- 31 Ekim 2016
- 4.770
- 20.543
- 308
- 35
- Konu Sahibi misss_girl
-
- #121
30 yasndym
Bugüne kadar neden çalışmadınız.Konunuzda öyle yazmışsınız ben 20 yaşında filan sandım sizi.Bende 28 yaşındayım bende üniversite mezunuyum kızım 2. Sınıfa gidiyor. Birde 2.5 yaşında oğlum var.Evin cio suyum diyorum ben.En önemli görevim evlatlarımı yetiştirmek.Evde olduğum için kızımın dersleriyle çok güzel ilgileniyorum çok şükür kızım sınıf birincisi.Bunun mutluluğu bile yetiyor bana.Okuldan gelince kapıyı ben açıyorum herşeyleriyle ilgileniyorum.Hayat sadece para kazanmak değil.Annelik en önemli meslek.30 yasndym
Bazi insanlar cok cok gecerli bir meslegi birakip (ogretmenlik saglikcilik gibi).cafe acmaya karar veriyor.etrafimda ornegi var.yada kadin anaokulu ogeretmenligini birakip butik pastacilik yapiyor.okudugunuz alanda is bulacaksiniz diye bisey yok.cesaretini varsa az bir sermaye ile internet uzerinden satis yapin.ben basiretsizim biraz kalkisnadim ama siz belki yaparsiniz.internetten catir catir sacma sapan cantalari yapip face de satiyorlar.mesela sadece tasarim tisort satiyorlar.bir tanesi de skulent abajur yapiyor kisiye ozel.geliri 4000 tl imis aylok .tv de cikmisti.Cocugmdan arta kalan zamanlarda kitapta okumaya calisiyorm kahvemide yapiyorm bebegimle disarida cikiyorz hobi olarak orgude yapiyorm bicok seyi yapiyorm ama benm korkm gelecek 3 sene belki 5 sene sonra cocugum buyuynce benm o zaman yasim 35ustu olacak ve ne eski cesaretm ne eski ozguvenm olacak ve hicbir is gecmism yok bolumm evlilik icin cok uygun bi bolm degil bu blmde zaten calismayi dusunmyrm ama omrm boyunca evhanimida olmak istiyorm
1 aylık bebeği olan annenin işe başlaması ilginç gelmedi mi size gerçekten
Hiç calismadoginiz için içinizde kalmış olabilir ama çocuk benim kırmızı çizgim. Ben de uluslararası ilişkiler mezunuyum öğrenciyken bilfiil çalıştım. Evlendikten sonra da 1 yıl çalıştım çocuk olunca bıraktım hiç pişman değilim umarım mecbur kalmam çalışmaya. Çocuklar büyüyünce duruma göre bakacağım.Merhaba arkadaslar turizm 4 yillik universite mezunuyum ayni zamanda aof iktisat mezunuym esimin isi dolayisiyla vanda gurbetteyiz suanda 1 yasinda cocugm var calismiyorm bugune kadarda calismadm hic suan cocugumdan dolayida calisma sansim yok ama omrum bosa geciyor sanki canim cok sklıyor bu duruma evhanimi olanlar sizde ayni seyi hissediyormsnz calismayi bir isimin olmasini cok istiyorm cocugum buyuyncede yasim gececkms hep evde bosa gececkms omrum gibi geliyor bu beni cok urkutuyo bosluktaym cok uzuluyorm gunlerimn bos gecmesine elimde bir meziyetmde yok
Eskiden öyleymiş dogum izni çok kısıtlıymış, yani ben bu konudaki farklı görüşlere saygi duyuyorum, herkes evladı için en güzelini ister,ben çalışmamayı. tercih ediyorum.en iyi.anne benim kafasında degilim, tüm gün evde olup çocuğuna hiçbir şey katmayan bir anne de olabilir, hepsi sevgiyle,sağlıkla büyüsünler inşallah..40 günlük bebeğini memleketine halasına bırakıp (kayın valide bakmaktan vazgeçtiği için) işe dönen çalışmak zorunda olan birini tanıyorum o geldi aklıma. O zaman doğum izni bu şekilde değilmiş. Eşinin sabit, sigortalı bir işi olmadığı için kadın mecburen çalışmak zorunda kalmış. Bir tane de başka çocuğu varmış o dönem 3-4 yaşındaymış o. Bahsettiğim kişi hala çalışıyor aynı yerde çocukları boyu kadar oldu tabii şuan.. Bu şekilde ki mecburiyetler gerçekten çok zor, yıpratıcı..
