Umudum kalmadı artık...

Nerden başlasam hangi birini yazsam bilmiyorum... Sadece anlatabilmek istiyorum...
Daha doğduğumda hayat gülümsemedi bana... 5 çocuklu bir ailenin en küçük çocuğuydum. Ailemin sıfırı tüketmeye başladığı bir anda dünyaya gelmiştim. Aile nedir bilmedim. Babamın anneme abilerime, ablalarıma uyguladığı şiddetle büyüdü bu gözler. Babam içki ve uçkuru sayesinde görmedi yuvasını evlatlarını... Anama sahip çıkmadı ailesi... Doğuluydu... Boşanılmazdı... Dedemin dediği lafı hiç unutmayacak bu kulaklar gelceksen çocuklarını da bırak gel.... Baba, dede basma kalıplardı zaten benim için... Neydiler hiç bilmedim... Anam herşeyi göze alarak boşandı biz evlatları için herşeyi yaptı... Bolluk görmedik biz... Hamdolsun açıkta da kamadık biz... Annem hayatla mücadele verirken 5 kardeş, kardeş de olamadık biz... Neydi paylaşamadığımız bilemedik biz... Sadece okuyarak kurtarabilirdim hayatımı... Okudum, başarılı bir öğrenci oldum... İlk-orta-lise derken üniversiteyi de kazandım... Okudum okudum... Anadan başka arayanım olmadı... Ablalarım abilerim çoktan yuvalarını kurup kendi hayat kavgalarını veriyorlardı... Bir gün olsun aramadılar. Canları sağolsun... Dedim ya biz kardeş olamadık... Okulum bitti... Hayatımda biri vardı... Evlenmek istiyordu benimle... Anlattık ailelere... Mutluluk gülümsüyordu kapıdan.... Ya da ben öyle sanmıştım... En güzel günlerim olması gereken günlerde aramayan sormayan abilerim ablalarım herşeye soktular burunlarını... Hergünüm ağlayarak geçti evlilik zamanı... Evlendiğim gün hepsini çıkardım hayatımdan. 5 seneden beri ne aradılar ne sordular zaten... Hayat bir tek eşimden yana güldü bana... ikimizde ailelerden uzakta yeni bir hayat kurduk kendimize... Bu arada eşimin ailesinden de gülmedi yüzüm.. Hayal ettikleri gelin değildim... Ailemin yokluğunu her fırsatta vurdular yüzüme... Azcık aşım kaygısız başım diyordum. Kimseye muhtaç olmayalım diyordum... Çocuklarımla eşimle ufacık yuvamızda huzurlu yaşayayım diyordum... Olmadı Rabb'im çocuk nasip etmedi... Ev kurmamızın borçları öğrenim borçları derken ancak 3 yıl sonunda doktora gidebildik. Tüp bebek harici olması imkansızdı... Ancak maddiyat ve çalışmaktan vakit ayırabilsek yapabilecektik... Olsun Rabb'imin bir bildiği vardı... Bu arada koca şehirde eşimle benim birbirimizden başka kimsemiz yoktu.... Olsun Rabb'im iş güç rastlığı versin herşey zamanla olurdu... Olmadı.... Önce işime son verildi... Şirket küçültmeye gitti... Bulurdum yine bir iş... Olmadı... Nereye başvursam kapılar hep yüzüme çevrildi... O kadar okudum boşa gitti... Kasiyerlik başvurusu bile yaptım kabul edilmedi... Derken eşimi de çıkarttılar... Uzaktan arayan ailelere iyiyiz diyebildik... Hiçbirşey söyleyemedik... Eşiminde iş aramaları nafileydi... Kimse okumana bakmıyordu.... Tek sordukları tanıdık var mıydı.... Son kalan paramızla eşim iş kurmaya karar verdi... Ne kadar istemesem de başka çare yoktu.. Ve olan oldu... Kazanamadığımız gibi devlet her ay bağkuruydu stopajıydı derken bir sürü borca soktu. Geçen ay kapattık dükkanı... Bu arada iş aramaya devam ama dönen yok... Elimdeki alyansa kadar sattım... Borç var para yok... İş yok... İsteyene çalışana iş var demeyin yok yok yok... 1-2 hafta daha hayatımızı geçindirdik geçindirdik... Sonrası yok... Arkamızda destek olacak hiç kimse de yok... Yok yok yok.... Rızkı veren Rabb'im bizimde rızkımızı ver...

