Üvey anne olmak ve korkular

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Iki yildir beraberiz. Baslarda kaldiramadim evet ama su anda cocuga karsi kotu hicbir duygum yok . Azicik yapabilirsin gaziyla da herseyin iyi olacagina inanmak istiyorum. Es adayim devlet memuru ,ben ayni yerde sozlesmeli uzmanim. Is arkadasiyiz yani ayni zamanda
Bir çocuk için annesinin olmaması (olup da olmaması) ne kadar acı. Size sorun çıkarmıyorsa, davranışları rahatsız etmiyorsa ( annesi bıraktığı için hırçın bile olsa mazur görülebilr) bence çok güzel geçinip gidersiniz. Ben yeni yapılan evlilikler neticesinde anneanneye babaanneye bırakılan evlatlara çok üzülüyorum. Oturup ağladığımı bilirim. Bu çocuk öyle olmayacak o yüzden şanslı. Elbette sizin için zor olabilir bu süreç ama kaldırabilirsiniz diye düşünüyorum
 
O sıcaklık bazen kendi çocuğuyla bile uyusmaz insanın. Bence karar verin annesi mi olmak istiyorsunuz yoksa ablası teyzesi gibi bir şey mi. Eğer annesi olmak istiyorsanız yeri gelecek ona kızacaksınız uyaracaksınız müstakbel eşiniz bunu nasıl karşılayacak kendi annesi olsanız sorun olmaz da üvey anne adı yapışınca insana herkes suçlar
 
İkinci evliliğimi yapıyorum. İki çocuklu bir beyle. Oğlu üniversite okuyor, kızıyla beraber yaşayacağız. Anneleri vefat etmiş. Kızla iletişimiz şu şekilde okuldan geliyor gününün nasıl geçtiğini anlatmak istiyorsa anlatıyor. Bazen direk odasına geçiyor yemek vakti ortaya çöküyor. Bazen mutfakta bizimle beraber takılıyor. Şuan çok yeniyiz ve kafasında ölçüp biçiyor. Tam ergenlik dönemi ve bazı günler sebepsiz gerginlikleri oluyor. Bazı günler neşeli oluyor. Tavırlarının bana karşı olmadığının farkındayım. Ama babasını paylaşmak istemediği için gelgitleri oluyor. Çocukla birden samimi canım cicim olmaya çalışmayın. Zamanla kendiliğinden size alışsın. Ve tabi ki sabırlı ve özverili olmak. Gerisi güzel olur inşallah
 
Konu sahibi ne kadar iyi kalpli bir insansınız sizi gerçekten içten duygularla tebrik ediyorum..böyle zamanda sizin gibi iyi bir insanla karşılaştıkları için çok şükretmeliler ailesi.oncelikle çocuğu babanneye vermeyin çocuğun selameti için.gercekten aile de büyüyen çocuk çok daha iyi oluyor.cocukla ilgili kaygilariniz noktasında şöyle düşünün hani koruyucu aile kavramı vardır çoğu iyi innsan başka çocuklara koruyucu ailelik yapıyor ve hayırlı çocuklar yetişsin korunsun diye.sizde eşinizin çocuğunun koruyucu ailesi olun. Çocuğa karşı hissettiginiz duygular normal. Bu konuda kendinizi suçlamayın.sadece adil ve şefkatli davranin yeter.bana göre her sefkatli kadın annedir.illa anne olmasına gerek yok.icinde şefkat hissini taşıması önemli.merhamet duygusu olması hayvanı ve insani sevmesi önemli.Allah yardımcınız olsun gittiğiniz her adımda.
 
Benim çevremde bu konuda olumlu örnekler yok maalesef. Size güzel şeyler söyleyemeyeceğim. Hakkınızda hayırlı neyse o olsun
 
Zorlanırsın. Başkasının çocuğuna annelik edeceksin. Bu işler zor. Annesi bakmasın babası bakmasın babaanneye dedeye versin. Sen bak.
 
