görüşüyoruz.
ilk zamanlar anne-babama teyzem amca demek istedi.nikahda sadece bir yüzük aldılar. başka hiç bir şey yapmadılar.
en başından beri beni ailesi istemedi. ama çok ısrar etti. biz ikimiz bütün sıkıntıların üstünden girip altından çıkacaktık. ama o bana hiç destek olmadı. bilirsiniz hepimizin erkek arkadaşı vardır sıradan. bana sonralarım karşısında sanki benim sıradan bi erkek arkadaşımış gibi telkin verip yanımda olmadı. hiç omuz omuza olamadık.
gelinlik diktirmek istedim düğünümüz için parası vermek istemedi pek çok sorun yaşadık.
başıma bir kaza geldi. ne oldu nasıl oldu neyin var die sormadı.
çok kıskanç olmasına rağmen pek çok gün 1 günümün 1 haftamın nasıl geçtiğini bile sormadın. havadan sudan geçtik konuştuk.
ve bu olaylar silsilesine benim sabrımı taşıran başka olaylarda eklendi.
ama ben nikah yapıldığı için bırakamıyorum. bana verdiği güve duygusunu yitirdim. ona karşı eskisi gibi sevgim de kalmadı.
ailemde bu haliyle bu evlilik yürümez düğün yapmadan bırak diyorlar. ama türk medeni kanununa göre ben onun eşiyim ve onun soyadını kullanıyorum.
fakat bende onunla kuracağım gelecekden çok umutlu değilim mutlu bir yuva olabileceğini düşünmüyorum. nikah işlemleri yapıldıkdan sonra değişmesi beni çok soğuttu. ve ben 1 yıldan beri olaylar karşısında ne kadar üzüldüğümü ifade etmeme rağmen hatalarını telafi etmek için hiç çaba göstermedi. davranışlarında nikahı yaptım artık benim zihniyeti o kadar baskın ki ...
siz benim yerimde olsanız yapardınız?
kız adınızın dul olmasını göze alırmıydınız?
yoksa biraz sabredeyim mi derdiniz?
tecrübelerinizle fbirlikte fikirleriniz bekliyorum. daha doğrusu abla nasihati olasun bana