Sadece içimi döktüm... Okuyanlara şimdiden teşekkürler...

Biz de aynısı olmasa da sonuç itibariyle aynı maddi sıkıntıdan geçtik,evde kuruş aradık yeminle.Halı altları falan.
O kadar sıkıştığımız zamanda, ki artık son nokta dediğimiz yerdi,Allah bir kapı açtı.
Allah yardımcınız olsun.

ruzgaryeli .!.:

Kasiyerlik başvurusu bile yaptım kabul edilmedi.

Genişletmek için tıkla...

? emin misiniz? önüne geleni alıyolar nerdeyse.

Eminim... Almıyorlar...

Allah yardım etsin gerçekten.. Çok üzüldüm yaşadıklarınıza ama Mevlana nın sevdiğim bir sözü var
"Her şey üstüne gelip seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır."

Allah yardımcınız olsun

inancli insansin. İmtihaniniz bitmemis demekki. Kara gun kararip kalmaz ya. Esinize destek olun. Birlikte el ele atlatirsiniz insallah

Rabbim önce ikinize de hayırlı bir iş kapısı açsın inşallah.
Sonra da hayırlı çocuklar nasip etsin.
Sakın isyan etme, pes etme.
Yalnız değilsiniz, sizden haberdar olan Allah var.

Hiç ummadığın anda gelecek Allah kimseyi rızıksız bırakmaz sen iş aramaya devam et
İş bulmak çok zor herkes heryerde iş bol sanıyor ama kasiyer olmak için bile tanıdık istiyorlar biliyorum
Geçecek bugünler sadece sabır

Allah yardımcınız olsun. Yeni kapılar açsın inşallah. Nerde yaşıyorsunuz bilmiyorum ama şehir değiştirmeyi düşünmez misiniz? Sanayinin geliştiği yerlere. Mesela Bursa. Çok sayıda fabrika var.

ALLAH yardımcınız olsun
yokluk nedir bilirim sıkısmak daralmak gelecege ümitsiz bakmak
hepsini yasadık
lütfen dayan
allah yardım eder hiç korkma
cabalayın birlikte hersey olur
vallahide billahide

