Merhabalar , çok düşündüğüm bir konu var fikir almak istedim ,. Yaşım 35 , memurum , ama boşanma davam sürüyor maalesef ,, önce anlaşmalı olan dava , çekişmeliye döndü .. her neyse , 6 yaşında bir çocuğum var , ancak hep tek cocuk olarak kalacak olması bazen beni üzüyor.. bir daha hayatıma kimseyi almayı düşünmüyorum onu baştan söyleyeyim ama sırf onun yalnız kalacak olması da üzüyor.. bu arada boşanmak isteyen taraf benim, eşim hatalı , uzun süre yalvardı, önce ciddiyetimi anlamayıp kabul etti anlaşmalıydı, bu arada aldatma vs yok , ama gururumu kıran şeyler oldu, her neyse konu bu değil . Mahkemede boşanmak istemeyip süre istedi , hakim de süre verdi. Birincisinde normal bir şekilde süre vermişti hakim , ancak eşim psikolojisinin o dönemde bozulduğunu o yüzden bunların yaşadindıgını vs ifade etti vs vs bir sürü konu ancak benim ısrarım sonucu kabullenmeye yaklaştı ve bende bazen kendime sorular sorarken buluyorum kendimi . hoş , herşey yolunda gitmiş olsaydı da , şu zamanda ikinci çocuk yapılır mıydı .. çok saçma olurdu herhalde bu pahalılıkta … her neyse . Sadece bir iç döküş , fikir almak istedim..
Bir sürü yakın arkadaşım, yakın kuzenim var ama hiçbiri onların yerini tutamaz. En en en yakın olanı bile. Benimde yaşları yakin iki çocuğum var. İyiki yapmışım ikisinide. Beraber paylaşımlarını görmek, ileride birbirlerine destek olacaklarını bilmek ve daha bir sürü güzel şey beni çok mutlu ediyor. 
