Konuyu görünce çocukluğum aklıma geldi. Ben çocukken anneannemin yazlığındaki yan balkon komşumuz travestiydi ama ahlaksız bir işle meşgul değildi kendi halinde şarkıcılık yapıyordu. (Çocukken duyduklarım bunlar. Hiç eve adam getirmez kapısında birini göremezsin namusuyla şarkı söyler gelir gündüz uygunsuz giyinmez. Ailesinin yanına gideceği zaman erkek kıyafetleri giyer derlerdi.) Biz çocuk aklımızla merak ederdik aynı asansörde denk gelince bakardık falan ama ailem asla arkasından kötü konuşmadı, anneannemle kapıda sohbet bile ederlerdi. (Anneannem kış boyu kalırdı o yazlıkta) Ailemi bu konuda takdir ediyorum. Farklı insanları da benimsememi, onların da bizden biri olduğunu duyguları olduğunu bana anlattılar. Hatta annem üzülürdü kendi ailesi kötü davranıp dışlamışlar ama zamanla alışmaya başlamışlar ve yanlarına erkek gibi görünerek gitmesini istemişlerdi.
Velhasıl, uzun oldu, böyle bir komşum olsa ve normal bir hayat yaşıyor olsa utanmam çekinmem, çocuklarıma durumu izah ederim. Bana göre doğru olmadığını ama başka insanlara saygı göstermemiz gerektiğini, bunun zaman zaman hastalık zaman zaman kişisel tercih olduğunu izah eder anlamalarını sağlamaya çalışırım.
ben o yüzden korkmam travestilerden.. severim de hatta
