yalnız degılsın :) yaptıgımız her hareket gercekten vıcdanı anlamda sorgulamaya sebep oluyor..dıyorum kendı kendıme annelık daha hamıle kalmadan bıle cok zormus..ne buyuk bır emek nasıl bır cabadır..yatarken kalkarken yerken ıcerken hersey vebalmıs gıbı gelıyor..Allahım kıymetlerımızı bılecek hayırlı evlatlar nasıp etsın..sıkılma ve strese gırme sen daraldıgında yaz..burda da daralan gun sayan bırı var hemen cevap verecektır sana :):)
canım benim inan yazdıklarını okuyunca günlerdir tıkanmış gözpınarlarım açıldı... annelik bize zor... ben hastanede çalışıyorum ne anneler vardı anne demeye bin şahit gerek geçenlerde bi arkadaşım hamile olduğunu öğrendi bu doğal bi süreç ben hasta değilim ki bişeylerden sakınıp kendimi koruyayım dedi mesela... bi çok kişi istemeden hamile kalıyo doğurmamak için elinden geleni yapıyo.
bazen isyan edesim geliyo diyorum ki neden allahım neden bu kadar zor bi hayatım var neden hep beni sınıyorsun ama bazen de diyorum bu bi sınav geçecek geçecek rabbim bana da verecek bi sebebi var benim de kiimsenin de bilmediği bi sebep var bi zamanı var gelecek o gün belki de hayatımdaki herşeyin yoluna girdiği gün olacak...
ben devlet memuruyum ama hiç kimsede zerre insanlık kalmamış tedavim yüzünden bölüm değişikliği yazımı verdi bölüm başkanımız... şimdi ise tedavisi var sık sık ultrasona gidiyorum kontrole gidiyorum diye hiç bi bölüm kabul etmek istemiyo, eşim işi yüzünden sürekli şehir dışına çıkmak zorunda 2 senedir değişmesini bekliyoruzr değişmiyo belki o işten çıkacak çıkmazsa da sürekli beni bırakıp gitmek zorunda...
bütün bunların bi dönüm noktası vardır değil mi?
