süperrrhihoyyyt kimbilir ne kadar özlemişsindirrrropuyorumnanaktan
temelli dönüş değil ama dimi cnm
nasıldı o taraflar alışabildin mi rahat mıydı ortam
opuyorumnanaktan
Ender anlarda phonex'i hala özlüyordum , dürtüldüğüm durumlarda. örneğin şimdi,
maaş çekimi yatırmak içi forks federal bankasına gelmiştim.ATM’nin konforu için neler vermezdim.
yada masanın arkasındaki yabancının vereceği rahatsızlığı.
"iyi akşamlar bella ," diye selamladı beni jessica'nın annesi.
"hey mrs. stanley."
"dün akşam jessica ile dışarı çıkman çok güzeldi. çok uzun zaman olmuştu."
Bana dilini çıkarıp arkadaşça gülümsedi. İfademde birşeyler tersti, çünkü o gülümseme birden soldu, ve ellerini birden saçlarına doğru götürdü,
birkaç dakika orada takılı kaldı; elleri en az jessica'nın kiler kadar kıvrımlıydı, ve lülelerinin arasında geziniyordu.
birkaç dakika geç kaldığımı farkederek gülümsedim. Reaksiyon zamanım biraz paslanmıştı.
"evet" dedim sosyal bir ses tonuyla. " bir süredir meşguldüm bilirsiniz... okul.. iş..." listeme birkaç şey daha ekleyebilirmiyim diye düşündüm ama gerisi boştu.
"elbette" daha sıcak bir şekilde gülümsedi, muhtemelen cevabım daha normal ve düzgün olduğu için mutluydu.
Birden kendimi kandırmıyor olabileceğim aklıma geldi, o zaman gülümsemesinin altındaki sebebi anladım.
Kimbilir jessica ona geçen akşam hakkında ne anlatmıştı .bu her neyse bu hiçte doğru birşey değildi.
Ben charlie'nin kızıydım ekzantirik delilik genetik olabilirdi. Yürüyen komanın yeni kurbanı.
Benim delirmem için iyi sebeplerimin olacağına karar verdim , duyduğum sesleri saymazsak , Mrs. stanley'nin bunları gerçekten düşünüp düşünmediğini merak ettim.
gözlerimdeki kurguyu görmüş olmalıydı ,hemen arkamdaki pencereden uzağa bakmaya başladı.
çekimi tezgaha koyarken dikkatini çekmek için "iş" diye tekrarladım.
" ki bu sebeple buradayım elbette".
yeniden gülümsedi. ruju gün boyunca çatlamıştı , ve açıkça normalde sürdüğünden daha belirleyici sürmüştü.
"Newton's da işler nasıl?" diye sordu
"iyi. sezon açılıyor" dedim gözüm kapalı, hergün olympic Outfitter'ın park alanına sürdüğü düşünülürse tanınmayan arabaları görmüş olmalıydı. Muhtemelen işteki inişleri ve çıkışları benden daha iyi bilirdi.
Önündeki klavyeye basarken ilgisizce kabullendi.
Gözlerim koyu kahverengi tezgahta gezindi, turuncu çizgileriyle oldukça 70'lerin havası vardı.
Duvarlar ve halı daha doğal gri tonlarda yenilenmişti ama tezgah binanın en orjinal parçası olarak kalmıştı. "Hmmm" Mrs. stanley olduğundan daha yüksek sesle mırıldandı. Ona ilgilenirmiş gibi baktım ,sadece yarı ilgili, masada bir yerde onu korkutan bir örümcek falanmı vardı merak ettim.
ama gözleri hala bilgisayar ekranında takılmıştı. Parmakları şimdi hareketsizdi, yüz ifadesi şaşırmış ve rahatsız olmuştu.
Bekledim ama başka birşey söylemedi.
"bir sorun mu var?" Newtonlar karşılıksız çek mi vermeye çalışmışlardı.
"hayır, hayır" diye geveledi çabukça. gözlerinde garip bir ifade ile bana bakıyordu.
bir çeşit heyecan ile engellenmiş görünüyordu. bana jessicanın öğrendiği ve söylemek için öldüğü yeni bir dedikodusu olduğu zamanları hatırlattı .
"bakiyenin çıktısını istermisin?" diye sordu bayan stanley . bu benim alışkanlığım değildi, hesabım çok yavaş büyüyordu ve pratikte
kafamda hesap tutmam çokta zor olmuyordu. Ama ses tonundaki değişiklik beni meraklandırdı.
bilgisayar ekranında onu bu kadar hayrete düşüren şey neydi.
"tabi" dedim katılarak.
bir tuşa bastı ve bilgisayar çabucak bir kağıt bastı.
"al bakalım" Kağıdı acelece çekti ama yarısını yırtmıştı.
"oops, Bunun için üzgünüm" meraklı bakışlarımla karşılaşmadan masanın etrafında bir rulo bant bulana kadar acelece dolaştı.
kağıdın iki parçasını bir araya getirip bana uzattı.
" Iıı , teşekkür ederim" dedim fısıltıyla. döndüm ve ön kapıdan dışarı çıktım, çabuk bir bakış attım ki bayan stanley' e nerede hata olduğunu söyleyebileyim.
Hesabımın 1535 dolar civarı olması gerektiğini düşündüm. ama hatalıydım burda 3250 dolar vardı daha doğrusu 3500
Ve 20 bin dolar daha extra vardı.
olduğum yerde dondum kaldım rakamları anlamaya çalışıyordum. tutar bugünkü ödemeden önce 20 bin dolar daha fazlaydı, ki üzerine doğru biçimde eklenmişti .
Kısa bir dakika durduktan sonra hesabımı derhal kapatmayı düşündüm. bir iç çektim bayan stanley nin parlak meraklı gözlerle beklediği yere geri döndüm.
"burada bir çeşit bilgisayar hatası olmalı bayan stanley" dedim ona kağıdı geri uzattım." burada sadece 1536 dolar olmalı"
güldü " bende biraz garip göründüğünü düşünmüştüm"
"rüyalarımda değilmi? bende güldüm, sesimdeki normallik beni etkilemişti.
Hızlıca tuşladı." buradaki problemi anlıyorum... 3 hafta önce 20 binlik bir yatırım , başka bankadan gibi görünüyor.
Sanırım birisi numaraları yanlış girdi."
"bunu iptal etsem başım ne kadar derde girer. " diye sordum.
ilgisizce güldü ve tuşlamaya devam etti. " Hmmm" dedi yine , alnında 3 derin çizgi oluşmuştu." bu telefon ile göderilmiş gibi görünüyor.
bunlardan çok fazla almayız. Ne var biliyormusun? bunu bir bakması için bayan Gerandy'e götürücem" sesi arkasını döndüğünde alçalmıştı.
"Charlotte meşgulmüsün?" diye seslendi.
Kimse cevap vermedi. bayan stanley hızlıca arka kapıdan çıkarak ofislerin olduğu yere gitti.
Bir dakika boyunca arkasından baktım ama geri dönen olmadı. Arkamı dönüp pencereden dışarı baktım , yağmurun camdan aşağıya süzülmesini izledim.
Yağmur sel gibi yağıyordu. Bazen rüzgarın etkisiyle eğiliyordu.Beklediğim süre boyunca takip edemedim. Aklımı boşaltmayı denedim, hiçbirşey düşünmemeye çalıştım, ama o huzur verici yarı bilinçsizliğe geri dönemeyecek gibi görünüyordum.
Nihayet arkamda sesler duydum. Arkamı döndüğümde bayan stanley'in ve doktor Gerandy'nin eşinin yüzlerinde aynı kibar gülümsemeyle geldiklerini gördüm.
"bunun için üzgünüm bella" dedi bayan gerandy "bunu birkaç telefon görüşmesi ile açıklığa kavuşrutabilirim,
dilersen bekleyebilirsin." dedi duvar kenarındaki tahta sandalyeleri göstererek.
onlar sanki birisinin restorantına aitlermiş gibi görünüyorlardı.
"tamam "dedim. Sandalyelere doğru yürüdüm ve sağ taraftakilerin ortasındakine oturdum, bir kitabım olmasını ne çok isterdim.Bir süredir hiçbirşey okumuyordum, okul dışında.
Ve o zaman bile saçma aşk hikayeleri geldiğinde yan notlarıyla kopya çekiyordum.
Bir hayvan çiftliğinde çalışma şimdi çok rahatlık vericiydi. orada başka güvenli kitaplar olmalıydı, politik romanlar. Cinayet gizemleri. Dehşet verici cinayetler sorun değildi,
yeterki aşktan gözü dönmüş romantik alt hikayesi olmasın.
Rahatsızlık vermeye başlayacak kadar uzun sürmüştü. Sıkıcı gri odaya bakıp durmaktan sıkılmıştım, duvarında tek bir resim bile olmayan boş duvarlara.
Bayan stanley'i izleyemiyordum , kağıt yığınını karıştırıp duruyor sonra durup bilgisayar ekranında birşeyler giriyordu- bana bir kere baktı bakışlarımı yakaladığında rahatsız olup bir dosyayı elinden düşürdü.
Bayan gerandy' nin sesini duyabiliyordum, arka odadan birşeyler mırıldanıyordu, ama bana sonradan bu uzun konuşma hakkında yalan söyleyip söylemeyeceğini anlayabileceğim kadar net duymuyordum.
O kadar uzundu ki herkim olursa olsun aklını boş tutmaya çalışırdı, ama bu yakında sona ermezsen yardım için uygun olmayacaktım.
Birşeyler düşünmem gerekecekti , hemen panikledim düşünecek güvenli bir konu bulmaya çalıştım.