Rabb'imden çok bir şey istemedim. Her duamda Rabb'im senden başkasına muhtaç etme bizi dedim... Hayatım boyunca hep küçük şeylerle mutlu oldum... Birinden gelen kıyafet yardımında çıkan oyuncak ile mutlu oldum. Bazen burda okuduğum yazılara bakıyorum ve şaşıyorum.... Çocuğunun oyuncaklarından bıkmış bir anne... Benim bir kaç oyuncağımdan başka mutluluğum olmadı... Yine de şükür... Ben derslerime sarıldım ev okul arası mekik dokudum... Hayatımın okuyarak kurtulacağından hep dem vurdum.... Anam okuyamamıştı... Tek gayesi evlatlarını okutmaktı.... Allah ondan bin kere razı olsun... 5 kardeşin hepsini diploma sahibi etti... Keşke bende güzel yerlere gelip onun çektiklerini bir nebze olsun unutturabilseydim... Hiçbirşey söyleyemiyorum... Torun istiyor düşünmüyoruz diyorum... Üzülmesini istemiyorum... İçimde evlat hasreti yanıp kavururken kendimi, ben lal olup anlatamıyorum. Daima benden daha kötü durumdakileri düşünüp buna da şükür diyorum... Bazen kendinize dert ettiğiniz saç boyalarınız, kıyafetleriniz, evinizin küçüklüğü falan varya ben onların hepsini acı bir tebessümle okuyorum.... Hamdolsun bugünde ocağımda kaynatabileceğim bir aşım var diyorum... Ama yarın... Dedim ya çok birşey istemedim... Yine de şükür... Şuan güçlü durmaya çalışıyorum.... Eşimin tek desteği benim... Ondan gizli gizli ağlıyorum... Bir yandanda evden neyi satabiliriz diye düşünüyorum. Şükür olsun bir yatak odam ve bir oturma odam var... Yatak odasını satarsak oturma odasında yatarız diyorum... Çıkış yolu arıyorum.... Bulmaya çalışıyorum....
Bir yandanda düşünüyorum... Adaletin bu mu dünya diye... Ben burs almadım bir yandan özel ders verdim bir yandan okudum. O bursa ihtiyacı olan başka birileri var diye düşünürken bazı arkadaşlarım sahte transkriptlerle burs alıyordu... Ben bir ihtiyacımı almak için bin kere düşünürken onlar 1001.kıyafetinden sıkıldıklarından bahsederlerdi... Hayat şaka gibi... Evlendim... Evet Rabb'ime şükür dünyalar iyisi bir yol arkadaşım var... Evet kimi zaman birbirimizi anlamıyoruz... Ama herzaman özür dilemeyi biliyoruz... O helalinden iş yapmak istedi... Ama malesef hayat riyakarların yüzüne gülüyor... Katakulli iş yapan, dolandıran ihya oluyor... Dedim ya hayat şaka gibi... Ben zengin olmak istemedim... Ben evim, katım, yatım olsun istemedim... Ben kimseye muhtaç olmayayım istedim... Türkiyenin heryerine gitmeyi düşündük ve düşünüyoruz işsizlik sürecinde... Bu arada işsizlik maaşı falan da almadık gerçekten ona ihtiyacı olanlar vardır diye... 2-3 kez farklı şehirlere iş görüşmelerine gittik... Yol paralarını zor denkleştirdik... Biz sizi ararız dediler aramadılar.... Evet şuan hala başka şehirlere başvuru yapıyoruz. Taşınmaya gücümüz yok olsun bir oda tutarız düze çıkınca taşırız diyoruz... Ama yok olmuyor... Malesef tanıdıkla oluyor... Biz aman armut piş ağzımıza düş insanlar değiliz ama olmuyor... Düşünüyorum çevremde nereye temizliğe gidebilirim diye.... Rızkımı nerden çıkarırım diye... Ben gocunmam... Anamdan öğrendim ayakta kalmayı... Aklımda bir sürü senaryo geziyor... Eşime ayrıl benden diyorum... Kötüle ailene beni borçları rüzgaryeli yaptı dersin onlar sana sahip çıkarlar diyorum.... Saçmalık biliyorum... Ama çıkış yolu arıyorum.... Ben 32 eşim 36 yaşında bir baltaya sap olamadık.... Evet bugün yazabiliyorum yarın belki buraya yazamayacağım... Elimdeki telefonu satabilirim... Şükür buna da şükür... Tek duam Rabb' im tez zamanda rızk kapılarımızı açsın.... Dilimde dua başka çarem kalmadı...
Rabb'im tüm darda olanların tez zamanda yardımcısı olsun...

Allah size hayırlı iş nasip etsin bir an önce üzülme rabbim büyük .

Yemin ederim daha okurken içime doğdu...
Çok rahat ve bol bebisli günler seni bekliyor..
Inan azcık daha sabır

ankarada yaşıyormuşsunuz. mezun olduğunuz bölüm nedir acaba eşinizin ya da sizin

ruzgaryeli .!.:

