Tekrar denenmeli mi...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

cevap verdiğiniz için teşekkür ederim öncelikle. terapist eski eşimin çocuğa yaklaşımı konusunda şöyle söyledi: eğer terapiye devam eder de kendi iç sesine ulaşabilirse ancak o zaman baba olduğunu anlayıp merhamet gösterebilirmiş. bu uzun vadeli bir iş dedi. ilerde kızım beni babası yanımızda olmadığı için suçlar mı diye endişelerim var. evet bir karar alıp boşandım çok zordu ama yaptım. fakat eski eşime karşı biraz zaafım da var açıkçası bu kadar şeyden sonra hala onu anlamaya çalışmalarım bundan. bu da kendi yetiştiğim ailenin sağlıklı bir ortam sağlayamayısından dedi terapist. şimdi çok emek vermek gerek böyle bir yola girersem ama benim emek verecek isteğim ve hevesim de kalmadı. acaba bundan 10 yıl sonra keşke çaba gösterseydim deneseydim der miyim diye korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Thrive60 .!.:

Epey sert olacağım:
Kızınıza karşı bir yudum merhamet göstermek istiyorsanız tekrar evlenmezsiniz.

Neden böyle diyorsun derseniz eski eşiniz açık açık sinyal veriyor tekrar terkedip kızınızı tekrar yıkacağım diye.

Tamam eski eşinizle meseleleriniz olabilir ancak eşiniz sizden boşandı kızınızdan değil. Siz tekrar evlenmek isteyebilirsiniz ancak eski eşinizin önce kızınızdan özür dileyip arayı düzeltmesi lazım.

Tekrar evlenince bir süre iyiymiş gibi görünebilir hatta sevinebilir ancak eşiniz şiddete başladığında (başlama ihtimali olabilir demiyorum başlayacak diyorum) ve tekrar kızınızı terkedip tamamen yıktığında ne yapacaksınız? O çocuğun psikolojisi nasıl toplanacak kabus gibi.

En yakın zamanda bir pedagogla görüşün ve kişisel terapiye gidin aile terapistine değil.

Eski eşinizin öfke kontrolüne gitmesi lazım. Lazım diyorum da kendinde suç görmüyor nasıl olacak?

Olmaz bu iş.

Genişletmek için tıkla...

begum9987 .!.:

Kuzum kendini değil ama kızını düşün. Bu adam daha önce şiddet uygulamış, yine yapar. Barışsan, ilk zamanlar belki iyi davranır 3. yıl kötü davranacak sana. Senden olan hıncını kızından bile alır. Bak babalık yapmıyormuş. Kız çocuğu elinin altında hep hırpalar durur. Kızına sahip çıkmamış bir adam var ortada.

Sana böyle yuva kurma hayali, belki düzelir iyi kötü idare edebiliriz düşüncesi iyi geliyor. Ama bu adamla olmaz bak. Yarın seni döver hastanelik olursun, çocuğun ortada kalır. Bugün döven, yarın daha kötüsüni yapar, dövdüğüm halde tıpış tıpış geri geldi der.

Bırak ne hali varsa görsün. Kızınız mecburen hayat boyu görüşeceksiniz. Sana saygısı kalsın en azından.

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

teşekkür ederim baştan sona haklısınız sanırım gaflete kapıldım bende.

Genişletmek için tıkla...

neselimeseodunu .!.:

Siz aldatsaydınız ne olurdu?
Bu soruyu hem ona hem kendinize sorun
Siz maddi manevi kendinize ve kızınıza yetebiliyorsunuz.
Şiddet ve aldatma var. Daha ne olmasını bekliyordunuz boşanmak için?
Sizin psikiyatriste ihtiyacınız var. Yanlış değerlendirmeyin lütfen ben de destek alıyorum.
Eğer maddi gücünüz olmasaydı tekrar evlenmenizi bir nebze anlayabilirdim ama yok ya sizin hissettiğiniz şey sevgi değil takıntı
Yenilen pehlivan güreşe doymazmış

