Türk kültüründe çocuk sevme

Asla kimsenin çocuğuna dokunmam sadece uzaktan gülümserim
Bende karşıyım ben şöyle bir önlem buldum biri dokunursa hijyenik mendille siliyorum hemen anında
 

Hahhahahahah önce sen göster diyeni bana yollar misin canim ya cekirdekten egitip koca yapicam kendime turkan sorayin filmindeki gibi :)))
 

Çok teşekkür ederim, evet fazla net bi insanım lafı çarpıtmayı ima etmeyi bilmem zaten başıma ne geldiyse bundan geldi.Maalesef toplumdaki en büyük eksiğimiz empati.Şurda bile en düşüncesizce “çocuğunu kavanoza koy” tarzı yorumları yapanlar çocuksuz kişiler yani empati sıfır illa başımıza gelmesi gerek yoksa kimseyi anlamaya çalışmıyoruz.
 
Bebekliinden itibaren dokunmak için onun rızasını arama taraftariyim.Agliyirsa karşındakinin kucağından alırım,kendi kollarını uzatiyorsa gitmesine izin veririm.Dizine oturtmak isteyen,kucağına almak isteyen olduğunda "sen istiyor musun?" diye sorarım.Sana çikolata alır,oyuncak alirim diyen aile üyelerini dovmekten beter ederim. Bu konuda dengeyi saglak cok zor ,anlatırken inan çok zorlanıyorum hem kişisel bir sınır cizebilsin hem de iyi dokunuslara kendisini kapatmasın.Kulturu bir kenara koyarsak her insanın kendisini iyi hissettirecek dokunuşlara ihtiyacı vardır.Tanisinca el sıkışmak,sıkıntılı bir arkadaşımızın omzuna dokunup ben yanındayım demek,gece ona sarılıp hikaye okumak,sokaktan gelince birbirimize sarılıp hoş geldin demek....bunlar hep bu iyi dokunuslardir ve insani iyi hissettirir.Bu konuyu ele alırken aşırı reaksiyon gösterip çocuğun kendi kendine sürekli " bu bana neden dokundu,dokunmasını istiyorum ama annem nasıl tepki gosterir" durumuna getirmemek gerekir.Ama evet toplum olarak "kişisel sınırı bilmiyoruz" elimiz ayagimiz durmuyor.Markette terlemissin sen diyip çocuğun tisortunun içine elini sokan var.
 
Hep korumacı bir anne olacağımı düşünüyordum ama 1 yıl önce eşimin ablasının sınıf arkadaşlarıyla tayin olduğumuz ilde tanıştık. 2.5 yaşında bir kızları var. Babası çocuk doktoru ve çocuk yetiştirme tarzları çok hoşuma gidiyor. İnsanlardan sakınmıyorlar ama hep gözleri üzerinde. Ya da kirlenir pislenir diye bir kaygıları yok. Şunu yemesin bunu içmesin diye üstüne düşmüyorlar. Çok serbest ama bir o kadar denetim altında. Çocukları çok sevecen çok mutlu insanlarla iletişimi çok iyi. Eminim ilerdede ikili ilişkileri çok iyi olacak hakkını aramayı sosyalleşmeyi çok iyi başaracak. Ben insanlardan kontrol altında olduğu sürece uzak tutulmaması taraftarıyım. Tabi ki minik bir bebeğin pis bir şekilde sigara içilmiş üstle kucağa alınmasına sıkıştırılmasına karşıyım. Başka bir arkadaşım da çok korumacı bu yüzden insanlardan uzaklaştı bugün ziyaret ettik eski korumacılığı azalmış bakıcıya emanet etmek zorunda kaldığı için fakat çocuk oyuncağı hızlı hareket ettirsen korkuyor. İnsanlardan uzaklaşmış yabancılardan korkuyor. Yabancı dediğim bizler arkadaşları. Bilmiyorum karşımda iki örnek var bende bu şekilde ders çıkardım. Her şey sınırında olmalı.
 
İyi bari yüzünü gözünü öpmüyorlarmış. Yeğenim yüzünden alerji oldu babaannesi hala şap şap çocuğun yüzünü öpüyor. Demiyor ki mikrop bulaştırıyorum.. Gerçekten düşünmüyorlar. Dışarıda garsonun filan dokunması da saçma. Bence uyarın kırılan kırılsın. Zorla öpmek, dokunmak, sarılmak doğru değil. İstismar etmek isteyen de çok. Kime güveneceksiniz ki şu devirde
 
Yazınızdan anladım ki, çok avrupai bir bebek sevme şeklim varmış O zaman 5 yıldız bana gelsin
 
Dikkat çeken bir kızım var. Renkli gözlü sarışın falan. Bir kişi sevmeye çalıştı dışarıda sadece. Ona da tek kaşımı kaldırıp dokunmayın lütfen dedim adam kaçtı resmen. Ne biliyim tuvaletten mi çıktı öksürüp elini yıkamadı mı... dışarıda tersim.

