evet cnm araba alcaktım kendime, tatile gitcektik, erteledik tedavi için değer diyorum tabiki sonunda kavuşacaksam ama olmayınca da bozuluyo insan, 10 günlük bir ev hapsinin ardından, bayramın ilk günü herkes tatildeyken, sevdikleriyle yanyana mutlu mesut eğlenirken, ben aldığım negatif haberle yıkıldım, etkilenmemek mümkün mü? ben işin maddiyatında da değilim allah verdiği sürece ben de çalışır kazanır tedavimi olurum ama manevi olarak da çok etkileniyor insan, bir de sağlık boyutu var, aldığımız hormonların vücudumuzu etkilediğini düşünüyorum, tüp bebekten beri tuhaf hissediyorum kendimi bilmiyorum belki de bana öyle geliyor ama muhakkak ilaçların bir etkisi olacaktır. Allahım yanımızda olsun şimdi şöyle düşünüyorum; zamanı var, şimdi değil demekki, bu şekilde rahatlatıyorum kendimi. Bu arada haklısın ben de 3. tedavimde bu denli kasmicam kendimi, tutmazsa hep kendimi suçlarım niye dışarı çıktım niye gezdim diye eve hapsetmiştim kendimi, sürekli yatmıyordum ama endişeliydim her hareketimden, ama görüyorum ki rahat olmak, stressiz olmak şansı artırıyor, zaten hastanedeki 2 saatlik dinlenme süresi bile yeterliymiş aslında.