Bayan gerandy'nin yine görünmesi ile kurtarıldım.Ona minnettar biçimde gülümsedim,onun ince kar gibi saçlarına takıldı gözüm ilk önce.
"Bella, sakıncası yoksa bana katılırmısın?" dedi ve kulağına bastırdığı bir telefon olduğunu farkettim.
"tabikide" diye söylendim kendi kendime o kaybolurken.
bayan stanley arasından geçebilmem için tezgah'ın sonundaki kapının kilidini açtı.Gülümsemesi belli belirsizdi , gözlerime bakmadı.
Kulak misafiri olacağından yüzde yüz emindim.
Aklımdan olasılıkları geçirirken çabucak arka ofise geçtim. Birisi benim hesabımla kara paramı aklıyordu.yada belki charlie rüşvet alıyordu bende onun sırrını ortaya çıkartıyordum.
Belkide charlie bir çetedeydi , haraç kesiyordu ve parayı aklamak içinde benim hesabımı kullanıyordu.
Charlieyi bir çetedeyken hayal edemiyordum. Belkide Phil'di. Hem phil'i ne kadar iyi tanıyordum ki?
Bayan Gerandy hala telefondaydı ve çenesiyle masanına dönük olan metal sandalyeyi işaret etti. Bir zarfın arkasını acelece karalıyordu. Oturdum, Philin karanlık bir geçmişi olup olmadığını merak ediyor yada hapse girip girmeyeceğimi düşünüyordum
Bayan gerandy telefon ahizesini kapatmadan önce gülümsedi.Kızgın yada öfkeli görünmüyordu. Daha heyecanlı ve aklı karışmış. Bu bana koridordaki bayan stanley'i hatırlattı. Bir saniyeliğine kapının arasından sıçrayıp onu korkutmayı düşündüm
Ama bayan gerandy konuştu.
"evet, sanırım senin için iyi haberlerim var... Bunun hakkında nasıl bilgilendirilmedin merak ediyorum. " bana eleştirir gibi baktı, sanki alnıma vurup " oh şu 20 bin dolar!..." dememi bekler gibi. " tamamen aklımdan kaybolmuş"
"iyi haberler mi?" diye sordum. Kelimeler sanki bu hatanın onun çözmesi için çok karmaşıkmış ve benim birkaç dakika öncesinden daha fazla zengin olduğumun etkisi altındaymış gibi söylenmişti.
"peki, eğer gerçekten bilmiyorsan... tebrikler! Bir bursla ödüllendirilmişsin..."önüne karaladığı notlara baktı " The pacific Northwest trust'tan"
"bir Bursmu?" inanmamış gibi tekrarladım .
"evet gerçekten heyecan verici değil mi?, tanrım, istediğin her okula gidebilirsin artık!
Bu kusursuz bir andı, şimdi benim geleceğim için çok mutluydu, ama ben paranın tam olarak nereden geldiğini biliyordum.
Aniden bastıran öfkenin , şüphenin, kızgınlığın ve acının etkisiyle sakince konuşmaya çalıştım.
"bir burs benim hesabıma 20 bin dolar nakit paramı yatırmış?" " okul için , ki benim bu parayı okul için harcayıp harcamayacağımdan emin olmalarının hiçbir yolu yokken?"
Tepkim onun bozulmasına sebep oldu. Sözlerimi üzerine aldığı belli oluyordu .
"parayı bu şey için harcamamak aptalca olur bella hayatım , bu hayatta bir kere ele geçen bir şans"
"tabikide" dedim. " ve bu pasicif Northwest Trust kurumu beni neden seçmişlerdi?"
yine notlarına baktı, ve benim tonum yüzünden kaşlarını çattı.
"bu çok itibarlı - bunun gibi bursları her sene dağıtmıyorlar."
"bahse girerim..."
Bana imalı bir bakış attı "Seattle'da ki bankanın bu hesabı kontrol eden bölümündeki yönetici adam bana geri döndü. Bu bursun hak etme , cinsiyet ve konuma göre verildiğini söyledi.
genelde küçük kasabalarda yaşayan ve daha büyük şehirlerdeki öğrenciler kadar büyük olanaklara sahip olmayan kız öğrencilere veriliyormuş."
Bu birinin bizimle dalga geçtiği izlenimini verdi.
"hak etme ?" dedim onaylamayarak " benim 3,7 puan ortalamam var .kasabada benden daha iyi ortalamaya sahip en az 3 öğrenci sayabilirim ki içlerinden biride jessica-
bu bursu ben hiç istemedim"
şimdi iyice bozulmuştu , kalemini yerden alıyor ve yine yere koyuyordu, endişeli şekilde başparmağı ve işaret barmağı arasında asılı duruyordu.
Aldığı notları yeniden gözden geçirdi.
"bunada değinmişti..." zarfa bakmaya devam etti benim tavrımla ne yapacağına emin değildi." başvuruları kabul etmiyorlar. Daha önce gönderilen ve reddedilen başvurular arasından seçiyorlar ve kendilerine göre en adil gördükleri öğrencilere veriyorlar bu bursları."
senin ismini daha önce Washington üniversitesine gönderdiğin erdem'e dayanan parasal yardım konulu bir başvurudan almışlar. "
Dudağımın kenarlarının düştüğünü hissettim. Bu başvurunun reddedildiğini bilmiyordum. Bu olaydan çok önce gönderdiğim birşeydi... Ve diğer seçeneklerimi hiç takip etmemiştim. Geleceğe odaklanabileceğimi hiç düşünmüyordum. ama washington üniversitesi beni forks'a ve charlie'ye yakın tutacak tek okuldu.
"Reddedilen başvurulara ulaşmayı nasıl beceriyorlar?" diye sordum monotonca.
"bilmiyorum hayatım "bayan gerandy mutsuzdu. Heyecan görmek istedi ama düşmanlık görüyordu.
Keşke bu negatifliğimi açıklayabileceğim bir yol olsaydı ,bunun ona karşı bir şey olmadığını."ama yönetici numarasını bıraktı,
eğer bir sorun olursa-onu arayabilirsin. eminim o seni bu paranın gerçektende senin için iyi anlama geldiğine inandıracaktır."
Buna hiç şüphem yoktu. "Numarayı almak isterim"
Bir kağıda yazdı. Bankaya bir ara post-it bağışında bulunmayı aklımın bir kenarına yazdım.
Numara uzak mesafeye aitti. "sanmam ama bir e-mail adresi bıraktımı?" diye sordum. Charlie nin faturasını kabartmak istemiyordum.
"Aslında bıraktı " gülümsedi., istediğim birşeye sahip olduğu için mutlu olmuştu.Masanın karşısına uzanıp başka bir kağıt daha aldı ve yadı.
"Teşekkürler, Eve gider gitmez en yakın zamanda onunla iletişime geçeceğim" ağzım çizgi halini almıştı.
"tatlım" dedi bayan gerandy "bunun için mutlu olmalısın . bu harika bir fırsat "
"haketmediğim bir 20 bin doları almayacağım " diye cevapladım , sesimdeki öfkenin sınırını kontrol ederek.
dudaklarını ısırdı ve yine yere doğru baktı . Oda benim deli olduğumu düşünüyordu. pekala , bende ona bunu seslice söyletecektim.
"ne?..."
"bella..." durakladı,dişlerimi sıkarak bekledim. "Bu 20 bin dolardan daha fazla"
"afedersin?..."dedim boğularak "daha fazlamı?"
"20 bin dolar başlangıçta ödenen para aslında.Ve öğrenim hayatın boyunca her ay 5 bin dolar daha alacaksın.Eğer yüksek okula gidersen bile sana ödeme yapmaya devam edecekler. " bunları bana söylediğinde yine heyecanlanmıştı.
"nasıl?" diyebildim ancak.
"ne demek istediğini anlamıyorum"
"ayda 5 bin doları nasıl alacağım"
"Senin buradaki hesabına aktarılacak" dedi.
Birkaç saniyelik bir duraklama oldu.
"bu hesabı şimdi kapatacağım" dedim düz bir sesle.
ciddi olduğumu anlaması için 15 dakika geçmesi gerekti. Bunun neden kötü bir fikir olduğuna dair bitmeyen sebepler sıraladı.
sonunda bana 20 bin doları vermek için endişelendiğini anlayana kadar tartıştım.O kadar para elde taşınabilirmiydi.
"bakın bayan gerandy" dedim ona "Sadece 1500'ümü çekmek istiyorum, eğer çok zor olmayacaksa geri kalan 20 bini geldiği yere geri transfer edemezmisiniz?
şimdi bunu doğrulatacağım- elimdeki kağıda baktım- bay isaac randall. Bu gerçekten bir hata olmalı"
Bu onu rahatlatmışa benziyordu.
Yaklaşık 20 dakika sonra bir rulo 100 lük , bir yirmilik ,bir 10 luk ,bir 5 lik , bir 1'lik ve 50 cent cebimdeydi.
Büyük bir ferahlamayla bankadan çıktım. bayan gerandy ve bayan stanley tezgahta yanyana duruyorlardı arkamdan kısık gözlerle bakıyorlardı.
Kapımı arkamdan kapattım ve cebimden kolej için biriktirdiğim parayı çıkardım.Oldukça küçük bir ruloydı ve avucuma sığıyordu. Onu birbiri ile uymayan bir çift çorabın içine tıkıştırdım. Ve iç çamaşırı dolabıma geri koydum. Muhtemelen bir şey saklamak için en orijinal yer değildi , ama daha sonra daha yaratıcı bir şeyler uydururdum. Diğer çorabıma ise Isaac randall’ın telefonu ve e-mail adresinin yazıldığı bir tomar kağıdı koydum.onları dışarı çıkardım ve klavyenin yanına koydum. Bilgisayarın düğmesine bastım , ekran yavaşla parlarken topuğumu yere vuruyordum.