Eve gelen misafirlere bebeği sevmeye niyetiniz varsa önce ellerinizi yıkayın dedim, dedik eşimle. Öpmeyin de dedim. Kimsenin kucağına vermedim. Arkamdan görmemişin çocuğu olmuş desinler umrumda değil.

İş arkadaşlarıma daha hamileyken mesaj verdim. Çocuklu ailelerin çocuğunu sevmeyin bakın burası pis. Ellerimiz de çok temiz kalmıyor yazık hastalanırlar falan diye beyinlerine kazıdım.

Velhasıl kelam şimdi kızım 3.5 yaşında kendini yabancılara sevdirmez. Sohbet eder güler eğlenir şirinlik yapar ama sarılmak istediğinde ben, babası, halası, dayısı, ananesi ve dedeleri dışında kimseye ihtiyacı yok!
 

Teşekkür ederim.Maalesef aşırı sosyal ve güler yüzlü bi bebeğim var ve kucak kucak gezmeye ve insanlara ayırt etmeksizin bayılıyor.Kimseye gitmemezlik etmiyor herkese deli gibi gülüyor.O yüzden işim iki kat zor sanırım.
 

Ne güzel keşke ben de sizin gibi olabilsem.Lafını esirgemeyen insanlardan olmak istedim hep ama böyle hep içimde patlıyo.Çok haklısınız.
 
Oğlumun atopik dermatiti yani bebek egzaması vardı. O kadar hassas bir durum olmamasına rağmen ben hep bunu bahane ediyordum. Birinin kucağına verdiğim falan çok sayılıdır...

Onun dışında uyarmaktan da çekinmem. Dışarıda falan bebek arabasındayken dokunarak sevmek isteyen oluyordu, dokunmayın lütfen diyordum sakince.

İçlerinden “fanusta büyüt” diyorlardır belki ama fanusa koymama gerek yok, annesi olarak sınırları ben çizebilirim.

Bir arkadaşım oğlumu her görmeye geldiğinde sadece ayaklarını severdi, ellerinden yüzünden mikrop kapar diye.
 
Ya bence bayram ziyareti zorunlu değil eşinizle konuşsaydınız keşke mesela benim eşim bebeğimiz çok küçük gezmeyeceğiz kimse darılmasın ve bu birkaç yıl böyle sürecek dedi. Keşke sizde öyle yapsaydınız ben ayrıca sevme konusunda haklısınız ya cidden.
 
Kesinlikle bu yaklaşma işini abartanlari uyarin derim bebekler çok hassas oluyor yani hiçbir şey bebeginizin sagligindan onemli degil
 
Bazı bebekler annelerinin dışında da bir dünya olduğunu farkettiklerinde bu hoşlarına gidip çevreye yonelebiliyorlar.Cevrede ki herkesin gulucuklerine layık olmaya çalışır bir halleri olabiliyor.
Ama yürüme başladıktan sonra genelde istemediginde uzaklaşma, istediğinde yaklaşma davranışını gösteriyorlar.
 
Bende hiç sevmiyorum yabanci birinin kızıma dokunmasını. Ama benim işimi annem eşim çevremde yakın olacak herkes zorlaştırıyor çünkü onlara göre bu olabilir abartmamak lazım. Daha dün bir kadın annemin kucağında duran bebeğimi ayağından tuttu eğildi ayakaltindan öptü ve bunu hızlıca yürürken birden yaptı ve yürüdü yürürken Allah bagislasin diye gidiyordu. O an laf söylenecek fırsatım olmadi onu geçtim o an ne diyeceğim diye ben onun adına utandım. Bu cüreti benim kucagimdayken kimse alamasa da annemin kucagindayken herkes alıyor. Çünkü kendisi de aynı mantıkta o yüzden oldukça çevresine güleryüzlü davranıyor yani resmen gidip bebeği kendi sevdirecek. Velhasıl kelam bu genelde 50 yaş üstü jenerasyonda var izinsiz sevmek. Ancak daha gençlerde oldukça az karşılaşıyorum. Evime gelen misafiri ellerini yıkayın diye de uyardım öpmeyin diye de. Ama bazen insanların pervasizlilarina şaşıp kalıyorum ve birşey diyemiyorum
 
Kimsenin bebeğine temas ederek sevmiyorum.. Dikkat ettiğimden falan da degil. Dokunmuyorum huy gıbı birşey.. Uzaktan oyy cok seker Masallah Allah bağışlasın derım en fazla..
Oglum kucukken bende yasadım yalap şalap öperlerdi o an tepkı veremezdim yani o cok baska Bı atmosfer anlıyorum seni.. Hemen silerdim elini yuzunu..
Şimdi büyüdü orta yas beyler de "şerefsiz" diye seviyor. Buna tepki gösteriyorum..
Hatta bugun amcanın biri "vay şerefsiz ne yakısıklısın dedi"
Tam olarak 6 yasındakı cocuktan nasıl bir şerefsizlik gördünüz, argo kelimeler kullanmayın çünkü buna Hıc alışık değil aıle ortamında hıcbır zaman da alısık olmayacak, seçelim kelimeleri lütfen dedım..
Yavv amma da kıymetli Oglun var dedi. Öyle dedim..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…