- 17 Ocak 2017
- 640
- 1.537
- 33
- 34
- Konu Sahibi salinger29
- #1
Merhaba hanımlar,
Çok büyük bir dert değil ama içimden geldi paylaşmak istedim.
Üniversitede 3.5 ay kadar Londra'da staj yapmıştım. O kadar çok sevmiştim ki, inşaallah eşimle buraya tekrar gelirim diye de dua etmiştim son gün. Aylar yılladı kovaladı derken yaklaşık 1 sene önce evlendim, enteresan bir şekilde, hiç akılda yokken, eşimin işi dolayısıyla 2 ay önce İngiltere'ye taşındık. Normalde Erasmus'tan gelen her Türk genci gibi senelerimi yurtdışının ne kadar süper olduğundan bahsederek geçirdim ama şimdi buraya yerleşince içime derin bir yalnızlık hissi çöktü.
Normalde hayatta peşinden koştuğum bir çok şey zevk vermez oldu bana, hayal kuramıyorum nedense. Evlenmeden 5-6 ay önce işimden ayrılmıştım, daha sonra sağlık problemlerim yüzünden Türkiye'de çalışamadım, iyileşince de kendimi burada buldum. Şimdi de kendimi kotaracak kadar diyeyim, emlakçıyla, tamirciyle konuşacak, alış veriş, banka vesaire işleri halledecek, ufak tefek hoş beş edebilecek kadar İngilizce bilsem de alanımda bir iş için tercih edilecek kadar iyi olmadığımı düşünüyorum. Konuşmaya başladığımda bol bol ııı,ııı, sorry?, ııı sesleri yükseliyor benden, iyice içime kapandım. Kendimi çok başarısız hissediyorum, kötü şeyler yaşamamama rağmen özgüvenim azaldı sanki.
O kadar istediğin yere geldin neden böylesin diye kendime soruyorum cevap bulamadım bir türlü. O zaman 23 yaşında bir öğrenciydim ve ülkeden ülkeye kendimi yuvarlamak istiyordum. Evlendikten sonra anneme babama çok düşkünleştim, buranın keyfini çıkarmak yerine eski evimi düşünüp hüzünleniyorum.
Acaba eşim mi enerjimi öldürüyor diye bile düşünüyorum ya da kendi iç çatışmamın hesabını ona kesiyorum bilemedim.
Bendeki bu problem yaştan kaynaklı mı( şimdi 28 yaşındayım), evlendikten sonra insanda böyle bir durulma, törpülenme mi oluyor, o zaman öğrenciydim, ev bulma, evin sorunlarıyla uğraşma, hesap açtırma vb. bu memlekette zor olan şeylerle uğraşmama gerek yoktu, şu an bunlarla uğraşmak mı beni yordu, yoksa o zaman geçici bi süre için geldiğimden keyfini çıkardım da şimdi belirsiz süre olduğu için hafakan mı basıyor karar veremedim. Canım sürekli yemek yemek istiyor , bu da sorunumun yan etkisi.
Var mı böyle sorunlar yaşayan veya fikir vermek isteyenler. Çok bunaldım :'(
Çok büyük bir dert değil ama içimden geldi paylaşmak istedim.
Üniversitede 3.5 ay kadar Londra'da staj yapmıştım. O kadar çok sevmiştim ki, inşaallah eşimle buraya tekrar gelirim diye de dua etmiştim son gün. Aylar yılladı kovaladı derken yaklaşık 1 sene önce evlendim, enteresan bir şekilde, hiç akılda yokken, eşimin işi dolayısıyla 2 ay önce İngiltere'ye taşındık. Normalde Erasmus'tan gelen her Türk genci gibi senelerimi yurtdışının ne kadar süper olduğundan bahsederek geçirdim ama şimdi buraya yerleşince içime derin bir yalnızlık hissi çöktü.
Normalde hayatta peşinden koştuğum bir çok şey zevk vermez oldu bana, hayal kuramıyorum nedense. Evlenmeden 5-6 ay önce işimden ayrılmıştım, daha sonra sağlık problemlerim yüzünden Türkiye'de çalışamadım, iyileşince de kendimi burada buldum. Şimdi de kendimi kotaracak kadar diyeyim, emlakçıyla, tamirciyle konuşacak, alış veriş, banka vesaire işleri halledecek, ufak tefek hoş beş edebilecek kadar İngilizce bilsem de alanımda bir iş için tercih edilecek kadar iyi olmadığımı düşünüyorum. Konuşmaya başladığımda bol bol ııı,ııı, sorry?, ııı sesleri yükseliyor benden, iyice içime kapandım. Kendimi çok başarısız hissediyorum, kötü şeyler yaşamamama rağmen özgüvenim azaldı sanki.
O kadar istediğin yere geldin neden böylesin diye kendime soruyorum cevap bulamadım bir türlü. O zaman 23 yaşında bir öğrenciydim ve ülkeden ülkeye kendimi yuvarlamak istiyordum. Evlendikten sonra anneme babama çok düşkünleştim, buranın keyfini çıkarmak yerine eski evimi düşünüp hüzünleniyorum.
Acaba eşim mi enerjimi öldürüyor diye bile düşünüyorum ya da kendi iç çatışmamın hesabını ona kesiyorum bilemedim.
Bendeki bu problem yaştan kaynaklı mı( şimdi 28 yaşındayım), evlendikten sonra insanda böyle bir durulma, törpülenme mi oluyor, o zaman öğrenciydim, ev bulma, evin sorunlarıyla uğraşma, hesap açtırma vb. bu memlekette zor olan şeylerle uğraşmama gerek yoktu, şu an bunlarla uğraşmak mı beni yordu, yoksa o zaman geçici bi süre için geldiğimden keyfini çıkardım da şimdi belirsiz süre olduğu için hafakan mı basıyor karar veremedim. Canım sürekli yemek yemek istiyor , bu da sorunumun yan etkisi.
Var mı böyle sorunlar yaşayan veya fikir vermek isteyenler. Çok bunaldım :'(
Bana İngilteredeki müdürüm 6 ay demişti, 6 ay katlanabilirsen, 6 aydan sonra gitmek istemezsin. Adam görmüş geçirmiş bir bildiği vardır, Hotelci, her yıl dünyanın her yerinden elemanlarla muhattap dedim, vaz geçtim Türkiyeye dönmekten. Doğru söylüyormuş. Önemli olan rutinlermiş. Kendi rutininizi oturtunca hayat size çok da zor gelmiyor.
' modundayım.