Bağlandığımda bedava e-mail hesabımı açtım . Hesaba gelen dağ gibi spam mailleri temizlemek için ağırdan aldım, birkaç önce renee’ye yazmıştım . nihayet uzun bir uğraş sonunda yeni bir gönderi sayfası açtım .
Mail adresi “irandall “ diye başlıyordu ki böylece tam olarak konuşmak istediğim kişiye hitap edebilirdim.
Sayın bay Randall , diye yazdım.
Umarım bu öğleden sonra forks federal bankasından bayan gerandy ile yaptığınız konuşmayı hatırlıyorsunuzdur.Benim adım isabella swan , ve sözüm ona benim pacific Northwest trust şirketinden çok cömert bir burs kazandığım yönünde bir izlenim altındasınız.
Çok üzgünüm , ama bu bursu kabul edemem. Şimdiden bana transfer ettiğiniz paranın geldiği yere geri gönderilmesini istedim , ve hesabımı fork federal bankasından kapattım. Lütfen bu bursu farklı bir aday için kullanın.
Teşekkürler , I.Swan.
Bunu doğru olarak yazmak için birkaç deneme yapmak zorunda kaldım- Formaliteye uygun ve Açıkça bir son
Göndermedem önce 2 kere okudum. Bay randall’ın ne tür bir yönetimde olduğuna emin değildim ama cevabımda bir herhangi bir açık göremiyordum.
Sahne 3 – Jacob ve belanın motorsiklerle yaptıkları buluşmadan sonraki birkaç hafta sonra….
Geri döndüğümde posta kutusunda mektuplara baktım. Reklamları ve faturaları ardan çabucak çıkardım , taki en alttaki mektubu görünceye kadar.
Sıradan bir iş zarfına benziyordu, bana yazılmış- ismim elle yazılmıştı ki bu hiçte sıradan değildi.Döndürüp ilgiyle adrese baktım .
Bu ilgi aniden sinir bozucu bir mide bulantısına döndü .Mektup Pacific Northwest trust , burs dağıtım ofisindendi. İsmin altında sokak numarası falan yoktu.
Bu muhtemelen benim reddime karşın formalite icabı bir şeydir dedim kendi kendime.Gergin hissetmek için hiçbir sebep yoktu.
Geri kalan mektupları Charlie için masaya bıraktım. Kitaplarımı oturma odasının zeminine yığdım ve aceleyle yukarıya çıktım. Öncelikle odamdaydım , kapıyı kilitledim ve zarfı yırtarak açtım. Öfkeli kalmam gerektiğini hatırladım. Öfke anahtardı. Sevgili bayan Swan ,
İzin verin sizi Pacific northwest trus’ın sağladığı J. Nicholls bursunu kazanmanızdan dolayı resmen tebrik edeyim. Bu burs çok seyrek verilir ve siz burs dağıtım komitesinin sizin isminizi oybirliğiyle seçmesinden ötürü gurur duymalısınız.
Burada sizin burs paranızım verilmesinde birkaç ufak zorluk var , lütfen bununla kendinizi endişelendirmeyin. Bunları ben kendim halledicem size zahmet vermemek için. Lütfen ilk ayki paranızda dahil olmak üzere 25 bin dolarlık bir kapatılmamış kasa çekinizi alın.
Sizi başarınızdan ötürü birkez daha tebrik ediyorum. Lütfen gelecekteki okul kariyerinizi için tüm pacific Northwest kurumları tarafından gönderilen iyi dilekleri kabul edin
İçtenlikle,
I.Randall
Öfke hiç problem değildi. Zarfa baktım ve emindimki içinde bir çek vardı. “ bu insanlarda kim? “ diye kükredim düşlerimin arasından zarfı ellerimin içinde ezip top haline getirirken.
Öfkeyler çöpe fırlattım bay randall’ın telefon numarasını buldum. Uzun mesafe olup olmaması umrumda değildi—bu gerçekten çok kısa bir konuşma olacaktı.
“ ah kahretsin” diye tısladım. Çöp kutusu boştu. Charlie benim çöpümü dışarımı çıkarmıştı.zarfı çekle beraber çıkarıp yatağımın üzerinde düzleştirmeye çalıştım. Bu şirketin kağıdıydı üstte siyah fonda Pacific Northwest burs dağıtımı departmanı yazıyordu ama başka hiçbir bilgi yoktu , hiçbir adres , hiçbir telefon numarası yoktu.
“kahretsin!”
Yatağımdan aşağıya indim ve sakin düşünmeye çalıştım. Görünen o ki beni görmezden geliyorlardı. Hislerimi açıklayamıyordum, yani bu bir tür yanlış anlaşılma değildi. Muhtemelen telefonda etsem sonuç değişmeyecekti.
Yani yapacak tek bir şey vardı.
Kağıdı yine buruşturdum , zarfı ve çeki iyice ezdim ve aşağıya indim.
Charlie oturma odasındaydı, yüksek sesle televizyon izliyordu.
Mutfak lavobosuna gittim,ve kağıt topunu içine attım.bir kutu kibrit bulana kadar içi gereksiz şeylerle dolu dolapları kurcaladım. Bir tane buldum dikkatlice yaktım ve kağıtın üzerine fırlattım.Birtane daha yaktım aynı şeyi yaptım, sonunda 3. de kağıt tutuşmaya başlamıştı ve birbaşkasına gerek kalmamıştı.
“bela” diye seslendi Charlie. Hızlıca musluğu açtım Su ateşin üzerine düştüğünde kağıdın küllerinin uçuşmasında tatmin olmuş hissettim.
“evet baba?” Kibritleri çabucak dolaba geri koydum ve kapattım.
“duman kokusu aldınmı?”
“hmph”
Lavoboyu iyice yıkadım , içinde tek bir kül parçasının kalmadığından emin olmak için iyice kontrol ettim.
Odama geri döndüm, yatıştığımı hissediyordum.Bana istedikleri kadar çek gönderebilirler diye düşündüm pispis gülerek her zaman daha fazla kibritim olacak.
Kapının eşiğinde bir fed-ex zarfı vardı.Merak içinde yerden ladım,floridadan gelmesini bekliyordum ama seattle’dan gönderilmişti.
Bana gönderilmişti charliye değil, Bende masaya gittim ve yırtarak açtım. Koyu renk Pacific Northwest trust logosunu gördüğümde mide bulantısının geldiğini hissedebiliyordum.En yakın sandalyenin üzerine düştüm zarfa bakarak ve öfke yavaş yavaş gelmeye başlıyordu.
Bunu okuyamıyordum bile kaldıki çokta uzun değildi. Ters çevirdim ve dikdörtgen zarfa bakakaldım ve altında ne olduğunu gördüm. Bu kabartmalı bir zarftı .Açmaya korkuyordum, ama çığlık atacak kadar öfkeliydim en nihayetinde.
Ağzım çizgi halini almıştı , baş edebileceğim yeterince şeyim vardı zaten. Hatırlatmaya yada rahatsız edilmeye ihtiyacım yoktu.
Şoktaydım ama hala şaşkın değildim. Daha ne olabilirdi ki ama – 3 kat ince para yığını lastik bantla toplanmıştı. Değerlerine bakmadım bile .Elime ne kadar para tutuşturmaya çalıştıklarını tam olarak biliyordum.Bu 30 bin dolar olmalıydı. Zarfı yavaşça kaldırdım, lavoboya doğru döktüm . kibritler en üst çekmeceydi, onları bıraktığım yerde.birtanesini aldım ve çaktım.
Garip zarfa bakarken yanıp durdu elimde.parmaklarımı kibriti düşürmek için hareket ettiremedim. Kibriti elimi yakmadan sallayarak söndürdüm, yüzüm iğrenmiş bir şekle dönmüştü.
Mektubu masadan aldım , yine top haline getirdim lavoboya attım . yine kibrit yaktım ve kağıdın üzerine itekledim , o parlarken yüzümde vahşi bir tatmin ifadesiyle baktım.bu sadece ısınma turuydu. Bir tane daha yaktım ,yine o yanarken zarfın üzerine tuttum . kendimi 30 bin doları yakmak için zorlayamıyordum .
Peki şimdi bununla ne yapacaktım? Geri gönderebilmek için hiçbir adres yoktu elimde- Bu şirketin aslında varolmadığı apaçık ortadaydı.
Sonra aslında bir adresim olabileceğini fark ettim. Parayı fed-ex kutusuna geri koydum üzerindeki adımın yazığı etiketi sökmüştüm yani bunu bana geri gönderemezlerdi ve dışarı kamyonuma gittim.yol boyunca kendime bu hafta motorsikletlerle aptalca bir şeyler yapma sözü verdim. Eğer zorunda kalırsam dublörler gibi zıplardım bile.
Sürdüğüm her metreden nefret ettim. Ağaçların arasından geçtim ,dişlerimi sıkıyordum çenem ağrıyordu.Bu akşam kabuslar geri dönecekti- sadece istemek yeterdi. Ağaçlar iyice dallanmıştı bende onları iterek arasından geçtim arkamda bir çizgi bırakarak ilerliyordum. Ön basamaklarda durdum asabi biçimde fırladım.
Ev tıpkı eskisi gibi görünüyordu , acıverici biçimde boş ve ölü. Kendi duygularımı korumaya çalıştığımı biliyordum ama bu bakış açımı değiştirememişti. Bir dakikalığına yine bir zombiye dönüşebilmeyi diledim , ama uyuşukluk uzun süre önce gitmişti.
Kutuyu dikkatlice terkedilmiş evin basamaklarına bıraktım , ve ayrılmak üzere geri döndüm.