Dedigim gibi ogretmenim ben , o konuda sukur yetkinim
Çocuğu düşünmeniz çok güzel,çok hoşuma gitti,güçlü bir yapınız var,yaparsınız siz,üvey olarak düşünmeyin,bir yerde ona emek veren 2.annesi olacaksınız,kardeşinin annesi,tamamlanmış ailesi,anlayışla bol sabırla onun çocuk olup düşünüp davranırsınız,hayırlı olsun sizede
 
Çok kalite bir kişiliksiniz.
Takdir ettim öncelikle.

Normalde hiç o sorumluluğu alma, kaldıramazsın derdim.
Ancak siz başarabilirsiniz bence.

Dilerim birbirinize şifa olacağınız bir evlilik içinde çok mutlu olursunuz.
 
Üvey annesi olacağım düşüncesini atın aklınızdan.Siz onun hayatına 9 yaşından sonra giren bir abla olacaksınız.
O çocuğada anne gibi davranmayıp abla gibi davranırsanız belki daha kolay olur bazı şeyler
 
Bazen çok üstüne düşünmek gözümüzde büyütür bazı şeyleri. Sonra tüm kaygılarımızı bir kenara bırakıp tüm doğallıyla akışında yaşarız, bakarız o kadar da zor değilmiş.
Yazdıklarınızıdan iyi niyetli, merhametli ve muhakeme yeteneği olan bir insan olduğunuz izlenimi oluştu. Nişanlınızla ilgili analizlerinizi yaptığınız ve onunla ilgili konulardan emin olduğunuzu düşünüyorum.
Çocuk konusuna gelince, siz onu gerçekten evladınız gibi görür ve ne eksik ne fazla ona göre davranırsanız geri dönüşünü alırsınız. O belki size gerçekten annesi gibi davranmayacaktır, çünkü yaşı gereği davranışlarını kontrol edecek bilinçte değil. Yaşadığınız her an bu aklınızda olsun.

Sizinle yaşamaya başlama konusunda da kararı ona bıraksanız ilişkiniz açısından daha iyi olur sanki. Balayı dönüşü “odan hazır, ne zaman istersen bizimle yaşamaya başlayabilirsin” gibi.

Az önce dershaneye oğlumun yanına uğradım, deneme sınavına girecekti. Dün gece kuzenlerinde kaldığı için görememiştim. Hem harçlığı varmı bir sorayım hemde başarı dileyeyim diye. Neredeyse niye geldin tavrı vardı üstünde. Ayrılırken öptüm arkadaşlarını gözetleyip, yanağını sildi “ya anne tamam işte” diye savsakladı beni. Evde mıncık mıncık sevdiğim oğlum dışarıda bunu istemiyor. Erkek çocukları böyle malesef.
 
Oyle olmasi gerekmis.. kucuk yasta evlilik ve kaldirilamayan ebeveynlik sebebiyle bosanmislar. Ben o hanimefendiyle de iletisimdeyim. Asla eski esini suclamiyor. Anneligi kaldiramadigi icin de ben de onu suclamiyorum . Haddim olmadigini dusunuyorum. Iki eski es babanin daha iyi bakacagina karar verip boyle uygun gormusler
Yaşınız kaç ?
Daha önce evlilik yaptınız mı ?
Çocuklarla genel olarak aranız nasıl ?
İnsan bazen kendi çocuğuna bile tahammül etmekte zorlanıyor , henüz anne değilim ama kendi annenden biliyorum.
Çok hassas ve zor bir konu.
Annesi uzakta olan bir çocuğa anne olacaksınız bir nevi siz hep iyi olmaya çalıştıkça en ufak bir tavrınızda üvey anne olacaksınız belki.
Zor bir durum ama eşiniz bilinçli ve iyi biriyse öz annesi de bilinçli ve kıskançlık yapmayacak bir kadınsa olabilir.
 
