Üvey olduğunuzu öğrendiniz ne yapardınız?

Önce afilli bir şoka girerim sonra açıklama beklerim ne?nasıl?neden?soruları da ardına gelir
 
Hiç birşey araştırmadim sormadım..
Anlıyorum seni desemde yalan olur ama hissediyorum hissedebildigin şeyleri.
Bence duyacagın şeyler seni yarayabilir canım.
Yani hazır mısın mesela ?
Biyolojik anne babanı buldun diyelim peki onlarla olan iletişimin ne kadar saglıklı olabilecek ki ?
İki yabancı gibisiniz en nihayetinde.
 
Gerçek aileyle tanısınca, görüşünce, şuankine ihanet edilmiş olmuyor ki arastirmayasin
 
Eee sonra nolmuş iyileşememiş mi ?
Kızlar benım eskı esım malum benımde oglumla hıc ırtıbat halıne gecmedı
ama sadece omu kardesı annesı babası teyzelerı kuzenlerı hıc ama hıc bırı aramadı
Ana baba ılgılenmeyınce kımsede bakmıyor evlatlara
 
Ben 2 aylıkken hastalanmış bakamamis bana..

Görüştünüz mü kendisiyle ?
Evlatlık verende alanda tanıyorum 2 tarafta zor günler geçirdi.
Arkadaşımın annesini kocası kumar borcu karşılığı satıyo kız babada kalıyo kadın yıllarca aradı felç oldu durmadı kimse yerini söylemedi kahrından öldü kadın kızı öldüğünde miras için çıktı ortaya o çok farklı biliyo durumu annem kocaya kaçtı beni terk etti bildiği bu halbuki teyzeleri herkes kızın yerini biliyomuş.

Biride evlatlık aldı bildiğin para karşılığı aile çingene yıllardır yer değiltirmek bi hal oldular sürekli para koparıyo çocuğu söylerim tehdiyle

Gerçek ailenle konuş
 
Doğurmakla analık, babalık olmuyor. Önemli olan emek vermek, sevmek, sevilmek.. İyi gününde, kötü gününde yanında olmak.. Güven vermek.. Ailen sana üvey evlat muamelesi yapmadıysa, seni sevdilerse, değer verdilerse onları bırakma. Sımsıkı tut ellerinde.
Ama tabiki de, gerçek anne babanı bul.. Kardeşlerinle iletişime geç. Kimmiş, in mi? cin mi? tabiki de bunları öğrenmek en doğal hakkın.. Ama ailene sırtını dönme..
 
Açıkçası birşey yapmazdım.
Ailemden ve hayatımdan memnunum.
Beni kaybeden kişiler düşünsün.

Bunun için beni bunca zamandır büyütmüş, hayatımın her evresinde benim yanımda bana destek olmuş aileme hesap sormazdım.
 
Garip bir burukluk hissederdim diye düşündüm kendi kendime.Biyolojik annenize göre Sebepler illaki vardır sizi tatmin edecek yada etmeyecek.Fakat sizi yetiştiren ailenizin asgari düzeyde yara almasını saglayacak girişimlerde ve konuşmalarda bulunmalısınız. Sizi büyüten anne babanın yeri kefeye konmadan ağır gelmeli.
 
Senin biyolojik ailende hiç sizinle iletişime geçmemişler.. Sizi merak etmemişler, aramamış sormamışlar. Sizin karşınıza çıkmamışlar.. Bu durumda da, nasıl iletişime geçeceksin, bilemiyorum.. Sırf meraktan ailenle irtibata geçtin görüştün.. Eee sonra.. ???
Bunları kaldırabilecek misin? Bence psikolojik destek de almalısın.
 
Öz ailem olsa bu kadar olur..Allah razi olsun hiç hissettirmediler..
Sevindim, sizi seven bir ailede büyümenize, önceki ailemi merak ederdim ama hemen harekete geçmezdim, önce hem ben hem ailem bu yeni duruma alışalım, kabullenelim isterdim, şu an aileniz de endişe içersindedir sizin kötü bir tepki verme ihtimalinize karşı, gerekirse bir psikologdan yardım alırdım. Herşey durulduktan sonra çok çok istiyorsam önceki ailemle görüşmek istiyorsam bir adım atardım ama kişisel fikrim; sizin gibi mutluysam hiç bulaşmazdım, hayatıma kaldığım yerden devam ederdim.
 
sadece neden evlatlık verildiğimi merak ederdim. şimdiki ailem iyiyse hiç arkama bile bakmazdım..
 
Benim en yakin arkadasim uvey oldugunu ogrendiginde bunalima girmisti fakat kendi öz ailesini buldu annesi ölmüş babasi ayyaş abisi var garip bir insan sonra onu buyuten anne babasi anlattilar onlara geldiginde daha 2 haftalikmis bakamadiklarindan altlarinda yaralar çıkmış altini degistirmemisler hic suan evli iki cocugu var uvey anne ve babasi cok variyetli insanlar benim oz anne ve babamin yapamadigi kadar guzel bir hayat verdiler ona ve cok mutlu onemli olan her zaman dunyaya getirmek olmuyor malesef
 
Eğer 24 yaşına kadar bişey hissetirilmediyse bu fikri yoksayarak yaşamak en iyisi..
Kimin doğurduğu, kimden olduğunun önemi yok bence..
Kimin emeği varsa o annedir o babadır..
 
Simdi yanlış bir örnek olur mu bilemiyorum ama benim iki tane dişi kopegim var biri dogum yapti ve 10yavrusu oldu fakat 7 tanesini yemiş diğer dişi olan o kadar sahiplendi ki kalan 3 taneye yaklastirmiyor biyolojik annelerini...
Bazen hayat bize elimizdeki kuru çiçekleri guzellestirmek için güzel topraklar sunar bunun kiymetini bilmek bizim elimizdedir... kırıcı birsey soylemek istemedim benimki sadece bir örnek yanlışım varsa affola...
 
Evet yıkıcı olurdu bir anlığına sonra biyolojik ailemin neden böyle bir yol seçtiğini öğrenmek isterdim ardından beni büyüten ailemin bugüne dek yapmış olduğu iyilikleri ve gösterdikleri emekleri düşünürdüm. En önemlisi sevgiye ve ilgiye aç mı büyüdünüz?
 
sadece merakımdan bulurdum onları...ama bır daha ne arar ne sorardım...affedılmeyecek bırsey olduğunu düşünüyorum....
ama kardeş varsa o başka...yanı burda kardeslerın sucu yok....sanırım duruma göre hal ve tavırlara göre kardeslerımle görusedebılırdım görusmeyedebılırdım.....ama bıyolojık anne babamı affetmezdım
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…