İlk basamakta durdum, kapının önüne öylece bir kutu parayı bırakamazdım. Neredeyse yakmak kadar kötü bir şeydi bu.
Gözlerimi yerde tutarak iç çektim, geri döndüm ve kutuyu aldım. Beklide sadece iyi bir şeye bağışlayabilirdim.Kan hastalıklarına karşı insanlara yardım eden bir hayır kurumuna belki yada onun gibi bir şey.
Ama kafamı salladım kamyona geri dönmeliydim.Bu onun parasıydı ve kahretsin bunu sürdürecekti.Eğer onun verandasından çalınacaksa bu onun suçuydu benim değil.
Pencerem açıktı ve ondan kurtulmalıydım sadece kutuyu elimden geldiğince kapıya yakın fırlattım. Nişan kabiliyetim hiçbir zaman iyi olmamıştı.Kutu camı sanki bir çamaşır makinesi fırlatmışım gibi kocaman bir delik açarak seslice parçaladı.
“ah kahretsin” dedim sesilice yüzümü ellerimle kapatarak.
Yaptığım şeyi bilmeliydim , herşeyi sadece daha da kötüleştiriyordum . şanslıyım ki öfke yine kendini gösterdi. Bu onun hatasıydı diye hatırlattım kendime. Ben sadece onun evine geri dönmüştüm. Bu onun sorunuydu ,bu şeyleri o bana yaptırıyordu.Ayrıca cam kırılması sesi oldukça rahatlatıcıydı. Beni biraz daha iyi hissettirmişti.
Kendimi inandırmaya çalışmıyordum ,ama kamyona binip geri döndüm umursamıyordum. Bu parayı geldiği yere gönderebileceğim en yakın yoldu. Şimdi gelecek ayki ödemeleri nereye bırakacağımı biliyordum. Bu yapabileceğimin en iyisiydi.
Bunu eve dönerken yüzlerce kez yine düşündüm. Eve döndüğümde telefon rehberini alıp bir camcı bulmaya çalıştım ama burada yardım isteyebileceğim yabancı hiç kimse yoktu. Adresi nasıl tarif edebilirdim.Charlie beni Vandalizm yaptığımdan dolayı tutuklarmıydı?
jasper seninle gelmek istemedimi?”
“müdahele etmemi onaylamadı”
Burnumu çektim “ tek kişi sen değildin”
Katışaltı ama sonra rahatladı.” Bunun ön kapıdaki camda oluşan delikle ve yerlere saçılmış yüzlerce dolarla bir ilgisi varmı?”
“evet var” dedim kızgınca. “pencere için üzgünüm bir kaza oldu”
“bu genellikle seninle birlikte olurdu “ “ ne yaptı “
“Pacific northwest trust bursu denilen bir şeyle ödüllendirildim . bu tartışmaya açık değildi.Benim o olduğunu anlamamı istediğini hayal edemiyorum, ama umarım benim aptal olduğumu düşünmüyordur”
“neden, koca dolandırıcı ” dedi alice mırıldayarak
“kesinlikle”
“ve bana bakmamamı söyledi” kafasını öfkeyle salladı.
“ortada tehlikenin sana benim olduğumdan daha fazla karşı koyamaması için bir sebepmi var?”
“tehlike denemiyor” deye fısıldadım.
“elbette sen dışarıda tehlikeyi ararken kulağa çok mantıklı geliyor . ne düşünüyordun bella? ……….
Sesi öncekinden daha acılı ve öfkeliydi.
“neden? Bu seni ilgilendirmez “ dedim utanarak.
“ aslına bakarsan senin bana aptalca bir şey yapmayacağına söz verdiğini hatırlıyorum”
Kanıtım çok kesindi “ ve sende hiçbir şekilde karışmayacağına dair söz vermemişmiydin?”
“”sen çizgiyi aştığın zamanlarda, ben kendi üzerime düşeni yerine getiriyordum”
“ah öylemi sence.? 3 kelime Edward : Pacific . Northwest . Trust.”
Başını kaldırdı ve yüzüme baktı : ifadesi tamamen kalı karışmış ve masumdu- fazla masum.” Bunun benimle ilgili bir şeymi olması gerekiyor”
“ bu küfür gibi” “ benim aptal olduğumu mu sanıyorsun ?”
“neden bahsettiğin hakkında hiçbir fikrim yok” dedi gözleri kapalı
“herneyse” diye mırıldandım.
Sahne-7 burdaki sonuç : bunun cullen’ların evine gidip oylama yaptıkları aynı gece/gündüz olması
Aniden verandanın ışığı açıldı ,esme’nin kapının eşiğinde beklediğini görüyordum.Dalgalı karamel renkli saçları geriye taranmıştı , ve elinde bir çeşit sürgü vardı.
“herkez evdemi?” diye sordum umut içinde merdivenleri tırmanırken.
“evet, herkez burda “ ve o konuşurken aniden pencereler aydınlandı.en önce kim bizim farkımıza vardı diye bakmaya çalıştım ama ön taraftaki ince gir tabakaya gözüm takıldı . Cama bir bakış attım ve esme’nin ne yaptığını fark ettim.
“ah kahretsin esme , cam için gerçekten çok üzgünüm , ben halledecektim…..”
“bunu için endişelenme” diye böldü gülerek” alice bana hikayeyi anlattı ve söylemem gerek o amaçla yaptığın şey için seni suçlamıyorum”o sırada bana bakan oğluna dik dik attı. Tek kaşım kalktı . Uzağa bakıyordu ve hediye atlar hakkında bir şeyler mırıldanıyordu” =))))))))))))))))
Stephenie Meyer
başka bi fan sitesinden alıntıdır...."emeğe saygı""""
----"buradan nasıl çıkacağız? Diye çıktı kelimeler boğazımdan. Çok üşümüştüm ve o beni dalgalardan korumaya çalışırken vücudunun sıcaklığını hissedemiyordum ve sırtımdaki kırgınlığı.
Şimdi bacağıma doğru ilerliyor gibi görünüyordu, pes etmeye razı değil, ama uyuşmuşlardı ve bunu ancak hayal edebilirdim.
"seni plaja çekeceğim, kendini gevşek bırakacaksın ve savaşmayacaksın. Böylesi daha kolay olacak"
"jake" dedim telaşla. " su çok güçlü muhtemelen kendi başına başaramazsın, beni çekiştirmeyi bırak"
" seni dışarı çıkarabildim, değilmi? " beni yüzünü görebilmem için sıkıca tuttu. ama sesi oldukça kendini beğenmiş gibiydi.
"evet, yaptın" diye kabul ettim. " nasıl becerdin? az önce..."
" ben senden daha güçlüyüm"
Tartışabilirdim ama su midemden çıkmaya karar vermişti az önce.
" tamam" dedi ben ağzımdan su püskürtmeyi bitirdiğimde " seni buradan çıkarmam gerek unutma sakin kal"
Tartışmak için çok halsizdim, ama dalgaların beni yine alması için güvenli kayaları bırakmaya da korkuyordum.
2 dakika öncesine kadar boğulma fikriyle barışıktım ama şimdi ölesiye korkuyordum.
Karanlığa geri dönmeyi istemiyordum. Suyun yüzümü yine kaplamasını istemiyordum.
jacob2ın kayadan uzaklaştığını hissedebiliyordum. Sırtüstüydüm ve beni kollarımın altından sıkıca tutup kıyıya doğru çekiyordu.
Çalkalanan su bize çarptı ve ben panik yapıp tekmeler savurmaya başladım.
" kes şunu" dedi jacob.
Sakin kalmak için savaşıyordum ve düşündüğümden daha zordu yorgun düştüğümde bile
Bu hayret vericiydi. Suyun üzerinde ok gibi fırlamış sanki kıyıdan biri bizi çekiyormuş gibiydi.
jacob gördüğüm en güçlü yüzücüydü. Onun düzgün çizgisinde dalgaları yararak ilerlemesine itmeler zorlamalar bile aciz kalıyordu.
Ve çok hızlıydı. Dünya rekoru kıracak kadar.
Ve topuklarımı parçalayan kumları hissettim.
" tamam, ayağa kalkabilirsin bella"
Beni bıraktığı gibi önce dizlerimiz üzerine dalgalara doğru düştüm.
Daha fazla su yutup boğulmadan önce beni yine dışarı çıkardı, omuzlarında kolayca taşıdı ve kumlara doğru götürdü.
Pek bir şey söylemedi ama rahatsız olmuş gibi nefes alıyordu.
"bu tarafa" diye mırıldandı kendi kendine ve yön değiştirdi. Onun omuzlarından sarkarken arkasında bıraktığı büyük ayak izlerini görebiliyordum. Beni kuru kumlara sırt üstü yatırdı. Burası karanlıktı. Gölgeli bir mağarada olduğumuzu fark ettim. Yağmur bana doğruca ulaşamıyordu, kumdan yavaşça sekerek bana çarpıyordu.
O kadar çok titriyordum ki dişlerim birbirine çarpıyordu.
"buraya gel " dedi jacob ama ben kımıldayamadım. Bana kollarını doladı ve çıplak göğsüne yapıştırdı.
Tüylerim ürperdi ama o sakindi. Cildi o kadar sıcaktı ki. Ateş geri gelmiş gibi.
"sen üşümüyormusun? " dedim
"hayır"
Utanmış gibi hissetim. Beni sudan çıkarmak zorunda kalmamış gibi birde kendimi zayıf hissettiriyordu.
" ne kadarda zayıfım." diye mırıldandım.
"hayır, sen normalsin" sesinde acı vardı. Bana ne demek istediğini sorma fırsatı vermeden hızlıca hareket etti.
" ne yapmaya çalıştığını sormamda bir sakınca varmı? diye sordu.
