Ben bu soruya cevap vermek isterim.
Üniversite okurken ben de uzunca bir süre yalnız yaşadım. Eve tamirci çağırdığım çok oldu. Ama her defasında ya sınıftan bir arkadasım ya da ev sahibimi çağırdım. Kendime güvenmediğimden değil maalesef yaşadığımız toplumda gördüğümüz örneklerden. Erkeğe muhtaçlık duygusu değil, toplumumuzun bir gerçeğidir. Ablamın evime tamirci geldi, ertesi gün evi soyuldu. Kime nasıl güvenelim? Keşke böyle olmasa, kadınlar tek başına hiç kimseye ihtiyaç duymadan herşeyi yapabilse ama şu an şartlar maalesef buna uygun değil.
Ayrıca konu sahibine; korkulacak hiçbirşey yok, ben de ünideyken keşke en başından ev arkadaşıyla falan uğraşmasaydım. Yalnız kalmak en Güzeli. Kafan rahat olur.