Önceliklee Mutluuu yılllaarr. Umarım hepiniz için muhteşem bir yıl olur
Arkadaşlar ben nişanlıyım. O gerçekten iyi bir insan.. Gönlümü hep hoş tutmaya çalışır çevremde ki herkes cok şanslısın der bana hep. Nişanlanmadan öncede öyle diyorlardı. Onunla evlenirsen cok mutlu olursun vs vs. O beni mutlu ediyor ama ben onu edemiyorum. Bu sabah ilk defa bana içinde kopan fırtınalardan bahsetti. (Çok karışık anlatıcam galiba çok özür dilerim. ) biz çok nadir başbaşa vakit geçiriyoruz. Genelde ailelerle birlikteyiz. Başbaşa yemek yiyelim dedi bundan 2 hafta önce. Hafta sonu müsait oldugumuz için 2 günümüz var. Cumartesi günü arkadaslarım gelecekti pazar akşamıda dayımlar. Olmaz dedim haftaya gidelim. Gecen cumartesiye sözleştik ama annem hastaydı. Evde 4 yaşlı yemekleri çayları meyveleri.. Annem o haldeyken gitmek istemedim salı günü tatil nasılsa salı gideriz dedimm. Ona da tamam dedi. Öglen cıkacaktık.
Bugün de cok yagmur yagıyordu gitmek istedigi yerde 1,5 saat uzaklıkta. Bu yagmurda oraya gitmek yerine aksam burada bi yere gidelim dedim. Mesajımı okudu ama cevap vermedi. Bende üstelemedim işi vardır falan diye. Sonra baktım bi destan yazmış. Ben hep bahane üretiyormuşum, bulusmak istemiyormuşum zaten, yagmur yagmasaymış baska bi bahanem olurmuş, heyecan yokmuş-heves yokmuş, falan filan daha birsürü şey. Düşündüm de haklı olduğu şeyler gercekten var, bazen ona haksızlık ettigimi düşünüyorum. Şuan da tam o düşüncedeyim. O benim için herşeyi yaparken ben biraz şımardım galiba . Ama haksız da degilim gibi ya ne bileyim Belki de ben haklıyımdır hı?
Napayım ben şimdi gönlünümü alayım yoksa cevap vermiyeyim mi? Çünkü daha bişey yazmadım o da yazmadı o mesajdan sonraa