Benimde oğlum 23 aylık maalesef tek maaş, kirada geçinmeye hele ki İstanbul şartlarında yeterli değil. Herkesin düşüncesi farklı, ben hem kendime, hemde ona iyi bir gelecek sunma peşindeyim. Benim için bu daha ağır basıyor. Şimdi küçük, bana ihtiyacı var ama ilerisi de önemli, sürekli benim yanımda olmayacak büyüyünce kendine ait bir sosyal çevresi olacak, istekleri olacak, eğitim hayatı var. Darlandım yine
Eskiden öyleymiş dogum izni çok kısıtlıymış, yani ben bu konudaki farklı görüşlere saygi duyuyorum, herkes evladı için en güzelini ister,ben çalışmamayı. tercih ediyorum.en iyi.anne benim kafasında degilim, tüm gün evde olup çocuğuna hiçbir şey katmayan bir anne de olabilir, hepsi sevgiyle,sağlıkla büyüsünler inşallah..
35 inden sonra ünv.okuyup 40 yaşında öğretmen olan var, umidinizi yitirmeyin.2. Cocukta istiyorm doguda gorevimizi yaparken ama ikisi buyuyene kadar benm yasim 35ustu olacak o zamanda nereye girerm kim beni ise alir bir is deneyimi gecmisimde yok bilmiyorm omir bosa geciyor sanki
benim de anaları bakamadığı için okul ihtiyacını karşıladığım çocuklar var siz hayallerde yaşamaya devam edinEvvela ilgi ve şefkat .. Sonrasında o dedikleriniz Allahın izni ile olur. Rızkı veren Allah hanım efendi.
Nice kolejlerde okuyan ama ilgisizlikten psikolojik travmalar geçiren çocuk var...
Ya her yazdiginiza katiliyirm ayni seyleri dusunuyorm bnde cocuklar buyuynce neolacak bnde hadi simdi calisaym demiyorm ama ilerde calsmak istyrm bu seferde deneyim yok yas ilerlems olcak bilemedmMerhaba.. muhendislik fakultesi bitirdim. Ustune tezli yuksek lisansi da bitirdim..
2yasinda kizim var ve ben de calismiyorum. Lisanstan mezun olali 5yil oluyor. Hic calismadim..
Ayni seyleri ben de hissediyorum. Su an kizim icin calismuorum onu buyutuyorum. Ama kizim icin de calismak zorundayim iste... ilerde de mi evde oturucam. Bi yandan da beceremiycekmisim gibi geliyor. Nasil ayak uydurucam nasil kizimi birakip gidicem.. bilmiyorum..
Tam gercek hayattan ornekler esmle sukur iyiyiz ama Allah korusun hersey olabilr yafa baska biseyde olablr hastalik vs illa maddide degil kndini gelistrmek uretmrk vsvsbenim de anaları bakamadığı için okul ihtiyacını karşıladığım çocuklar var siz hayallerde yaşamaya devam edin
Tek yapman gereken sınavlara hazırlanmak.oyle oturup ahlanmakla olmaz.ne güzel ilvedesin ve evresinde.bu süreçte kpssye hazırlanabilir.ki bu şekilde hazırlanıp atananlar çokIlcede oturuyoruuz merkeze 40dakika kurslara katilma sansim yok ki suanda bebegim zaten kucuk hergun sorguluyorm kendimi neyapabilirm diye dedgm gibi bi meziyetmde yok bi cikar yolu bulamiyorum gelecegi dusundukcede batiyorum careszge dusuyorum genc yasimdaki ne cesaretm ne ozguvenm var suanda dahada kotuye gidiyo sanki durum
evet hayat sartlari zor maalesef.40 günlük bebeğini memleketine halasına bırakıp (kayın valide bakmaktan vazgeçtiği için) işe dönen çalışmak zorunda olan birini tanıyorum o geldi aklıma. O zaman doğum izni bu şekilde değilmiş. Eşinin sabit, sigortalı bir işi olmadığı için kadın mecburen çalışmak zorunda kalmış. Bir tane de başka çocuğu varmış o dönem 3-4 yaşındaymış o. Bahsettiğim kişi hala çalışıyor aynı yerde çocukları boyu kadar oldu tabii şuan.. Bu şekilde ki mecburiyetler gerçekten çok zor, yıpratıcı..
Benimde oğlum 23 aylık maalesef tek maaş, kirada geçinmeye hele ki İstanbul şartlarında yeterli değil. Herkesin düşüncesi farklı, ben hem kendime, hemde ona iyi bir gelecek sunma peşindeyim. Benim için bu daha ağır basıyor. Şimdi küçük, bana ihtiyacı var ama ilerisi de önemli, sürekli benim yanımda olmayacak büyüyünce kendine ait bir sosyal çevresi olacak, istekleri olacak, eğitim hayatı var. Darlandım yine
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?