Merhaba arkadaslar, "her gune yeni bir dert" isimli yazi dizimin 18769. bolumu ile huzurlarinizdayim.
Arkadaslar yaklasik 1 yildan sonra ilk defa Turkiye'ye gidecektim. Izin almistim tam bir ay. Ihtiyacim vardi. Psikolojim bozuktu. Hoslandigim adami icip icip taciz etmistim. Mumkunse uzun bir sure uzaklasmak, uzaklasmak istiyordum!
Bu izni Mayis icin kararlastirmistim. Korona cikti. Agustosta aldim. Ucagim iptal oldu. Eylulde bilet aldim (bu Pazartesi gecesi) ve yine iptal. THY iptal olan biletleri de odemiyormus. Iki aydir odemiyormus. 1000 kusur dolarlik bilet iptal oldu Eylul ayinda da hic ucus gorunmuyor, hicbir sey belli degil... Katar Havayollariyla veya Etiyopya havayollariyla gelmek istedim ama ailem karsi cikti cunku ucuslar en az 25 saat, 3 aktarmali. Korona kapip babama bulastirmamdan korkuyorlar (babam akciger kanseri atlatti). THY ucusu direkt ucustu 7 saat suruyor sadece. Ucaga binmeden bir gun once de COVID testi olacaktim. Ucakta da bir yere dokunmayacaktim vs vs. Aktarmali ucuslarda risk artiyor. Onlar hic istemeyince bana sabret deyince ben de iyi tamam dedim.
Izin oncesi stresliydim de epey. Vermem gereken bir egitim benden kaynaklanmayan sebeplerle birkac kez ertelendi (katilimcilar iptal etmek zorunda kaldi) ve egitimin eylul sonuna kadar mutlaka verilmesi gerekiyor Eylulden sonra masraflari karsilamayacaklar. Benim takim arkadasim dogum iznine ayrildi. Benden yerime birini bulmami istediler, bulamadim, bundan dolayi kara kara ne yapacagim diye dusunuyordum. Ucagim iptal olunca ilgili kisilere yazdim ben verecegim egitimi ucagim iptal oldu, diye. En azindan boyle bir olumlu yani oldu.
Patronuma durumu yazdim, ve 1 haftalik bir izin almak istedigimi soyledim. Her ay 2,5 gunluk iznim var, ama 30 gunden sonrasini biriktiremiyorum, bu sekilde 9 is gunu iznim kullanmadigim icin yandi. Ayni durum olsun istemiyorum, ustelik yasadigim rezillikten sonra calistigim yere donmeye yuzum yok. En azindan tek basima gol kenarina gider yuzer kafa dinlerim diye dusundum. Ama yalniz bir hafta gecirmek de cok bogucu geliyor. Sehirde gorusebilecegim bir iki arkadasim var ama su an onlarla gorusme fikri de hic acmiyor beni. Herkes cok sikici geliyor ve cok ama cok yalniz hissediyorum. En yakin arkadasima durumu yazdim, o da hayatinin cok zor bir doneminde, o da yazmis ki: "cok uzuldum cok kalbim kirildi". Ama gelememem benim sucum degil ki. Ben de cok hayal kirikligina ugradim, Turkiye'ye gidecegim korona vakalari cok fazla orda diye strese girmistim (burada basindan beri sadece 10 olum oldu, toplam vaka sayisi da Turkiye'den cok daha az) ama gidemeyince de cok uzuldum. Ailemi gercekten cok ozlemisim.