Üvey evlat değilim ama


Ne zor ya.Ben boşanırsam ya da eşimi kaybedersem Allah korusun.Yanlarına alırlar ama ben istemem herhalde.Kendi ailemizle nasıl böyle olabildik anlamıyorum
 
Ne zor ya.Ben boşanırsam ya da eşimi kaybedersem Allah korusun.Yanlarına alırlar ama ben istemem herhalde.Kendi ailemizle nasıl böyle olabildik anlamıyorum
Yok annem acik acik soyledi.bosanmaya kalkma sakin ablanlarla gecinemiyosunuz iki cocukla sigamazsin dedi.tamam dedim.allah kocama uzun omur versin.iki kizina ev aldi bana gelince tum sozlerinden vazgecti cok doluyum senden cok daha zor benim hayatim.soyle dusun ki esim geldi ve baskasina asik oldum dedi.iki cocukla gidecek yerim yok.biraz buyuk olsalar neyse cslisirim ama kucukler.siz bakin calisayim dedim parasiyla tamam dediler ise baslayacagim gun vazgectiler
 

Üzüldüm Allah akıl fikir versin eşine de ailene de ya.Senin yanında benm derdim Yok gerçekten
 
anneniz hasta olabilir mi?
birde beklenti içine girerseniz daha da üzülürsünüz
 
Belki sizin birşeyler talep etmenizi bekliyordur. Yardım istediğinizde de geri çeviriyorsa haklısınız ama ben sormadan o akıl etmiyor diye üzülmeyin. Belki de siz herşeye yetiyor ve yeterince güçlü yardıma ihtiyacı yok gib görünüyorsunuzdur annenizin gözünde.
 
İnsan annesinden bişey beklemeyecekse ölsün ozaman
Haklısınız anne kardeş ayrıdır aile olmak da o zaten derde sevince koşacaklar destek olacaklar yoksa ne anlamı var ailenin
Anneniz böyle ise sizde öyle kabulleneceksiniz yapacak bişey yok Allah yardımcınız olsun
 
Beklentiniz olmasın kimseden daha mutlu olursunuz. Benim ailem de ilgisiz, soğuktur hep. Ben umursamam, umursamamayı öğrendim. En iyisi bu..
Peki eşinizin ailesi de aşırı ilgili ve düşkünse, size değil tabi kendi çocuklarına. O zaman ister istemez bir gönül kırıklığı, karşılaştırma hatta onları sevememe olmuyor mu? Yani asıl merak ettiğim bu kısım çok zor. Onunla nasıl naş ettiniz? Evli olmasam mesela ben de önemsememeyi başarırdım ilgisizliği . Fakat diğer türlü çok zor.
 

Anladım. Ben evli değilim fakat sevgilim var. Ailesinde kaldığım zamanlar oldu. Çocuklarına karşı bağlılar, ilgililer dediğiniz gibi. İnsan ister istemez diyor keşke benimkiler de böyle olsaydı diye. O kadar saçma ki kadının üşür belki diye üstümü örtmesine duygulanmıştım ben. Kendi annemden hiç görmedim. Sonra ona karşı da mesafe girdi aramıza. Bu yaştan sonra anne şefkatine ihtiyacım yok diye düşündüm. Bebekken, çocukken muhtaç oluyoruz. Sonra zaten kendimizi yönetmeyi öğreniyoruz. Artık eşe ihtiyacım var o destek, o kapatıcı diye bakıyorum. Siz de ailenizin açığını eşinizle kapatmaya çalışın. Kadınların öz çocukları tabii ki ilgilenecekler. Biz ayrı, onlar ayrı.
 
Beklentilerinizi düşük tutun derim.
Her anne bir değil, bazen yaşadıkları ağır geliyor insana.
Ve yaş ilerlediğinde böyle tepkisizleşiyorlar.

Siz yardım gerektiğinde aramasını beklemeyin, bana destek olun diye talepte bulunun.
Eğer buna rağmen yardım etmiyorsa, o zaman anneniz ile konuşun sizin de desteğe ihtiyacınız olduğunu.
Anneniz sonuçta.

 
Cevap için teşekkürler ederim. Eşin kendisi de ailesine en az onlar kadar düşkünse sorun oluyor maalesef. Yani eşlerden biri diğerini kol kanat görürken, diğer eş ailem de ailem diyorsa. Ailem sözünü hep onları anlatmak için kullanıyorsa büyük sorun ve kalp kırıklığı olur. İnşallah herkes kendine denk insanlarla yuva kurar.
 

Bu da benziyormuş.. Ne bileyim biz anlamıyoruz sanırım o bağı. Acaba çok ilgili olsalar biz de mi aile diye tuttururduk? :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…