Nerden başlasam hangi birini yazsam bilmiyorum... Sadece anlatabilmek istiyorum...
Daha doğduğumda hayat gülümsemedi bana... 5 çocuklu bir ailenin en küçük çocuğuydum. Ailemin sıfırı tüketmeye başladığı bir anda dünyaya gelmiştim. Aile nedir bilmedim. Babamın anneme abilerime, ablalarıma uyguladığı şiddetle büyüdü bu gözler. Babam içki ve uçkuru sayesinde görmedi yuvasını evlatlarını... Anama sahip çıkmadı ailesi... Doğuluydu... Boşanılmazdı... Dedemin dediği lafı hiç unutmayacak bu kulaklar gelceksen çocuklarını da bırak gel.... Baba, dede basma kalıplardı zaten benim için... Neydiler hiç bilmedim... Anam herşeyi göze alarak boşandı biz evlatları için herşeyi yaptı... Bolluk görmedik biz... Hamdolsun açıkta da kamadık biz... Annem hayatla mücadele verirken 5 kardeş, kardeş de olamadık biz... Neydi paylaşamadığımız bilemedik biz... Sadece okuyarak kurtarabilirdim hayatımı... Okudum, başarılı bir öğrenci oldum... İlk-orta-lise derken üniversiteyi de kazandım... Okudum okudum... Anadan başka arayanım olmadı... Ablalarım abilerim çoktan yuvalarını kurup kendi hayat kavgalarını veriyorlardı... Bir gün olsun aramadılar. Canları sağolsun... Dedim ya biz kardeş olamadık... Okulum bitti... Hayatımda biri vardı... Evlenmek istiyordu benimle... Anlattık ailelere... Mutluluk gülümsüyordu kapıdan.... Ya da ben öyle sanmıştım... En güzel günlerim olması gereken günlerde aramayan sormayan abilerim ablalarım herşeye soktular burunlarını... Hergünüm ağlayarak geçti evlilik zamanı... Evlendiğim gün hepsini çıkardım hayatımdan. 5 seneden beri ne aradılar ne sordular zaten... Hayat bir tek eşimden yana güldü bana... ikimizde ailelerden uzakta yeni bir hayat kurduk kendimize... Bu arada eşimin ailesinden de gülmedi yüzüm.. Hayal ettikleri gelin değildim... Ailemin yokluğunu her fırsatta vurdular yüzüme... Azcık aşım kaygısız başım diyordum. Kimseye muhtaç olmayalım diyordum... Çocuklarımla eşimle ufacık yuvamızda huzurlu yaşayayım diyordum... Olmadı Rabb'im çocuk nasip etmedi... Ev kurmamızın borçları öğrenim borçları derken ancak 3 yıl sonunda doktora gidebildik. Tüp bebek harici olması imkansızdı... Ancak maddiyat ve çalışmaktan vakit ayırabilsek yapabilecektik... Olsun Rabb'imin bir bildiği vardı... Bu arada koca şehirde eşimle benim birbirimizden başka kimsemiz yoktu.... Olsun Rabb'im iş güç rastlığı versin herşey zamanla olurdu... Olmadı.... Önce işime son verildi... Şirket küçültmeye gitti... Bulurdum yine bir iş... Olmadı... Nereye başvursam kapılar hep yüzüme çevrildi... O kadar okudum boşa gitti... Kasiyerlik başvurusu bile yaptım kabul edilmedi... Derken eşimi de çıkarttılar... Uzaktan arayan ailelere iyiyiz diyebildik... Hiçbirşey söyleyemedik... Eşiminde iş aramaları nafileydi... Kimse okumana bakmıyordu.... Tek sordukları tanıdık var mıydı.... Son kalan paramızla eşim iş kurmaya karar verdi... Ne kadar istemesem de başka çare yoktu.. Ve olan oldu... Kazanamadığımız gibi devlet her ay bağkuruydu stopajıydı derken bir sürü borca soktu. Geçen ay kapattık dükkanı... Bu arada iş aramaya devam ama dönen yok... Elimdeki alyansa kadar sattım... Borç var para yok... İş yok... İsteyene çalışana iş var demeyin yok yok yok... 1-2 hafta daha hayatımızı geçindirdik geçindirdik... Sonrası yok... Arkamızda destek olacak hiç kimse de yok... Yok yok yok.... Rızkı veren Rabb'im bizimde rızkımızı ver...

Sadece içimi döktüm... Okuyanlara şimdiden teşekkürler...

Genişletmek için tıkla...

Allah yardimcın olsun canim Imtihandan geciyorsun en yakin zamanda herşey güzel olur rabbim izniyle dualarımdasın Cocuk olmama sebebi ne peki