İyi akşamlar akşam akşam evde kıyamet kötü resmen. Eşim elinde telefon bir taraftan bişeyler yapıyor bir taraftan maç izliyor tv den. Küçük çocuğum durmadan bağırıyorsu telefonu ver ver diye.. Ben de yarı şaka karışık eşimin eşofmanının cebinden telefonu aldım bu arada onun telefonuna elimi bile süremem. Çocuk gülsün sussun diye odanın içinde dört döndü ver telefonumu ver telefonumu diye ama görmelisiniz nasıl kıvranıyor vermedim o kadar kıvranmasına akşam veremedım çünkü almasın diye telefonu sütyenimi içine koydum. Odadan çıkıp kurcalayacaktım telefonu. Mümkün mü önüme set oldu asla odadan çıkmama izin vermiyor bu şekilde yarım saat cebelleşmek. Vermeyeceğim diyince koşarak yakamdan içeri soktu nasıl bir hışımla o telefonu aldı anlatamam eşofmanın yakası yırtılmış. Öyle mi dedim ne saklıyorsunki bu derece atağa geçtin. Bişey sakladığım Yok maç izliyordum bilmem ne ordan yorum okuyordum... Ne saklayacağım senden vs. Telefonu kaçırdığın için böyle oluyorum dedi.. Çok sinirlendim bu kadar yıllık evliliğimde ilk defa böyle bir şey yaptım ve evden çıktım. Nereye gideceğim ki gurbetteyim olmasam saniye durmayacaktım. Gururumdan arkadaş çevreme de bişey söyleyemem. Gittim bir kafede biraz soluklandım. Annemi aradım haliyle o da çok sinirlendi ama yok aldatma yoktur yok şudur yok budur.. Annesini arayacaktım ne diyecek benim oğlum haksız mı diyecek dıye aramadım. O ara mesaj üstüne mesaj eve gel ben biley yapmadım bilmem ne yarım saat bir saat derken eve döndüm odaya kitledim kendimi ve buraya yazdım