Yok çalışmıyorum.
adam bir şekilde ya bizimle ya arkadaşıyla sürekli gezmek istiyor, hatta burada konu açacaktım beni topa tutarlar diye vazgeçtim. 
Kendini tanımakta tek başına yeterli olmuyor sanki. İnsan değişiyor, 8 senelik evliyiz ikimizde değiştik eşimle, değişiyoruz.Nasıl olsa değişir diye evlenmeyin :)
Nikahta keramet falan da yok. Imzalar atılınca onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine, sonsuza kadar mutlu yaşamışlar falan masal.
Ve kendinizi iyi tanıyın.
Bana göre eşimin en iyi özelliklerinden biri aklı selim, olgun bir adam olmasıydı.
Ofkelendiginde uzak durur, meseleleri konuşarak halleder.
13 yıldır birlikteyiz, bir elin parmağını geçmez bana sesini yükselttiği. O da kulaklarım duymamıştır falan
Bu ideal bir özellik gibi görünürken, son bir kaç yıldır bana batar oldu.
Adam bir ses versin, bir kontrolü kaybetsin, cool çizgisi azıcık bozulsun, ama yok hep her şey olması gereken.
Bazen yaşadığını hissetmek için biraz dağıtmak gerekir ya, o onda yok.
He olmaması ne götürür, biraz sinir bozucu:)
Öte yandan adam ideal, ben kaşınıyorum
Karşınızdakini tanıdığınız kadar kendinizi de iyi tanıyın.
Bir insan asla degismez ben esimle sevgiliyken cok rest çektiğim oldu evlendik hala aynıyım oda der hadi başkasına eyvahlayım yok bana niye yok der değişmedim yani aynıyım bi cok sorun yaşadık 5 yıldır ayaktayız bakalmMerhaba kızlar,
Evliliğe doğru giden bir ilişkim var, erkek arkadaşımın söylediklerinden anladığıma ve tahminlerime göre 3-4 ay sonra teklif edecek. Konu ciddiye bindikçe benim kaygılarım tavan yapmaya başladı. Onu seviyorum, arzuluyorum, çoğu özelliğine hayranım. Ancak bazı konularda da tereddütlerim var. Biz daha sevgiliyken bile zaman zaman mutsuz oluyorum bu tereddüt ettiğim konular sebebiyle. Sormak istediğim şey, biriyle evlenmeye karar verebilmek için her şeyi yüzde yüz içimize sinmeli mi?
Konulardan örnek:
- Ben onun tabiriyle çoğu zaman “alfaya çıkmaya çalışıyorum” ama sevgilim daha uysal tarzda olmamı istiyor. Bir anlaşmazlıkta rest çekerim, boyun eğmem çatır çatır laflarımı söylerim gibi ama ona kalsa son sözleri o söylemek istiyor.
- Şikayet ettiğimde “sen beni olduğum gibi kabul etmiyorsun yeterince sevmiyorsun demek ki” kafasına giriyor
- Evde oturmayı çok seviyorBen de evcimenimdir ama evde olmayı abartınca ruhum daralıyor evde. Kaç kere bu yüzden kavga ettik hatta. Ben istiyorum ki sevgilimi alayım başka şehirlere ülkelere gideyim, küçük kaçamaklar yapalım her fırsatta. Dışarıda iki insan görelim havamız değişsin vb. Ama yok :) En son anlaşma yaptık ayda 3 gün dışarıda gezeceğiz diye bakalım nasıl olacak.
- Klasik bir akrep erkeği
Mutlu evliliklere adım atarken kafada böyle sorular olur mu?
Ben biraz yapı gereği kaygılı bir insanım zaten ama yanlış bir karar verip hayatımı karartacağımdan, sonradan “işte belliydi zaten böyle olacağı, ben ne yaptım” diye kahrolmaktan fazlaca korkuyorum.
Teşekkürler cevaplarınız için :)
Pöfff çok iyi anlıyorum.. böyle sanki saniyeler yavaş çekimde ilerliyor, eyteraa beee yaşasak da bitse artık şu hayat dercesine bi iç sıkıntısı veriyor böyle imkanlara rağmen ekstrem ev kuşluğu. Nasıl bi cümle kurdum böyleMaddi olarak sıkıntı olabilecek şeyleri fark edip istemem zaten ☺ Durumumuz yoksa gitmeyiz. Ama varsa gitmiyorsak çıldırabilirim
Kendini tanımakta tek başına yeterli olmuyor sanki. İnsan değişiyor, 8 senelik evliyiz ikimizde değiştik eşimle, değişiyoruz.
