Bazen çok üstüne düşünmek gözümüzde büyütür bazı şeyleri. Sonra tüm kaygılarımızı bir kenara bırakıp tüm doğallıyla akışında yaşarız, bakarız o kadar da zor değilmiş.
Yazdıklarınızıdan iyi niyetli, merhametli ve muhakeme yeteneği olan bir insan olduğunuz izlenimi oluştu. Nişanlınızla ilgili analizlerinizi yaptığınız ve onunla ilgili konulardan emin olduğunuzu düşünüyorum.
Çocuk konusuna gelince, siz onu gerçekten evladınız gibi görür ve ne eksik ne fazla ona göre davranırsanız geri dönüşünü alırsınız. O belki size gerçekten annesi gibi davranmayacaktır, çünkü yaşı gereği davranışlarını kontrol edecek bilinçte değil. Yaşadığınız her an bu aklınızda olsun.
Sizinle yaşamaya başlama konusunda da kararı ona bıraksanız ilişkiniz açısından daha iyi olur sanki. Balayı dönüşü “odan hazır, ne zaman istersen bizimle yaşamaya başlayabilirsin” gibi.
Az önce dershaneye oğlumun yanına uğradım, deneme sınavına girecekti. Dün gece kuzenlerinde kaldığı için görememiştim. Hem harçlığı varmı bir sorayım hemde başarı dileyeyim diye. Neredeyse niye geldin tavrı vardı üstünde. Ayrılırken öptüm arkadaşlarını gözetleyip, yanağını sildi “ya anne tamam işte” diye savsakladı beni. Evde mıncık mıncık sevdiğim oğlum dışarıda bunu istemiyor. Erkek çocukları böyle malesef.