Gün ve gün her anımı hatırlıyorum, unutmuyorum
Unutturmuyolar sağolsunlar
Alıştım diyorum ama hala alışma sürecine gecemedim..
Her acı bir yara oluşturdu bende :çok üzgünüm:
bence unutmuyor insan sadece alışıyor..alışıyor ve unuttuğunu sanıyor,en büyük acılar bile yavaş yavaş hafifliyor, derinlere gömülüyor ama asla unutulmuyor,basit bir sözcük veya bir nesne herşeyi tekrar canlandırabiliyor... keşke bazı şeyleri unutmak mümkün olsa... boşuna dememişler ''unuttum demek bile hatırlamaktır''
tabi ki geçmişime dönüp ders aldığım olaylar var.bana yapılanı,canımı yakanı asla unutmam.asla.alışma değil fakat unutmam sadece.ama onun dışındaki her şeyi unuturum.beynimi çok kalabalıklaştırmam.benim canımı yakan olayı ve kişileri unutmam sadece.
biriktiriyoruz sadece
ömür törpüsü işte..
tamam tecrübe birşeyler öğreniyoruz ama
aldıkları verdiklerinden fazla..
gel zman git zmaan hafızamızda gerilere atılıyor..
yoksa insan nasıl unutsun ki yaşadıklarını,canını acıtanları...
unutulmuyorda alışılıyor galiba....
öleni mesela unutmuyoruz aslında,ölenin acısı yine içimizde ama
sadece yaşadığımız acıya alışıyoruz...
bi ilişkiyi bitiriyoruz yada bitiriyo karşı taraf ağlayıp sızlasakda zaman acımıza sadece alışmamızı sağlıyo..
ben 3 yıla yakın bi ilişki yaşadım..
ayrıldım sonra bi başkasıyla hemde çok severek evlendim...
ama derseniz hiç aklına gelmiyomu diye..
gelmez olurmu..zaman zaman gözlerim bile doluyo...onu sevdiğimden değil tamamen bitmiş bişey..ama
yaşanmış bi şey işte..en saf en temiz..en güzel günlerimin hatırası o...tabiki hatırlanılır..sevgi biter ama aklılda kalan şeyler olur...anılar....
Kesinlikle alışılıyo..
Bi kere yaşanmışsa o gerçek aşk derin bi boşluk bırakıyo sizde çekip giderken..
Yerine birini koymaya kalkarsanız mikrop kaparsınız..
Ki daha sonra açabilmişseniz kalbinizi o ayrıca bi yer ediniyo digerinden büyük yada küçük..
Ama o sevgilinin boşlugu hep orda duruyo..
Ve zaman zaman anılarla, şarkılarla, şiirlerle veya isteklerle hatırlanıyo..
Ki gerçekten sevmişseniz uzun zaman sonra gördüğünüzde onu alışkanlık oldugunu farkediyorsunuz..
'' Çünkü ayrılıkta sevdaya dair.. Çünkü ayrılanlar hala sevgili.. ''Demiş üstad.. Ne güzel söylemiş.. :)
Zamanla herşey unutulur derler. Dertler, kederler, olaylar ve sevdalar. Acaba bu gerçek bir unutma mı? yoksa aslında unutmuyoruz da alışıyor muyuz bu durumlara? Unutmaya çalıştığımız şeylere alışıp, sıradanlaştırıp belki de önemsizleştirip alışarak unuttuğumuzu mu zannediyoruz? ne dersiniz??
yaşadığımız travmaların ruhumuz da yarattığı derin sarsıntının etkisi ile bozulmuş psikolojimiz ile hiç birşey asla eskisi gibi olmadan, kendimizi bile tanıyamayacak kadar değişerek hayatımıza devam ediyoruz...
bunun adına olgunluk diyorlar....
dikkat ederseniz olgunluk kişiden kişiye yaşadıkları hayatlara göre değişir ...
unutmuyoruz elbet ama bi şekılde gecıstırmeye calısıyoruz hayatımızdaki dertlerimizi..
sureklı dertlerimizi dusunursek bana gore ruhsaglıgımız bozulur.. zaten 3gunluk dunya için yasıyoruz birde dertlerimizi dusununerek , zehır mı edelım hayatı kendımıze yaww yerimseniben