Al benden de okadar hergun bir curcunayla kalkiyorum.Kendimi unutuyorum bu hengamede .Arada yalnizlik hissetsek fena olmazdı.Uyandığımda kendimi herhangi bir şey gibi hissedecek vaktim olmuyor çünkü gözümü açar açmaz kendimi bi kaosun ortasında buluyorum. Arıların tasalanmaya vakti olmazmış:) Varoluşsal tüm dertler zaman bolluğundan kaynaklanıyor bence.
Manen ruhunuzu doyurmaniz lazim(inancinizi bilmem tabi ama inacinizin gereklerini yerine getirerek olabilir bu)Ihtiyaci olan insanlara yardim edin .Kimsesiz cocuklara vs.Ağaç dikin.Hobi edinin ......Evde ailem varken de oluyor. Çalışıyorum.
Aynen bendede oluyor o yüzden uyanmak bile istemiyorum uyanınca ne yapcam hiç bir amacım yada isim yokki diyerek neredeyse öğlene kadar uyuyorum yanlız olduğum için böyle olduğumu düşünüyorum evliyim çocuk yok eşim işte , arkadas komşu kafama uyan kimse yok kısacası depresyona girmemek için sebebimde yok hem bu duruma bile alışıyor insan ,kötü bir his olsada...Bende her sabah uyandığımda sanki bütün hayatımı unutmuş şekilde uyanıyorum nerde oldugumu kim oldugumu yavaş yavaş hatırlıyorum ve keşke hep unutmuş şekilde kalsaydım diyorum çogunlukla.tarif ettiğiniz hissi sık sık yaşıyorum.genel olarak depresyona meyilli bir yapım var hayatımda pek yolunda gitmiyor açıkçası.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?