Benim de iki çocuğum var. Alt katimdakine ben de sürekli söylerim. Ablacım hakkını helal et. Çocuklar küçük malum ses oluyordur. Ama akşam erken yatıyorum. Yatmasalarda hareketli oyun oynamıyorlar. Diyorum. Her karşılaşmamda da olursa birşey soyle çekinme diyorum. İlk tasindigimizda bir gün bana çıktı. Komşum sen hiç evde durmuyor musun? Hiç sesiniz gelmiyor dedi. :) Genelde evdeyim halbuki. Ben de konuştum abla ustumdekinden biktim belki taşınırız da dedim. Cidden çok üzüldü. Bir dengesiz için evini mi satacaksın dedi. Ama benim dengem bozuluyor böyle de. İnsan gece gündüz dinlenemediği için gün boyu sersem gibi dolaşıyor. Mesela gece on iki olmuş kocaman adam çocuğuyla boğuşuyor bağrış çağrış gümbür gümbür. Sanırsın ev göçecek. Uykudan nasıl korkuyla uyanıyorum anlatamam. Ya da kadın evde at koşturuyor mübarek. Saat gecenin ikisi üçu olmuş hala yere vura vura yürüyor. Tangir tongur birşeyler düşürüyor, çekiyor, itiyor, bitmiyor bu hergun. Diyorum ya dört gündür yok. İnanın bu dört gün bana dört ay gibi geldi. Evden cikasim gelmiyor hava iyi ama. O kadar beynim yorulmuş yani.