Önce ruh sağlığı Uzmanından psikiyatrik tedavi alın bence,bastırdıklarımla yüzleşmeye hazır olunca bi gün ben de terapi alıcam ama du bakalım:)
Bir kaza gecirdim, ölümden döndüm, tüm arabalar üzerime geliyor gibi geliyor. Kalbim sıkışıyor bazen. Zank diye duruyorum yolun ortasında, yol benim olduğu halde. Diğer olay, koordinasyon bozukluğu, biri bana top atsa ben hayatta tutamam mesela ama trafikle alakası var mı bilmiyorum, alakası yoktur insallah. Sonuçta engelliler de trafikte korkmadan araba kullanabiliyor.
Ben bu korkunun hala devam ettigini düşünmüyordum. Ona bağlamamistim ama çok uzun süreden beri ders alıyorum bir ilerleme yok. Şehir dışında sorun yok, şehir içinde elim ayağıma dolaşıyor, zaten çok kalabalık, herşey üstüne üstüme geliyor. Saçma sapan şeyler yapıyorum. Hoca da öyle konusunca çok üzüldüm. Hayatımda gerçekten tek sorun yok. Hepsi ustuste geliyor. Ben depelendikce batiyorum. Gerçekten de beyninde bir hastalık vardır. Isyerimi kapatalı 2 sene oldu, belki baska bir hastalık çıkmıştır, belki olan bir hastalık ilerlemiştir diye düşünmeye başladım. Bir çok hastalık var bir yaştan sonra birden bire çıkıyor, MS, LD, ALS gibi. Bunları düşünüyorum hep. Bir sınava giriyorum bir yıldan beri aynı notu alıyorum. 2 sene önce sifirdan birden yükseltmeme rağmen 1 yılda hiç ilerleme yok.
Aynen eşim kullanırken bile kalbim gup gup atıyor.Bende bu yuzden araba kullanamıyorum .
Hatta eşim kullanırken bazen kalpten gitcem diye korkuyorum
şuan ne durumdasınız bilemiyorum, ama yaklaşık 2 aydır bende araba kullanmak ile ilgili ciddi sıkıntılar yaşamış ve üzülmüş biriyim. bu konudaki hemen hemen tüm topiklere de yazdım.benimde geçmişte başımdan kötü bir kaza geçti( -ki bunu hiç aklıma getirmeyip dillendirmiyorum bile, tamamen bilinçaltıma gömdüm hatta-yan koltukta oturuyordum kaza anında).ve bu etki ile çok titizlenmeye başladım trafikte. mükemmel kullanmalıyım ki kimsenin malına canına zarar vermemeliyim düşüncesi ile çok stres ve korku yaşadım. toplamda farklı zamanlarda 9 gün 18 saat özel ders aldım, araba kullanmamla ilgili bir sıkıntım olmamasına rağmen. sadece çok korkuyordum.psikiyatrist ve psikolog desteği aldım.neler neler denedim... ve en son terapimizde psikoloğumla şunu farkettik: ben her şey mükemmel olsun diye uğraşırken aslında trafiğin tüm sorumluluğunu kendi üzerime alıyordum ve inanılmaz korku yaşıyordum.konuştukça konuştukça sadece kendimden sorumlu olduğumu kabul ettim... neden ben arkamdaki gelir bana çarpar diye korkayım ki! aklı var, fikri var. herkesin ayağının altında gaz ve fren pedalları var, herkes kendi hareketlerine sahip çıksın düşüncesini ciddi ciddi benimsedikten sonra o kadar kolay oldu ki. son 2 gündür gram korkum kalmadı. hiç ama hiç strese girmiyorum. 2 gün önceye kadar ter içinde kaskatı kalan ben şimdi o kadar rahatım ki. sanki sihirli değnek deymiş gibi oldu.balondu patladı gitti sanki... çok şükür . biranda bu kadar kolay çözülebileceğini hiç sanmazdım.2 ay çok çaba sarfettim, çok üzüldüm ama şimdi bu kadarmıymış bu iş diyorum.
