Merhabalar arkadaşlar uzun bi süre sonra yine sizlerleyim..Ancak şimdi vakit bulabildim eski konuma gözgezdirdim hepinize çok teşekkür ediyorum..
Konum kapatılmış ne yazık ki oraya yazamadım,yeni bir konu açıp sizlerle uzun uzun dertleşeyim istedim.Yaşadıklarımı kısaca özet geçmek istiyorum..
Eşimle Ağrı'ya geçtik..Köyü bulmamız biraz zaman aldı ama bulduk.Görüştük zaten x dedeyi ve eşini görünce kanımız ısındı.Gerçekten çok iyi insanlar.O kadar yardımları oldu ki.
Eşimi hemen yakındaki bi aile misafir etmek istedi,eşim başkasının evinde rahat olamaz zaten kabul etmedi arabada kaldı.Ama onlar anca yemeklere gelmesini kabul ederse ikna olacaklarını söylediler.Yemeklerde veya ihtiyaçlarında vs. orada kalmış hep.Ama diğer zamanlarda orada barınmadı..Zaten başta eşimle beniim bir araya gelmemiz kabul edilmiyordu ama hergün uzaktanda olsa gördük birbirimizi.Ve bu kuralın amacını çok daha sonra anladım ve fazlasıyla hak verdim.Telefon hiç kullanmadım,evde hiçbir şekilde tekneloji aleti yoktu zaten..Telefon,tv.. hiçbiri bulunmuyor.Gittiğim ilk hafta ilaçlarımı bırakmadım.Ama sonradan kullanmadım ve şimdiye kadarda hiç ihtiyaç duymadım.Çok şükür 40 günde çok şey öğrendim ve bundan sonrada uygulamaya devam edeceğim.
Önemli olan şey maneviyattı anlatamayacağım o kadar çok şey yaşadım ki,o kadar çok şey öğrendim.Kendimi,özümü buldum..Beni sıkıntıya sokan tek şey tahmin edersiniz ki evlat hasretiydi.Bu yandan çok zor geçti,hala doyamadım onlara o kadar özlemişim.
Şuanda hala istanbul'dayız.Kontrollerimi yaptım şuanda herşey normal,iyi yönde ilerleme var ama herşey tamamen sona ermedi tabikide.İlaç tedavisini o zamanlarda bıraktım,başlamayacağımda artık.Bana verilen herşeyi çok iyi öğrendim ve onları uygulamaya devam edeceğim.Yakın zamanda da Aydın'a tekrar döneceğiz inşallah,herşey o kadar aksadı.Özelliklede eşimin işi.
Sizi şimdiden sıkmak istemediğim ve şuan fazla vaktim olmadığı için böyle özet geçtim.İlerleyen zamanda sizlerle en azından özel olmayan anılarımı paylaşmak isterim.
Hepinize çok teşekkür ediyorum dualarınızı hiç eksik etmediniz inanın hissediyordum tüm herşeyi.Aklımın bi köşesindede siz vardınız.Destek oldunuz bana her zaman.
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum..
Ve mucizeli bir haber vermek için sabırsızlanıyorum.
(Ek olarak özel mesajlara cevap veremiyorum kusuruma bakmayın ne olur 100 mesajım dolmamış)
Konum kapatılmış ne yazık ki oraya yazamadım,yeni bir konu açıp sizlerle uzun uzun dertleşeyim istedim.Yaşadıklarımı kısaca özet geçmek istiyorum..
Eşimle Ağrı'ya geçtik..Köyü bulmamız biraz zaman aldı ama bulduk.Görüştük zaten x dedeyi ve eşini görünce kanımız ısındı.Gerçekten çok iyi insanlar.O kadar yardımları oldu ki.
Eşimi hemen yakındaki bi aile misafir etmek istedi,eşim başkasının evinde rahat olamaz zaten kabul etmedi arabada kaldı.Ama onlar anca yemeklere gelmesini kabul ederse ikna olacaklarını söylediler.Yemeklerde veya ihtiyaçlarında vs. orada kalmış hep.Ama diğer zamanlarda orada barınmadı..Zaten başta eşimle beniim bir araya gelmemiz kabul edilmiyordu ama hergün uzaktanda olsa gördük birbirimizi.Ve bu kuralın amacını çok daha sonra anladım ve fazlasıyla hak verdim.Telefon hiç kullanmadım,evde hiçbir şekilde tekneloji aleti yoktu zaten..Telefon,tv.. hiçbiri bulunmuyor.Gittiğim ilk hafta ilaçlarımı bırakmadım.Ama sonradan kullanmadım ve şimdiye kadarda hiç ihtiyaç duymadım.Çok şükür 40 günde çok şey öğrendim ve bundan sonrada uygulamaya devam edeceğim.
Önemli olan şey maneviyattı anlatamayacağım o kadar çok şey yaşadım ki,o kadar çok şey öğrendim.Kendimi,özümü buldum..Beni sıkıntıya sokan tek şey tahmin edersiniz ki evlat hasretiydi.Bu yandan çok zor geçti,hala doyamadım onlara o kadar özlemişim.
Şuanda hala istanbul'dayız.Kontrollerimi yaptım şuanda herşey normal,iyi yönde ilerleme var ama herşey tamamen sona ermedi tabikide.İlaç tedavisini o zamanlarda bıraktım,başlamayacağımda artık.Bana verilen herşeyi çok iyi öğrendim ve onları uygulamaya devam edeceğim.Yakın zamanda da Aydın'a tekrar döneceğiz inşallah,herşey o kadar aksadı.Özelliklede eşimin işi.
Sizi şimdiden sıkmak istemediğim ve şuan fazla vaktim olmadığı için böyle özet geçtim.İlerleyen zamanda sizlerle en azından özel olmayan anılarımı paylaşmak isterim.
Hepinize çok teşekkür ediyorum dualarınızı hiç eksik etmediniz inanın hissediyordum tüm herşeyi.Aklımın bi köşesindede siz vardınız.Destek oldunuz bana her zaman.
Hepinizi sevgiyle kucaklıyorum..
Ve mucizeli bir haber vermek için sabırsızlanıyorum.
(Ek olarak özel mesajlara cevap veremiyorum kusuruma bakmayın ne olur 100 mesajım dolmamış)