Yas, tecrübe, çocuk, yaşadığın zorluklar, tahammül sınırını olumlu, olumsuz etkiliyor. Yada uyum sağlamak adına birbirimize benzediğimiz yönler ortaya çıkıyor. Geçen gün bir konu üzerinden eşime aynı senin gibi oldum dedim, bu huyuna da acayip gıcık olurdum
Zaman içerisinde normal gelenler rahatsız edebiliyor çünkü sen ilk baştaki sen değilsin.
Biraz geçinmeye gönlü olmakla da ilgili bir durum sanırım evliliği sağlıklı bir sekilde devam etmesinin sağlamak.
Pöfff çok iyi anlıyorum.. böyle sanki saniyeler yavaş çekimde ilerliyor, eyteraa beee yaşasak da bitse artık şu hayat dercesine bi iç sıkıntısı veriyor böyle imkanlara rağmen ekstrem ev kuşluğu. Nasıl bi cümle kurdum böyle
Afakanlar basıyor tüm kapı duvar üzerime üzerime geliyor. Havanın güzelliğini evdeki bayıklığı düşündükçe deliriyorum
Bunu da yazacaktım ama yazdigim seyin basinda 'nasil olsa degisir diyip evlenme' yazinca, bununla cekisir gibiydi, digeri agir basti
7 yıl önceki benle, şu an arasında dağlar kadar fark var :) hatta iki bambaska kadın.
ama şuan gezmek istiyorum. İş çıkışları cafelerde buluşup kahve eşliğinde sohbet etmek istiyorum, haftasonları ormana yürüyüşe gidelim arada bir ağvaya falan gidelim istiyorum çok mu şey istiyorum
Yüzde yüz bir anlaşma beklemek gerçekçi olmaz zaten. Ama sizden uysal olmanızı beklemesi beni düşündürürdu açıkçası ve beni olduğum gibi kabul etmiyorsun demekte değişime kapalı olduğunu gösterir. İnsan aynı evin içine girince eşiyle belli bir uyumda olmak için törpüleniyor bazı konularda, öyle ben böyleyim demekle olmuyor.
Gezme konusuna gelirsek bende eşimin gezmeyi çok sevmesinden şikayetçiyim, yani herşey tadında güzel
Sevgiliyken gezmeyen adam evlenince postu eve serer bence. Gezmek sizin için önemliyse buda sıkıntı olabilir.
Merhaba kızlar,
Evliliğe doğru giden bir ilişkim var, erkek arkadaşımın söylediklerinden anladığıma ve tahminlerime göre 3-4 ay sonra teklif edecek. Konu ciddiye bindikçe benim kaygılarım tavan yapmaya başladı. Onu seviyorum, arzuluyorum, çoğu özelliğine hayranım. Ancak bazı konularda da tereddütlerim var. Biz daha sevgiliyken bile zaman zaman mutsuz oluyorum bu tereddüt ettiğim konular sebebiyle. Sormak istediğim şey, biriyle evlenmeye karar verebilmek için her şeyi yüzde yüz içimize sinmeli mi?
Konulardan örnek:
- Ben onun tabiriyle çoğu zaman “alfaya çıkmaya çalışıyorum” ama sevgilim daha uysal tarzda olmamı istiyor. Bir anlaşmazlıkta rest çekerim, boyun eğmem çatır çatır laflarımı söylerim gibi ama ona kalsa son sözleri o söylemek istiyor.
- Şikayet ettiğimde “sen beni olduğum gibi kabul etmiyorsun yeterince sevmiyorsun demek ki” kafasına giriyor
- Evde oturmayı çok seviyor
- Klasik bir akrep erkeği
Mutlu evliliklere adım atarken kafada böyle sorular olur mu?
Ben biraz yapı gereği kaygılı bir insanım zaten ama yanlış bir karar verip hayatımı karartacağımdan, sonradan “işte belliydi zaten böyle olacağı, ben ne yaptım” diye kahrolmaktan fazlaca korkuyorum.
Teşekkürler cevaplarınız için :)