"yamaç dalışı , eğlence " inanılmazdı , ama hala midemde biraz su kalmıştı. dışarı çıkmak için tamda bu anı beklemişti.
ben tekrar nefes alana kadar bekledi. " eğlenmişe benziyorsun"
"eğleniyordum suya çarpana kadar. yardım falan almamız gerekmiyor muydu? " dişlerim hala takırdıyordu eme ne demek istediğimi anladı.
"geliyorlar "
"kim geliyor?" diye sordum şüphelenmiş ve hayrete düşmüş bir durumda.
"sam ve diğerleri"
yüzümü ekşittim. " yardıma ihtiyacımız olup olmadığını nereden bilecekler?" ses tonum şüpheciydi.
homurdandı "çünkü benim koştuğumu ve senin arkandan yamaçtan atladığımı gördüler"
" sen benimi izliyordun? " diye suçladım zayıf bir kızgınlıkla.
" hayır, çığlık attığını duydum. seni görseydim seni durdurabilirdim. bu çok aptalcaydı , biliyorsun"
"arkadaşların bunu yapıyor"
"onlar senden daha güçlüler"
"ben iyi bir yüzücüyüm. " diye karşı çıktım duruma ters düşse de.
"alçak bir havuzda "diye tartışmaya katıldı." bella dışarıda hava fırtınaya çeviriyor, bunu hiç mi hesaba katmadın?"
" hayır" dedim
"aptal" diye karşılık verdi.
"evet " diye katıldım gülümseyerek. çok soğuktu ve ben çok yorgundum.
"uyanık kal" dedi jacob beni sarsarak.
"kes şunu "dedim " uyumayacağım"
" o zaman gözlerini aç"
gerçek şu ki kapalı olduklarının farkında bile değildim. ona bunu söylemedim. sadece gözlerimi açtım ve " peki" dedim
"jacob" dedim dışarıdaki rüzgara rağmen dikkatlice.
jacob öne doğru eğildi benim kulağıma bağırmamak için " mağaranın içinde sam!"
yanaştıklarını duymadım.birden küçük mağara kahverengi bacaklarla doluverdi. başımı kaldırıp baktım, gözlerimin öfkeyle dolu olduğunu bilerek.
omuzları beni koruyordu ama birden korunmuş kişi olduğumu hissettim....
ilk gördüğüm şey sam'in sakin yüzüydü. kafa karıştırıcı bir deja vu sarmaladı her tarafımı .mağara ormandaki geceden çokta farklı görünmüyordu,
ve yine onun bacaklarının önünde zavallıca uzanıyordum. beni yine kurtarıyordu.
ona rahatsız olmuşçasına baktım." o iyimi?" diye sordu jacob'a çocuğu azarlar gibi.
" ben iyiyim" diye söylendim.
kimse beni dinlemiyordu.
"onu ısıtmamız lazım uyumaya başlıyor " diye cevap verdi jacob.
" embry?" dedi sam çocuklardan biri jacob'a bir battaniye uzattı.sam'in sesindeki emrivaki ses tonu beni rahatsız ediyordu. o emretmeden kimse bir şey yapamazmış gibiydi.
jacob beni sarmalarken ona kızgınca baktım." hadi onu buradan çıkaralım." diye emir verdi sam. ellerini açarak bana uzattı ama ben geri çekildiğimde durdu.
"onu ben alırım sam " dedi jacob, kollarını altımdan geçirerek beni kucağına alıp ayağa kalktı.
" yürüyebilirim" diye karşı çıktım.
" tamam" jacob beni ayaklarımın üzerine bıraktı ve bekledi.
dizlerim büküldü.sam içgüdüsel olarak ben düşmeden beni yakaladı.onun ellerine karşı koymak için savaştım.
jacob beni yine yakaladı, beni sam’den uzaklaştırıp kollarının arasına aldı. yaşına göre saçma bir şekilde güçlüydü.
sam beni battaniyeye yine sararken kaşlarımı öfkeyle çattım.
"paul pançon varmı?"
Başka bir çocuk bir adım öne geldi ve konuşmadan battaniyenin üzerine plastik bir katman daha ekledi.
bu şekilde katmanlara sarmalanmış durduğum bu noktada sam ve diğerlerinin jacobdan daha fazla giyinik olmadıklarını farkettim.
Jacob'ın atlamadan önce kıyafetlerini çıkardığını biliyordum ama diğerlerinin ayakları çıplak ve üstlerinde hiçbirşey yoktu, sadece yarıya kadar kesilmiş kot pantolona benzer birşey giyiyorlardı yağmurdan dolayı ıslanmışlardı.
Yağmurdan ıslanan saçlarında yol açmış yumuşa kahverengi tenlerine doğru akıyordu ve buna aldırmıyor gibiydiler.
battaniyelerimin altında kontrol edilemez bir şekilde parçalandım ve saçma sapan bir şekilde bebek gibi hissettim.
"hadi gidelim" diye emir verdi sam ve hepsi mağaradan dışarı çıktılar.
plajda uzanan bir iz vardı. bunu takip ederek ilerliyorlar jacobda en az onlar kadar çabuk davranıyordu.
hiçkimse ona yardım etmeyi teklif etmedi, ve o asla yardım istemedi. Ellerinin serbest olmaması jacob2ı rahatsız ediyor gibi görünmüyordu. Hiç tökezlemedi.
Sam ve diğer 3'ü bizim önümüzde ilerliyordu. ve onları izlediğimde en az dağ keçileri kadar kolay tırmanabildiklerini gördüm, buraya nasıl bu kadar iyi uyum sağladıklarına vuruldum.
Taşların ve ağaçların renkleriyle uyum içinde kaplanmışlar, rüzgar gibi hareket etmeleri ile onlar buraya aittiler.
Jacob'a baktım o da buraya uyuyordu. Bulutlar , fırtına ve orman yeni yüzünü mükemmel şekilde çerçevelemişti.
Daha doğal görünüyordu, daha çok evde gibi ,benim mutlu jacobımın ev yapımı garajında küçük krallığında olduğundan daha fazla .Bu rahatsız ediciydi. Yolun en üst kısmına ulaşmıştık. Karanlık paslı bir gölge görüyordum ki bu sanırım benim kamyonumdu.
Yeniden yürümeye çalışmak istedim, ama jacob benim isteğimi görmezden geldi.
Ormanın sınırında takılı kaldılar, Eğer daha hızlı hareket edebilselerdi ağaçların arasından yola çıkabilirdik .
ve hızlı hareket ediyorlardı,ama kamyonum olması gerektiğinden daha hızlı yaklaşıyordu."anahtarların nerede? " diye sordu jacob yanına doğru giderken. Nefes alışı hala olması gerekenden daha yavaştı.
"cebimde" diye cevap verdim otomatik olarak daha ne teklif ettiğini farketmeden
"bana ver onları"
ona ters ters baktım ama yüzü yumuşak ve kararlıydı. somurtarak ellerimi ıslak ceplerime götürüp anahtarı çıkarmaya çalıştım.
ellerim serbest kalana kadar battaniyeleri ittim , ve aldım.
"senin için mi yoksa sam için mi" diye sordum yüzümü ekşiterek.
gözlerini devirdi " ben süreceğim"
O ani ve hızlı bir anda başını bana doğru yatırdı ve elimdeki anahtarı dişleriyle aldı.
"hey" diye itiraz ettim. ve kollarından atladım. Çarpık bir şekilde gülümsedi anahtarı alırken
Şimdi kamyonetteydik, sam yolcu kapısını açtı ve jacob beni içeri bıraktı. Jacop sürücü tarafına doğru giderken geri kalanları da içeri girdi. jacob motoru çalıştırdı ve ısıyı en yüksek seviyede açtı, fanları bana doğru esmesi için çevirdi.
arka pencereden bakınca suçluluk hissettim , yağmurun altında yarı çıplak oturuyorlardı.
"Dışarıda sen ne yapıyordun ki? diye sordum jacob'a " sende fırtınada yüzmeye gitmemiş miydin?"
"koşuyorduk" dedi kestirip atarak.
"yağmurda mı?"
"evet, senin için büyük şans"
çenemi kapadım ve pencereden dışarı bakmaya devam ettim.
Beklediğim gibi 110. karayoluna dönmedik. Black' lerin yerine doğru gidiyorduk.
"neden beni kendi evine götürüyorsun?"
"motorumu alacağım ve geri dönüş içi arka tarafa koyacağım- ama sen arabanı almamı istiyorsan..."
"oh"
"ayrıca billy’nin sana bakmasını istiyorum. Senin iyi olduğundan emin olana kadar charlie'nin bunun hakkında bir şey duymasını istemiyorum"
"muhtemelen beni cinayete teşebbüsten falan hapse atmaya çalışacaktır." diye ekledi acı ses tonuyla.
"aptal olma" dedim.
"tamam " dedi katılarak."burada yeterince aptal var zaten ... yamaç dalışı!"
kızardım ve dosdoğru önüme baktım.
jacob beni eve kadar taşıdı. Diğerleri sessizce onu takip etti.Billy'nin yüzü ifadesizdi.
"yamaç dalışı yapıyordum "dedi hızlıca sam cevap veremeden.
Billy sadece tek kaşını kaldırdı ve gözlerini sam'e dikti.
"üşümüş ama kuru birşeyler giydiğinde bence iyi olacak". dedi sam.
jacob beni küçük koltuğa bıraktı ve çabucak koltuğu kalorifere yakın tarafa çekti.
Koltuğun bacakları tahta zeminde yüksek bir ses çıkardı. Sonra onun küçük kıyafet odasına doğru kayboldu.
Billy oğlunun ıslanmış durumuna karşı tek kelime etmedi, yada herhangi birinin. hiçkimse ben hariç hipotermiden dolayı endişe duymuyordu.
