- 25 Aralık 2017
- 58
- 2
- 1
- 33
- Konu Sahibi aselhancan
- #1
MERHABALAR BEN EVLI VE HAMILE BIR BAYANIM YILLAR ONCE sözlüyken ben iş yerinden birini beğendim ama uzaktan yani kendi kendime ve bu 2 3 hafta sürdü sadece baktım başka bişi yapmadim yapamazdimda zaten içten içe hoşlandimm ve gozumle takip etdim ve sonra bu yaptığım saçma gelmeye başladı sen evlenıyosun kendıne gel dedım ve bitirdim kafamda bu hep içimde vıcdan azabı olarak kalıyor .şimdi hala o adamı görüyorum mesela ama bu sfer içimde utanc duygusu ve vıcdan azabından baska bısı yok enisteminde arkadasi .esıme bunu ılk evlendgmz zaman sakala karışık soledim .Ama duymak istmedi sanırım üstüne durmadı.Kendimi çok kötühissediyorum evim yuvam sorunlu olmasına ragmen esımı sevıyorum.yani icimizden gecenlerden sorumlumuy uz bilmiyorum veseveselerimden kurtulamiyorum dinine bağlı bir insanim ilk evlendigim zamanlar bu durum aklıma bile gelmiyordu ama suan içim yanıyor sanki adamla gitmiş konuşmuştuk görüşmüşum gibi kötü hissediyorum Hâlbuki bole birseyden yok esimi seviyorum ailemi seviyorum ama bu durum piskolojimi bozdu artık hayatımdan keyif alamaz hale geldim . Esimde porno falan izliyor birkaç kerede güzel kız gördüğünde bakıyor ama bundan dolayı bile kendimi suçlu yorum esimin in her hatasından kendimi suçlu yorum hamileyken saçını bile çekti çok sinirlendgnde bu durumu bile senin yüzünden diyorum vicdan azabı cekiyorum babasini kaybetti ve sanki ben acımasız biriymisin gibi hissediyorum sanırım ruhen hasta oldum .Anneme babama anlatdim onlar bile sen piskolaga git normal değilsin diyolar
Son düzenleme:
