- 26 Ekim 2022
- 419
- 989
- 33
- 28
Neredeyse 10 yaşıma dek tek çocuktum, çocukken biraz yalnız hissediyordum. Kendi kendine vakit geçirmeyi, hayal kurmayı ve arkadaş edinmeyi öğrendim. Sonra kardeşim oldu, birkaç sene oynadım sonra büyüdük, kendi arkadaşlarımı edindim. Kardeşim olduğu için tabi ki memnunum ama kardeşim olmasa yalnız olmazdım. Mesela hiç kız kardeşim yok ama bana sorarsanız kardeşim sayılacak arkadaşlarım var. Bir de cidden kaynaklarınız çok bol değilse çocuk sayısının artması çocuğa sunulan imkanları azaltıyor, büyüdüğünde tek çocuk olmanın avantajları çocuğunuzu memnun edebilir. Kardeş olmasının en büyük avantajı anne babanın yaşı ilerlediğinde aile bağlarını güçlü tutması, ebeveynlerle ilgili destek alacak birinin daha olması. Kardeş olmaması sosyal destek olarak büyük bir yalnızlığa neden olmaz bence çocuk sosyalleşebildiği sürece. Bu nedenle çocuğunuzla güzelce ilgilenirseniz, çeşitli imkanlar sunarsanız sorun olmaz gibi geliyor bana.
Özellikle bu dönemde çok iyi düşünmek lazım. Sırf yalnız kalmasın diye ikinci çocuk yapmak ne kadar doğru bilmiyorum. Ama güzel bir evliliğiniz vardır geçim probleminiz yoktur ve eşinizle birlikte çok istiyorsunuzdur o ayrı. Boşanma aşamasındayken bunları düşünmeyin derim. İnanın tek büyüyenler bu duruma alıştığı gibi aksine daha güçlü ve huzurlu büyüyor. Bilmiyorum ben öyle hissediyorum en azından :) Bana hep '' yine gideceğin bir kardeşin olur '' dediklerinde bile ihtiyaç duymuyordum evet güzel bir şey zor anında kardeşinin olması ama iki kardeşi çıkar ilişkisi, kıskançlık olmadan gerçek kardeşlik duygusuyla büyütmek çok önemli. Bizim sülalede bu yoktur mesela hani miras için birbirini öldürenler var ya onun gibi yabancıdırlar birbirlerine bence bu yalnız büyümekten çok daha kötü :)