Koltuğun benim ıslaklığımı emmesinden dolayı kötü hissettim, ama kafamı yukarda tutamıyordum eskimiş yastığı korumak için.
Çok bitkin düşmüştüm.Duvara sıralanmış uzun uğursuz figürlere rağmen gözlerimi açık tutamıyordum.
Sonunda radyatör'in yanında ısınmıştım, ve ciğerlerim beni uyanık tutmak yerine bilinçsizliye doğru sürüklemek istercesine sızlıyordu.
"üzerini değiştirmesi için onu uyandırmalımıyım?" dediğini duydum jacob'ın fısıldayarak.Sam'e soruyordu hiç şüphesiz.
"cildi nasıl hissettiriyor? diye sordu sam derin bir sesle . Ona birbaşka bakış fırlatmak istedim ama gözlerim açılmıyordu.
jake'in parmakları yanağımda gezindi .
"sıcak"
"bırakalım uyusun o zaman "
Beni rahat bırakacakları için memnundum.
"charlie?" diye sordu jacob.
Billy yanıt verdi bu sefer. "ilk işi buraya alelacele gelmek olur. Fırtına dinene kadar bekleyelim onu aramak için."
iyi yanıt diye düşündüm içimden. işte buradaydım , etrafım yabancı erkeklerle doluydu korkmam gerekirdi ama sıradışı bir şekilde güvende ve sıcak hissettim.
Tanımadığım bir sesle biri konuştu" içimizden üçümüzün geri dönmesini istermisin?
Bir ara verdiler " sanırım evet" dedi sam sonunda. "fırtına saklanmak için mükemmel, fark edilmeyiz.
"3 güvenlimi?" diye sordu billy sinirlice.
biri içinden güldü "hiç sorun olmayacak"
"eğer sadece bir tane varsa" dedi katı bir şekilde. kimse cevap vermedi ama kapının açıldığını duyuyordum.
"kontrol, kardeşlerim" sam yine konuştu, birini uğurlarmışçasına “hız ve güvenlik sizinle olsun"
Bu değişim karşısında canlanmıştım ama nefesimi tutmaya devam ettim.
"kardeşlerim" diye tekrarladı diğerleri. Jacob'ın sesinin de katıldığını duydum.
Kapı yavaşça kapandı .uzun süre hiç ses olmadı ve sıcaklık beni yine bilinçsizliğe doğru sürükledi.
Sam sessizce konuşmaya başladığında bile yenilmiştim.
"onu terk etmek istemiyorsun"
" eğer uyansaydı bence senden çok korkardı." dedi jacob savunurcasına.
" bunu yapamazsın jacob bugün hayatını kurtarmak elbette doğru olanıydı. ama onu yakınında tutmaya devam edemezsin."
Ona cevap vermemek için dilimi ısırmak zorunda kaldım.şimdi dinlemek daha önemliydi.
" sam ben... ben sanırım bunu yapabilirim . bence bu güvenli olurdu"
"Tek anlık bir öfke, hepsi oraya kadar dün öğleden sonra ne kadar yakınlaştın?"
Jacob cevap vermedi.
"ne kadar zor olduğunu biliyorum "
" bildiğini biliyorum" dedi jacob kabullenerek. hayır diye bağırmak istedim , böyle teslim olma.
" sabırlı ol" dedi sam." bir yıl içinde yada daha sonra...."
"gitmiş olacak " dedi jacob acı çekerek.
"o sana göre değil " dedi sam nazikçe. Jacob cevap vermedi, ve ben bozuldum.samle aynı fikirde olmaktan nefret ediyordum. Ve bu gerçeğin bizim arkadaşlığımızı yasaklamasını anlayamıyordum.
konsantrasyonumu sağlamak için fazla sıcaktı, ve sessizlik takip etti bu fikir alışverişini . yorgun zihnime karşı verdiğim savaşı kaybettim.
Yakınlardan nazik bir sesin tanıdık bir ninniyi söylediğini duydum , be uyuya kaldığımı biliyordum.
Eğer bu alternatife devam etseydik unutmayın ki bella hala jacob'da yanlış olan birşeyler olduğunu biliyor ama onun kurt adam olduğunu bilmiyor olacaktı.
Bu sonsöz de edward geri dönmüş herşey normale dönmüştü.
SONSÖZ - İNSAN
yine o güneşli günlerden biriydi, benim favori günlerimden. Ama edward sözünü her dakika tutamıyordu. ihtiyaçları vardı.
"Alice yine kalabilir" diye teklif etti cuma akşamı.Onun gözlerinin de ki endişeyi görebiliyordum-
ben yalnız bıraktığında çılgına dönüp kötü birşeyler yapacakmışım gibi bir korku. Motorumla la push'a gitmek gibi , yada charlie'nin tüfeğiyle rus ruleti oynamak.
"ben iyi olacağım" dedim kendime güvenerek "seninde yemek yemen lazım. Rutine geri dönsek daha iyi olacak sanırım."
Çoğunlukla herşey normale dönmüştü, yada ben öyle olabileceğine inanmıştım.
Hastane Carlisle'ı kucağını açarak geri kabul etmişti, esmenin LA'de yeni bir hayat bulduğu yönünde hasır altı ettikleri bahaneleri rahatsız bile etmiyordu.
Yurtdışındayken kaçırdığım matematik sınavına minnettardım , alice ve edward bile mezuniyete benim olduğumdan daha yakındılar.
Charlie benimle mutlu değildi- yada edwardla konuşmuyordu - ama edward yinede eve geliyordu.ben yinede bunlardan yorulmamıştım
"tüm bu denemeleri yazmak zorundayım en nihayetinde" diye gülümsedim, kolej başvurularına bakarak-edward başvuru günü bitmeden önce bana uyan her okuldan bir kağıt almıştı ve masama bırakmıştı.
" Dikkat dağıtıcı hiçbirşeye ihtiyacım yok"
"bu doğru" dedi alaycı bir şekilde. " seni meşgul edecek bir sürü şey var. ve hava kararmadan geri dönmüş olacağım"
"acele etme " dedi sessizce. ve sanki yorulmuşum gibi gözlerimi kapattım.
onu rahatlatmaya çalışıyordum ona güvendiğime ki bu doğruydu. zombi kabuslarını bilmesine gerek yoktu.
Tüm bunlar onun güvenmesi için değildi, bu benimle ilgiliydi güvenemiyordum.
Charlie evde kaldı, ki cumartesi günü için hiçte normal değidli.
Başvurularla mutfakta uğraştım böylece bana kolayca gözkulak olabiliyordu.Ama bakıp durmaktan sıkıldım ve o da ben hala buradamıyım diye kontrol etmek için tv'nin başından kalktı.formlara sorulara konsantre olmaya çalışmaktan yorulmuştum bu çok zordu. şimdi ve sonrasında yalnız hissedecektim, nefesim kesik kesikti kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum.
kendimi sürekli " bunu yapabilirsin , bunu yapabilirsin, bunu yapabilirsin.." diye tekrarlayıp duran küçük bir makine gibi hissettim.
Kapı çaldığında dikkat dağılması karşılamadan fazlasıydı. Kim olabileceği hakkında bir fikrim yoktu.
ama gerçekten önemsemedim.
" ben bakarım" dedim masadan fırlarken. "tamam " dedi charlie. oturma odasından koştum o bir santim bile yerinden kıpırdayamadan.
Yüzüme şimdiden rahatlamış davet edici bir gülümseme yapıştırmıştım kapıyı bir satıcıya yada yehova şahidine açmaya hazırlanırken.
" selam bella" jacob black bana gülümsedi
"oh hey selam jacob" diye geveledim , şaşırmıştım. ondan İtalya dan sağ salim dönene kadar hiçbirşey duymamıştım. Onun sondaki vedasını kabullenmiştim.
Düşündüğümde içimi acıttı , ama açık olmam gerekirse onu özlemek için zihnim diğer şeylerle öylesine meşguldü ki .
"özgürmüsün" dedi Sesindeki o acı ton kaybolmamıştı.
"bu değişir" sesim ekşimiş onunkine uyuyordu. "o kadar meşgul değilim ama ev hapsindeyim . yani tam olarak özgür değilim, hayır"
"ama yalnızsın değilmi?" dedi alay eder gibi
"charlie burada"
Dudaklarını birbirine bastırdı" Seninle yalnız konuşabilmek isterim eğer müsaitsen"
ellerimi çaresizce açtım " charlie'ye sorabilirsin" dedim
Charlie asla evden dışarı çıkmama izin vermezdi.
" söylemek istedğim şey bu değidli" kara gözleri olduğundan daha ciddi görünüyordu.
"istediğim izin Charlie'nin izni değildi"
ona kara kara baktım. "neyi yapıp neyi yapamayacağımı söyleyebilecek tek kişi babamdır"
" sen öyle diyorsan" dedi. " hey charlie " diye bağırdı omzumun üzerinden.
"senmisin jake?"
"evet bella ile birlikte biraz yürüyebilirmiyiz."
"tabikide" dedi charlie sıradan bir şekilde.
Jacob bir kaşını kaldırdı mücadeleyi kazanmış gibi.bakışlarındaki alaycılık daha hızlı hareket etmemi sağladı.
yoksa diğer taraftan... bir saniyede kapıdan sışarı çıktım ve kapıyı arkamdan çektim.
"nereye gitmek istiyorsun?" diye sordum. ilk defa kendinden emin olmayarak baktır" gerçektenmi benimle yalnız kalabilecekmisin?"
"elbette neden olmasın"
cevap vermedi. bana uzun bir dakika boyunca baktı şüpheli gözlerle.
