Arkadaşlar ikinci tüp bebek için telaşlanırken, tedavi, doktor, ilaç konusuna odaklanmışken, umutlar, istekler, dilekler bu konuya pervane olmuşken..... ben annemi kaybettim... nur yüzlü anacığımı kaybettim... dünyam durdu, dünyam bomboş oldu... çocuk sahibi olmayı çok istedik... belki de sonuç yine olumsuz olacak derken.. tedavinin tam ortasında umulmadık ani şekilde melek annemi kaybettim... fiziksel ve ruhsal bittim ben... hiç bir şeyi çok istememek lazım belki... yersiz üzüntüler yaşarken, asıl üzüntünün ne olduğunu hatırlattı allah bana..... tedavide sonuç ne olursa olsun fazla kafanıza takmayın... üzülmeyin... sonra hayat çok daha büyük üzüntülerle yüzleştiriyor insanı... şimdi tedavinin tam orta yerinde kaldım........ ne tedavi ne de başka bir şeyi düşünmüyorum....