Arkadaslar merhaba ,
Cok uzatmadan konuya girmek istiyorum. Yakin zamanda evlilik planlari yaptigim bi sevgilim var dun evlilik teklifi aldim . Erkek arkadasimin 9 yasinda bir erkek evladi var. Çocukla birebir hic problem yasamadim .kaygiya dustugum durumlarda da cocuga yansitmadigim icin cocuk bana oldukça düşkün
Oz annesi ile bir bucuk yasinda yollari ayrilmis kadin farkli bir sehirde ara ara gorusuyorlar fakat velayet bizde olacak ..
Erkek arkadasimdan suphem yok. Iyi bir baba olduğu gibi iyi bir es olacagina da eminim. Su anda ailesi ile beraber yasiyorlar .cocuk babaanne ve dede ile buyuyen her cocuk gibi birazcik doyumsuz ve memnuniyetsiz. Bu durum beni ara ara zorluyor ,evlilikte zorlanir miyim daha da kotusu cocugun psikolojisine zarar verir miyim diye endise ediyorum
Baslarda evliligin ilk aylarinda babaannede kalsin sonra alalim diye anlasmistik ama sonra icime sinmedi. Balayindan hemen sonra evimize getirmeyi dusunuyorum..bazen bu kaygilarim beni cocuktan uzaklastiriyor , kotu davranmiyorum elbette ama mesela mutlu olsun diye kurstan almaya gidiyorum , yolda giderken hayalini kurduğum kadar sicaklik olusmuyor aramizda . Bu duruma cok üzülüyorum
Benimle ayni durumu yasayip tavsiyede bulunacak hemcinslerimin yorumlarini bekliyorum
Bence zamanla olacak olan bir sey dir bu hatta bir örnek aile var burda komsum cocuk uvey babasina Oz babasindan daha fazla bagli

Siz sadece 9 yasindaki bir cocuga nasil davranilmali onu arastirin arkadasca yaklasmalisiniz sonucta bir annesi var ve cocuk ergenlige yavas yavas giriyo onunda etkisi olabilir ama korkmayin bakin adamda iyi birisiymis kardesi olunca bence hemen Yapmayin ama farkli olacak kabullenme konusunu hemen olsun diye dusunmek zarar verir

Zaman herzaman ise yarar annesi olmaya calismayinn kesinlikle yanlis abla gibi olun
 
Bazen çok üstüne düşünmek gözümüzde büyütür bazı şeyleri. Sonra tüm kaygılarımızı bir kenara bırakıp tüm doğallıyla akışında yaşarız, bakarız o kadar da zor değilmiş.
Yazdıklarınızıdan iyi niyetli, merhametli ve muhakeme yeteneği olan bir insan olduğunuz izlenimi oluştu. Nişanlınızla ilgili analizlerinizi yaptığınız ve onunla ilgili konulardan emin olduğunuzu düşünüyorum.
Çocuk konusuna gelince, siz onu gerçekten evladınız gibi görür ve ne eksik ne fazla ona göre davranırsanız geri dönüşünü alırsınız. O belki size gerçekten annesi gibi davranmayacaktır, çünkü yaşı gereği davranışlarını kontrol edecek bilinçte değil. Yaşadığınız her an bu aklınızda olsun.

Sizinle yaşamaya başlama konusunda da kararı ona bıraksanız ilişkiniz açısından daha iyi olur sanki. Balayı dönüşü “odan hazır, ne zaman istersen bizimle yaşamaya başlayabilirsin” gibi.