"ne var?" dedim
"hiçbirşey" diye mırıldandı. ormana doğur ilerlemeye başladı.
"bu taraftan gidelim. " diye önerdim yoldan batıya doğru işaret ederek , bana sonsuza dek yetecek kadar orman bir parçam haline gelmişti zaten.
Bana şüpheci bir şekilde yine baktı.
bu onun partisiydi bende çenemi kapalı tuttum, her saniye daha bir meraklanmaya başlıyordum.
" söylemem lazım şaşkına döndüm" dedi sonunda konuşarak " küçük kan emicin sana herşeyi söylemedimi?"
çark ettim ve eve dönmeye başladım.
"ne var?" dedi aklı karışmıştı, kolayca ortaya çıkan kızgınlığımı izlerken.
durdum ve ona baktım " hakaret edeceksen seninle konuşmayacağım"
"hakaret etmekmi?" dedi şaşkınca
"arkadaşlarıma normal isimleriyle seslenebilirsin" " ah" hala biraz şaşkın görünüyordu ,bu kelimeyi çok savunmacı bulmuştum. " Alice o zaman değilmi?"
"çenesini kapattığına inanamıyorum" diye başladı yine.
"neden bahsettiğini bilmiyorum"
"aptalı oynamayı hiç denedinmi"
"oynamıyorum" dedim " görünen o ki ben aptalım "
beni dikkatlice izledi. "hı hım" diye mırıldandı.
"ne " dedim
"sana gerçekten benim hakkımda birşey söylemedimi?"
"senin hakkında? senin hakkında ne?"
gözleri kısıldı kafasını salladı ve konuyu değiştirdi.
"seni hala seçime zorlamadılarmı?"
ne demek istediğini hemen anlamıştım.
" sana bunu yapmayacaklarını söylemiştim. taraf seçmeye takılmış tekkişi sensin."
"" gülümsedi ve gözleri kısıldı " bunu göreceğiz."
Aniden arkasını dönüp bana koca bir kucaklama verdi ve ayaklarım yerden kesildi.
"bırak beni!" dedim . çok güçlüydü.
"neden?" diye güldü.
"çünkü nefes alamıyorum"
beni bıraktı yüzünde gülümsemeyle bir adım geri çekildi.
" ilaçmı kullanıyorsun" yere utanmış bir şekişlde bakarak t-shirt'ümü çekiştirirken
"seni uyardığımı unutma" dedi ahmakça gülerek aşağıya doğru uzanıp byük ellerinin arasına yüzüm alırken
"umm.. jacob" diye karşı çıktım sesimi yükselterek bir eli çocukça dudaklarımı kapattı.
beni görmezden geldi, dudaklarını alnıma bastırdı uzun bir süre . bu öpücük komik olmaya başlamıştı ama yüzü doğruca bakarken ciddileşmişti.
"seni öpmem için izin vermelisin bella" dedi bir adım geri çekilerek , ellerini düşürdü
." hoşuna gidebilir , değişiklik olsun diye sıcak birşeyler"
"sana en başından beri söylüyorum jacob "
"biliyorum biliyorum " dedi " benim hatam "hakimiyetini kaybeden tek kişi benim "
dudaklarımı ısırarak aşağıya baktım.
"seni hala özlüyorum bella " dedi. " çok . ve sonra biz yine arkadaş olabilecekken o geri geldi."
ona ters ters baktım. "eğer sam için değilse hala seninle arkadaş olabiliriz
"öylemi düşünüyorsun" dedi jacob aniden gülerek. "peki seni onun ellerine yine teslim edeyim. bu belliki sam'e karşı gelemediği bir şeydi.
" ne demek istiyorsun"
" seninle arkadaş olacağım- eğer onun bunula bir problemi olmazsa" diye teklif etti jacob.
sonra eğlenmiş gibi bir gülüş attı.
kaşlarımı çattım ama bu beklenmedik fırsatın geçip gitmesine izin vermeyecektim.
"pefi" elimi öne doğru açarak uzattım" arkadaş?"
elimi sıktı " bunun ironik tarafı - eğer o senin arkadaşım olmana izin verirse.."
"bu muhtemelen yürüyecektir. bu konuda diğerlerinden daha iyiyim. sam benim doğuştan böyle olduğumu söylüyor."
"doğuştan ne?" diye sordum kafam karışmış olarak.
"bunu sana söylemesi için senin kan emiciye bırakıcam - o sana açıklar benimle neden arkadaş olamayacağını " dedi jacob yine gülerek.
otomatik bir şekilde geri döndüm ama jacob omuzumdan yakaladı.
" üzgünüm ağzımdan kaçtı .. edward elbette "" tabiki sadece bir anlaşma yaptığını unutma " diye hatırlattım ona.
"kendime düşen tarafı yerine getiricem merak etme " dedi
"şaka kaldırmıyorum jake"
" kaldıracaksın" dedi gülmeye devam ederek. "hatta bunu komik bulacağına dair garanti veririm."
eve doğru tembel tembel yürüdü, söylemeyi düşündükleri söylediğini tahmin ettim.
"sam nasıl?" diye sordum durağan bir tonla.
"çok memnun değil tahmin ettiğin gibi. "" vampirlerin geri dönmsinden dolayı heyecanlı olamamızı bekleyemezsin."
ona baktım yüzümde şok ifadesi vardı.
" ah bella yapma ama " dedi gözlerini devirerek.
uzağa baktım ateşim çıkmaya başlamıştı.
"Quil nasıl "
ifadesi birden kızgınlaştı. " onu fazla görmüyorum"
"iyi"
"ama bu sadece an meselesi" dedi hasta öfkeli bir ses tonuyla. " şimdi"
"şimdi ne?"
""şimdi arkadaşların geri döndü"
birbirimize baktık bir an için.
"sen böyleyken seninle konuşamam" diye karar verdim en sonunda.
geri çekilmesini beklemiyordum ama çekildi.
"haklısın hiçte arkadaşça olmadım değilmi? bu anı boşa harcamamam lazım - bu muhtemelen
yapacağımız son konuşma olacaktır."
"senin yanıldığını kanıtlarken gerçekten çok eğleneceğim." dedim
"bu komik .sanmıyorum ki senin hiçte yanılmadığını kanıtlarkende ben eğleneceğim"
Eve geri dönmüştük. jacob benimle verandaya kadar yürüdü ama orda durdu.
"onun yakında dönmesini bekliyormusun?" diye sordu jacob sıradan bir şekilde
"edwardmı kastettiğin?"
"evet... edward. " bu adı söylemek ona zor geliyor gibiydi. Alice'le daha az sorun yaşıyordu.
"sonra"dedim muğlak bir tonla. jacob karakteristik olmayan ince bulutların arkasındaki güneşe gözlerini kısarak baktı.
"ah" dedi "ona selamlarımı söyle"
"tabikide" dedim
"bunu senin kazanmanı ne kadar çok istediğimi sana anlatamam" dedi ve bitirmişti gülümsemesi soldu. "la push sensiz hiç eğlenceli değil."
nefesimi kesecek hızda jacob kollarını yine bana doladı.
"bye, bella" diye mırıldandı sıcak nefesini saçlarımın arasına vererek.
kendime gelemedn önce jacob caddeden aşağı doğru inmişti bile, elleri ceplerindeydi. oraya nasıl gideceğini merak ettim. aracı yoktu. ama uzun bacakları onu o kadar hızla uzaklaştırıyordu ki bağırarak sormak zorunda kaldım.
samla yakında biryerlerde buluşacağından emindim.
Artık jacob'a yapabileceğim tek şey hoşçakal demek olduğuna karar vedi. iç çektim.
charlie'nin yanından geçerken başımı kaldırıp bakmadım bile. "bu çok kısaydı" dedi
"jacob tam bir velet" dedim
güldü , gözleri tv'deydi.
işlerimi odama yanımda çıkardım böylece daha iyi konsantre olabilirdim.
eğer mutfakta kalsaydım gözlerimi saatten alamayacağımı biliyordum. odamda bu sorunu alarmı kurarak çözebilirdim.
Postalanmak üzere 5 başvuruyu bitirdim, yağmur dikkatimi bozuyor gibiydi. Pencereden dışarı baktım.
birşey beni göğsümden kabaca itip yataktan fırlattı . Bir nefes alıp çığlık atmaya başlamadan önce sırtım duvara sabitlenmişti bile .
soğuk ve sert birşey tarafından çivilenmiştim- ve tanıdık. alçak uyarıcı bir hırlama dişlerinin arasından çıktı.
"edward sorun ne ? kim var orada? " diye fısıldadım korkarak.Bu soruya verilecek birsürü kötü cevap vardı.
çok geç kalmıştık. onları asla dinlememeliydim, alice'a kendimi daha önce dönüştürtmeliydim.
korkuya kapılmaya başlamıştım.
ve edward " hımmm" dedi sesi endişeli bile değildi. " yanlış alarm"
derin bir nefes aldım" peki"
arkasını dönüp yavaşça uzaklaştı bana alan vermek için. ellerini omuzlarıma koydu ama beni yakınına çekmedi.
gözleri yüzümü dikkatlice inceledi, mükemmel burnu kırıştı.
"bunun için üzgünüm" dedi kabaca" aşırı tepki"
"neye?" diye merak ettim
"bir dakika" dedi bana söz vererek. bir adım geri gitti ve bana garip bir ifade ile baktı çözümleyemiyordum.
"önce neden bana bugün ne yaptığını söylemiyorsun?"
"iyiydim " dedim nefessizce." yarıladım "
"sadece yarıladınmı?" gözleri yine benim etrafımda garipçe dolanıyordu.