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Yorum yapan herkese çok teşekkür ederim. aslında şimdiden pişman oldum terapiye gittiğime, tekrar denediğime. şimdi ayrılık sürecini baştan yaşayacağım gibi. terapiye bende mutlaka devam etmek istiyorum çünkü yanlış olduğunu bildiğim şeyleri tekrarlıyorum. dediğim gibi içinde büyüdüğüm aile çok zor bir aileydi. aslında bende içten içe yanlış yaptığımı biliyorum. ailem evlenirken eşime karşı çıkmıştı. dinlemedim onları. şimdi yine karşılar. bende bu sefer doğru olanı yapmak istiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Yenildiğimi düşünmüyorum. Çok kararlı ve dik bir şekilde tek seferde boşandım. Desteğe ihtiyacım olduğunun farkındayım keşke eski eşim geri dönmeden destek almaya başlasaymışım. Boşandığıma pişman olduğum anlaşılmasın. Pişman olmadım ama biraz yalnız kaldım psikolojik olarak zor zamanlar geçirdim. Şimdi tekrar nasıl ayrılacağım onu düşünüyorum...

Genişletmek için tıkla...

Spanky .!.:

Merhaba,

İlk defa konu açıyorum. 5 senelik evliliğimi 1 sene önce aldatma ve şiddet yüzünden bitirdim. evliliğimin başlarında aldatıldığımı bilmeden geçen 4 senesinde eşime çok aşık olarak çok fazla kendimden vererek, fedakarlıklar yaparak sürdürdüm. aldatıldığımı öğrendiğim zaman fedakarlık yapmayı bırakıp hırçınlaştım(doğal olarak). bu süreçte eşim fiziksel şiddet uygulamaya aynı zamanda psikolojik baskı uygulamaya başladı. 1 senede boşandım. 3 yaşında bir kızımız var.

Eşim boşandıktan sonra çocuğu hiç aramadı. zaten ilgisiz bir babaydı hepten kopardı bağlarını. çocuğum çok hırçınlaştı zor zamanlar geçirdi. bu süreçte boşanma psikolojisi bana da ağır geldi çok zorlandım ama toparlanmaya başlamıştım maddi olarak durumum iyi çalışıyorum kendime ve çocuğuma bakabiliyorum. ama tam toparlandım derken eski eşim çıkıp geldi barışmak istediğini söyledi. aile terapisine gitmeye başladık. bişeyler düzelir diye umuyordum ama görüyorum ki eşimin tek derdi tekrar eve girmek. maddi, manevi açıdan kullanıldığımı hissediyorum. tekrar evlenelim diye baskı yapıyor her an tek konuştuğu konu bu ne zaman evleneceğiz diye hesap yapıyor. benden eskisi gibi olmamı istiyor fedakarlık yapmamı, kazandığım parayı bile şimdiden hesap yapıyor şunu harca bunu ayır şöyle yapalım diye.

Sözün kısası çok kararsızım boşanmaya tam anlamıyla alışamamıştım. kızım için çok üzülüyordum, kendimi tam olarak toparlayamadım bile. ama şimdi aynı eve girmek aynı şeyleri yaşamaktan da korkuyorum. eşim beni ve ailemi suçluyor. ailemin ne olursa olsun kocanın yanında dur demesini bekliyormuş. benimde ne olursa olsun boşanmamam lazımmış. kendi hatalarını görmek şöyle dursun bende düzeltilmesi gereken bişeyler olduğunu düşünüyor hala. beni sevdiğini söylüyor. aile terapisine bile aynı eve girene kadar beni kandırmak amacıyla gitmeyi istediğini düşünüyorum. terapiden memnunum kendi adıma bazı şeyleri daha net görebiliyorum. ama eşimin değişmeyeceğini de anladım artık.

Kendimce ölçüp tartamıyorum. onu böyle kabul edip terapiyle kötünün iyisine razı olmak mı? yoksa hayatın tüm yüküne karşı yalnız kalmak mı iyidir. bir türlü doğru yanlış ayırt edemiyorum artık. siz olsanız ne yapardınız?

Genişletmek için tıkla...