Az önce dershaneye oğlumun yanına uğradım, deneme sınavına girecekti. Dün gece kuzenlerinde kaldığı için görememiştim. Hem harçlığı varmı bir sorayım hemde başarı dileyeyim diye. Neredeyse niye geldin tavrı vardı üstünde. Ayrılırken öptüm arkadaşlarını gözetleyip, yanağını sildi “ya anne tamam işte” diye savsakladı beni. Evde mıncık mıncık sevdiğim oğlum dışarıda bunu istemiyor. Erkek çocukları böyle malesef.
Aynen ya elini tutup okula goturdugum kucuk oglum buyumus elimi tutma diyor insan bir kiriliyo ama oda ayri bir birey önemli olan alinganlik yapmmak ben Oz annesiyim bana bile bidi bidi konusuyo kiriliyorum ama ayni zamanda buyudugunude fark ediyorum guzel bir yandan
 
Iki yildir beraberiz. Baslarda kaldiramadim evet ama su anda cocuga karsi kotu hicbir duygum yok . Azicik yapabilirsin gaziyla da herseyin iyi olacagina inanmak istiyorum. Es adayim devlet memuru ,ben ayni yerde sozlesmeli uzmanim. Is arkadasiyiz yani ayni zamanda

İyi niyetiniz ortada. Ancak çocuk 9 yaşında bile olsa aynı eve girince nasıl olur. Çocuk bu iyi niyetinize nasıl karşılık verir önemli olan o. Konunuzu okuyunca aklıma burada açılan 10 yaşında erkek çocuğunun üvey annesinin telefon numarasını eskort ve arkadaşlık sitelerinde paylaştığı konu geldi. Umarım iyi niyetinizin karşılığını alırsınız.
 
Bu konuda iyi bir örnek yok çevremde sadece kötü örnekler var.herşey oturana inanılmaz sabırlı alttan alan biri olmanız gerekicek.eşiniz ve eski eşinin şuan ne yaptığı ve ne vaatlerde bulunduğu çok önemli değil.evlenip çocukla ilgili problem yaşamaya başladığınızda inanılmaz değişme potansiyelleri var.büyük konuşmayayım da Allah sınamasın ama ben bu topa asla girmezdim.daha önce evlenmemiş biri veya evlenip çocuğu olmayan biri kesinlikle daha iyi bir aday olur.çocuğun annesi olamazsınız zaten annesi var ve bir noktada hayatınıza mutlaka dahil olacak.9 yaşında ve anne hayatta olduğu için aranızda anne oğul sıcaklığı oluşmayacaktır.birkaç yıla ergenlik,kendi çocuğunuz olması vs derken baya yıpranırsınız.yinede ben göze aldım yürek yedim derseniz o zaman anne değil abla olun.abla kadar sorumluluk alın ve evdeki kuralları otoriteyi kesinlikle hem eşiniz hem siz çocuğa benimsetin.eşinizle çocuğun arasına mümkün olduğu kadar girmeyin sadece sizi etkileyen konulara müdehale edin.benim çevremde birkaç tane evlenen var çocuklu adamla.ilk yıllar hep çok zor.birçoğu yaşayacaklarını bilse evlenmezdi.
 
Annesını neden almadı velayeti. Ayrıca bence hiç girismeyin böyle bisiye. Iyı olsaydı ılk esıne iyi olurdu. Ben pek guvenmezdım
Benim ablamda boşanmış ve çocuklu biriyle evli senelerdir. Adam muhteşem bir insan. Çok iyi bir eş, cok saygılı bir damat. Ön yargılı olmamak lazım.
Kadın olsun, erkek olsun, ilk eşiyle anlaşamayan herkes berbat değil.
 
Konu sahibi çocuğa anne olmaya çalışmayın. Kardeşiniz gibi düşünün. Ablalık yapın.
Neticede şuan cocuk, 10 yıl sonra yetişkin olacak. Bu günleri iyi hatırlasın.
 
Bir tavsiyem olamaz, kendimi hiç bu konumda düşünemiyorum..
Çünkü başkasının çocuğuna sabırlı olamam, kendimi tanıyorum.
Siz kendinizden eminseniz çok büyük yürekli bir insansınız demektir.
İnşallah herşey güzel olur.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X