Ben her bindiğimde hala korkarım, otobüsten daha güvenli olmasına rağmen.
Sanırım düştügü zaman kurtulma şansının çok az ihtimale dayandıgını bilmemden kaynaklanıyor.
Sanki düştü düşecek gibi kalbim agzımda uçuyorum.
Aklıma gelen tüm duayı edip duruyorum.
Kızım yanımda oldugu için ayrı tedirgin oluyorum.
Düşse bu uçak o an kızıma dönüp ne diyeceğim, ne yapacagım diye çaresiz kalma ihtimallerim beni benden alıyor.
Ben hala yenemedim ama mecbur kaldıgımda da mecburen seyahat ediyorum.
Ben...bende yillardir her sene en az 3-4 kez binmek zorunda oldugum halde alistigim halde son bir kac yildir ayni sekilde korkmaya basladim.
Nefesim daraliyor en kucuk türbülans ta ucak dusecek diye hosteslerin yüzüne bakarak nabiz ölçmeye filân kalkiyorum.Yani daha once boyle ddgildim.Nedenini bende anlamadim.
Haha o yazin benimde basima geldi Turkiyeye gelirken hava cok kötüydü simsekler gök gurultuleri filan.ucak tam inise gececegi sirada resmen sallantidan savrulup duruyorduk,indiginde de yalpalayarak indi zaten.Tum yolcular dua ediyordu.Turk filmlerindeki gibi yere adim atinca yeri öpesim gelmisti yeminle:))Bir kere ağır türbülansa yakalandım, uçakta Allah Allah sesleri yükseldi düşün
Ama hala araba veya otobüsle o kadar yolu çekmeyi gözüm yemediği için gönül rahatlığıyla binmekten vazgeçmedim :)
Evet cok cok kotu ve en fenasi ucaga binmeye mecbur olmak.Yurt disindayim o kadar yolu arabayla gelmek istemem yani.Insallah gecer bu korkuEn kötüsü de zaten bu daha önce hiç bir korkun olmamasına rağmen sonradan oluşan birşey inanılmaz rahatsız edici
Hosteslere bakıyorum sürekli ufacık bir harekette. Düşüncesi bile paniğe sokuyor resmen.
Ve tuhaf olan panik atak mı diye düşündüm ama başka herhangi bir korkum da yok.
Ben kalkışta çok korkuyorum nedense.Sanki bütün kanım akıp gidiyor ayaklarımdan.Sonra rahatlıyorum.Ufacık türbülans yaşasak hop yine kalbim küt küt atıyor.
Benim de tek aklımdan geçen kızım oluyor.Allahım ne senaryolar yazıyorum bir saatlik yolda.
Yenen var mı bilmiyorum.Ben yenemiyorum.Rahatlıyım diye şarap filan alıyorum bazen.Yok anacım banamısın demiyor.Benim kızın korkusu da çenesine vurur.Yol boyu o konuşur ben belli etmiyim korktuğumu diye sersem sersem gülümserim.Böyle işte.
Çaresi kafama balyozla vurup bayıltarak bindirmeleri olabilir:)
Bende aynı durumdayım hiç korkmazdım sonra ne olduysa inanılmaz korkmaya başladım.
özellikle kalkışta aklım çıkıyor
Neden açtınız bu konuyu 2 gün sonra uçağa bineceğim
korku sardı yine beni.
konuyu açmam lazımdı çünkü benim de yolculuk yapmam lazım,ama korkumdan uyuyamıyorum :)
Belki yenen vardır tüyo filan verirler diye düşündüm :))
Evet cok cok kotu ve en fenasi ucaga binmeye mecbur olmak.Yurt disindayim o kadar yolu arabayla gelmek istemem yani.Insallah gecer bu korku
Yalnız hepimizin tepkiler aynıymış.Hostesleri kesmeler falan:))Ya benim kızımı bahane edip hostesi yanıma çağırmışlığım var."Korkacak bişey yok dimi ablası bişey olmıycak dimi":) o korkuyla kimsenin ne dediğini duyamıyorum bende.
Cama odaklanıyorum bazen değişik bir hareket yapıyor pilot,gittik tamam diyorum :))
Çok kötü birşey yenen vardır muhakkak ama sanırım tedavi gerektiren birşey. Ben hamile olduğum için tedavi de olamam :))
Bu sene oldu ne olduysa bana da hamile kalmadan bikaç ay önce korkmaya başladım.
sakinleştirici falanmı içsek
bazen uzun uçuşlarda içki içiyorum ben sakinleştiriyor
Yalnız hepimizin tepkiler aynıymış.Hostesleri kesmeler falan:))Ya benim kızımı bahane edip hostesi yanıma çağırmışlığım var."Korkacak bişey yok dimi ablası bişey olmıycak dimi"Uçakta ben benlikten uzaklaşıyorum.
hafif bi sakinleştirici alabilirsiniz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?