"erken döndün . şikayet ettiğimden değil " şimdi panik anımdan sonra toparlanıyordum, içimde büyüyen mutluluğu hissedebiliyordum.
bana geri dönmüştü.
"başka birşey yaptınmı?" diye devam etti
"jacob geçerken uğramış"
Hiç şaşırmamışcasına onayladı. "zamanı mükemmel seçmiş ,sanırım benim ayrılmamı bekliyordu"
"muhtemelen" diye katıldım .birden endişeye kapıldım." çünkü edward...o ... yani.. herşeyi biliyor.
billy'e neden şimdi inanmaya başladığını bilmiyorum--"
"biliyorum" dedi
"neyi?" diye sordum gardımı düşürerek .
ama edward uzaklaştı yüzü düşünceliydi.
rahatsız olmaya başlamıştım. " Bu çok rahatsız edici .Bana neler olduğunu söyleyecekmisin"
"belki" dedi duraklayarak. " bir iyilik isteyebilirmiyim önce"
"tamam" yatağa oturmaya gittim dağılmış kağıtları bir araya getirmeye çalıştım.
"ne istersin?" onun için yapabileceğim çokta fazla birşey olmadığını biliyor olmalıydı. " çok fazla birşey istemiyorsam rica etsem jacob black'den uzak dururmusun. sadece akıl sağlığımın iyiliği için"
ağzım açık kaldı ona korkmuş bir şekilde bakakaldım." şaka yapıyor olmalısın" dedim kuşkuyla.
"hayır yapmıyorum " dedi bana kasvetli gözlerle bakarak." bana neredeyse bir kalp krizi yaşatacaktın az önce -
ki bu yapması çokta kolay birşey değildir."
bununla ne demek istediğini anlamadım yapmayacağından emin olduğum bir şeyi yapıyordu.
"ciddi olamazsın . bana dürüstçe taraf seçmemimi söylüyorsun"
"taraf seçmek?" diye sordu
"jacob seçmek zorunda kalacağımı söyledi , onunla arkadaş olama izin vermeyeceğini söyledi-ona bunun ne kadar saçma olduğunu söyledim"
ona savunucu gözlerle baktım , onun bana olan güvenini savunarak.
gözleri kısıldı
"jacob black'in haklı olmasından ne kadar nefret etsemde..." diye başladı
"hayır!" dedim " buna inanamıyorum!" ayağımı salladım ve başvuru formları yere saçıldı.
gözleri açıldı. "diğer tarafı seçebilirsin" diye hatırlattı bana
"bu kadar ahmak olma" diye bağırdım
"senin için bu kadar önemli olduğunun farkında değildim" dedi edward vahşi bir sesle. gözleri yine kapanmıştı.
"kıskanıyor olamazsın" dedim inanamayarak
önce burnunu kıvırdı . yani bu öğeln oldukça yakınlaşmış gibi kokuyor"
"bu benim fikrim değildi." kızardım .
kaşlarını kaldırdı.
"burada birini yada birşeyi kıskanabileceğin hiçbirşey yok . bunu nasıl bilemezsin? ama jacob benim için önemli.
o sahip olduğum en iyi insan arkadaş. eğer jacob için böyle değilse.." kafamı salladım.
ölüm bile bundan iyi değildi , jacobsız olmak.
"en iyi insan arkadaş?" edward hafif bir sesle tekrarladı bana dönmeden önce pencereden bir saniyeliğine baktı.
yatağa gelip yanıma oturdu, aramıza ufak bir mesafe bıraktı ki bu beni şaşırttı.
" söylemeliyim ki ona bir borcum var..seni sudan kurtardığı için. sana mesafeni korumanı arz etsem.
çünkü konu benim kıskanıp kıskanmamam değil. şimdi beni sınırı aştıran tek şeyin senin güvenliğini sağlamak olduğunu bilmelisin.
şaşırmış şekilde gözlerimi kırptım. " güvenlikmi? dünyadamı yani demek istediğin?"
kaşlarını çatarak baktı " bu benim söylemem gerekne bir sır değil neden jacob'a neler olduğunu sormuyorsun?"
"sordum"
parmaklarını dudaklarına koydu, " az önce yine yaptım" dedim kızgınca ama daha sessizce.
"ve jacob dediki bırakta kan emicin söylesin , neden senin benimle arkadaş olamayacağını."
gözlerini devirdi, bende devam ettim. "ayrıca sana selamda söyledi" diye ekledim.kafasını salladı ve kabaca güldü.ellerini omuzlarıma koydu , beni biraz uzakta tutarak benim ifademi daha iyi görmek için.
"peki o zaman "dedi " sana herşeyi anlatacağım , aslında sorduğun her soruyu en ince ayrıntısına kadar cevaplayacağım. sadece önce benim için birşey yapabilirmisin.
dedi kaşlarını kaldırarak.neredeyse özür diler gibi burnunu kırıştırarak.
"saçlarını yıkarmısın , tamamen kurtadam gibi pis kokuyorsun "
Yastığımın üzerine yığıldım , nefes nefese kalmış , başım dönüyordu. Kolum artık acmıyordu , ama bunun sebebinin ağrı kesicilermi yoksa öpücüğünmü olduğunuda bilmiyordum. Hafızamdan bazı şeyler silinmiş gibiydi, akla gelmiyordu , sınırlarda...
-"üzgünüm "dedi ve yine nefesini tutmuştu." bu çizgiyi geçti"
hayret verici şekilde kıkırdadım.
-" çok komiksin" diye mırıldandım ve kıkırdamaya devam ettim.
Karanlıkta bana kaşlarını çattı. Çok ciddi görünüyordu. Bu çok histerikti.
Charlie duymasın diye ağzımı sıkıca kapatmak zorunda kaldım.
-"bella hayatında hiç percocet almışmıydın?"
-"sanmıyorum " güldüm " neden?"
Gözlerini devirdi ama ben gülmekten kendimi alamıyordum.
-"kolun nasıl ?"
-"hissedemiyorum. hala oradamı?"
Gülümseyerek baktı
-" uyumaya çalış bella"
-"hayır, beni yine öpmeni istiyorum"
-"kendime olan hakimiyetimi fazla hafife alıyorsun"
-"seni en çok heyecanlandıran nedir? kanımmı vücudummu?" sorum beni yine güldürdü.
"her ikiside " bu lafın üzerine gülümsedi.
-"uçtuğunu hiç görmemiştim ( kafanın iyi olması durumu ) çok eğlencelisin"
-"hayır uçmuyorum" kıkırdamalar bunu kanıtlar gibi boğularak söyledim.
- "hadi uyu artık" diye önerdi....
Kendimi kandırdığımı farkettim, ki bu çok nadir değildi, ama hala utanç vericiydi, bende onun tavsiyesine uymaya karar verdim. Kafamı yine onun omuzlarına koydum ve gözlerimi kapattım. Şimdi yada sonra bir başka kıkırdama daha ağzımdan kaçacaktı , ama bu ilaçlar beni bilinçsizliğe sürüklemeye başlarken daha az olacaktı
alıntıdır.........
nehir imzan çook güzel şu an:) tam böyle bütün mimikleri gözüküo keratanın:)
ayrıca da iyi ki doğduuun:)
nehirciiiim DDOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN.........
nehir nice yılllara tatlım opuyorumnanaktan, tuğçemin hediyesine bayıldığım için utanmadan ortak çıkıyorum mafoldumben
canıııım nehirriim doğum günün kutluu olsuusn bacıım
sana hedaye olara edwrde mi vermk isterdiim ama imkansız biliyorsuuun
pastanı üfle bariiopuyorumnanaktanopuyorumnanaktanopuyorumnanaktana.s.:asigim:
ŞenizŞenizŞenizhihoyyyt
hediyem ise:1shok::1shok::1shok::1shok::1shok:
kaydirigubbakcemile3kaydirigubbakcemile3kaydirigubbakcemile3
nehir nice yıllaraŞeniz
hediyeni beğendinmizemuszemus
]
ilk başda nehirime (yasık döğum günüymüş sevinsin garibim) sonra diğer manyak fan arkadaşlarıma iyi okumalarzemuszemuszemuszemus
hadi ordan gelin görümceymiş
Bencede imza şimdi tamam oldu. Kuzenimde diyorki dahada yavaşlatabilirim. Şimdilik iyi dedimkaydirigubbakcemile3
Teşekkür ederim canımmmmmmŞeniz
Teşekkür ederiiim burçak çoook teşekkürlerrr:kedi:
Şeniz
Sağol tucemmm canımmm:1hug: Çık ortak tatlım çık canımm teşekkür ederim tekrardanŞeniz
Teşekkür ederim azram çok sağol..Hep beraber inşallahŞeniz
Edward doğum günümü kutladı zaten akşam merak etme sen:jeyyar:
(Sol resimdeki rob mu:1shok:)
Vayy ezim buzum bu ne bonkörlük..Bayıldım bayıldım:dance:,teşekkür ederim canımm:1hug:
sana zahmet rengini değiştiriver:roflol: Şimdi alice le pişti olmayalım gelin-görümce:roflol:
Twilight koyacaktımda daha önce indirdiğim site kapanmış bununla yetininzemuszemusSaol şekerim çok sevindirdiniz zaten garibanı merak etmeyinopuyorumnanaktan
Çoook seviyorum hepinizi çooookkkopuyorumnanaktan
Anacım ben bunları okuyalı çok oldu.
'Twilighttan çıkarılan bölümü bilem okumuşumlülülülülülü
Onuda koysana ezbuzumŞeniz
doğum günün kutlu olsun nehirim kuzum lülülülüopuyorumnanaktan
hadi ordan gelin görümceymişlmaz::mymeka:
Twilight koyacaktımda daha önce indirdiğim site kapanmış bununla yetininzemuszemus
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?