Herkese merhaba arkadaşlar
Benim 1 buçuk yaşında bi oğlum var oldukça hareketli. Şöyle anlatayım sabah kalkıyo gün içinde asla oturmuyo ve bizi oturtmuyo bezini atmak için bile yatıramıyorum ayakta atıyorum. Kimi zaman sırf oturmamak için yemek yemeyi reddediyo. Oturup da tek başına bi oyuncakla oynadığı çok nadir ya mutfak dolaplarını indirir ya çorap çekmecelerini ya tv yi yumruklar ünitede yürür ya pencerenin mermerine masa üstlerine çıkar artık delirmek üzereyim. Tüm bunlardan sonra ben haşatım çıkmış şekilde uyukluyorum artık sürekli ayaktayız. Ama o uyumuyo bu yaştaki çocuk gece 9-10 saat uyumaz mı öğle uykusuna yatmaz mı. Bizde yok. Gece en fazla 7 saat falan uyuyo sabahın 6sında ayakta, geç uyursa 8de kalkıyo en geç. Ama öğle uykusuna ondan çok benim ihtiyacım var resmen yemeğimi çayımı o uyumadan içemiyorum bekliyorum uyusun diye akşam 5i buluyo öğle uykusu ya. Bugün yorulsun da uyusun diye kahvaltıdan sonra dışarı çıkardım hemen. Caddelerde yürüdük, mağazaları dolaştık, parka gittik, markete gittik, hepsinde ayaktayız haliyle. artık eve gidince yemeğini yediriririm direkt uyur dedim. 7buçuk gibi uyanmıştı sabah şu an saat 5. ben az önce yğrgunluktan 5 dk uyuyakalmışım o şu an mama sandalyesini ters çevirip üzerinden atlamaya çalışıyo. Şikayet ettiğim için kendime kızıyorum bazen çok şükür sağlıklı diye kendimi avutuyorum ama artık temel ihtiyaçlarımı karşılamıyorm, uzun bi duş bile alamıyorum, tvnin karşısına uzanıp 10 dk keyif yapamıyorum. Gece uyuduğunda ise direkt kendimi yatağa atıyorum o kadar yorgun oluyorum. neyi nerde yanlış yaptık bilmiyorum her çocuk böyle değil. Çok yaramaz diye kendi çocuklarını şikayet edenlere inanmıyorum artık görüyorum çocuklar oturuyo iki üç kere bağırdı diye yaramaz diyolar mızmız diyolar sinir oluyorum. ben artık salmış durumdayım ev pis ben pis günlerim onun uyumasını beklemekle geçiyo. Böyle olan çocuk gördünüz mü ya da bunla başa çıkabilen var mı. Ben artık çocuğa bakmadığını düşünüyorum kendimi yetersiz hissediyorum ne eve ne yemeğe ne çocuğa yetişebişiyorum eşim her şeye yardım etmesine rağmen.
Benim 1 buçuk yaşında bi oğlum var oldukça hareketli. Şöyle anlatayım sabah kalkıyo gün içinde asla oturmuyo ve bizi oturtmuyo bezini atmak için bile yatıramıyorum ayakta atıyorum. Kimi zaman sırf oturmamak için yemek yemeyi reddediyo. Oturup da tek başına bi oyuncakla oynadığı çok nadir ya mutfak dolaplarını indirir ya çorap çekmecelerini ya tv yi yumruklar ünitede yürür ya pencerenin mermerine masa üstlerine çıkar artık delirmek üzereyim. Tüm bunlardan sonra ben haşatım çıkmış şekilde uyukluyorum artık sürekli ayaktayız. Ama o uyumuyo bu yaştaki çocuk gece 9-10 saat uyumaz mı öğle uykusuna yatmaz mı. Bizde yok. Gece en fazla 7 saat falan uyuyo sabahın 6sında ayakta, geç uyursa 8de kalkıyo en geç. Ama öğle uykusuna ondan çok benim ihtiyacım var resmen yemeğimi çayımı o uyumadan içemiyorum bekliyorum uyusun diye akşam 5i buluyo öğle uykusu ya. Bugün yorulsun da uyusun diye kahvaltıdan sonra dışarı çıkardım hemen. Caddelerde yürüdük, mağazaları dolaştık, parka gittik, markete gittik, hepsinde ayaktayız haliyle. artık eve gidince yemeğini yediriririm direkt uyur dedim. 7buçuk gibi uyanmıştı sabah şu an saat 5. ben az önce yğrgunluktan 5 dk uyuyakalmışım o şu an mama sandalyesini ters çevirip üzerinden atlamaya çalışıyo. Şikayet ettiğim için kendime kızıyorum bazen çok şükür sağlıklı diye kendimi avutuyorum ama artık temel ihtiyaçlarımı karşılamıyorm, uzun bi duş bile alamıyorum, tvnin karşısına uzanıp 10 dk keyif yapamıyorum. Gece uyuduğunda ise direkt kendimi yatağa atıyorum o kadar yorgun oluyorum. neyi nerde yanlış yaptık bilmiyorum her çocuk böyle değil. Çok yaramaz diye kendi çocuklarını şikayet edenlere inanmıyorum artık görüyorum çocuklar oturuyo iki üç kere bağırdı diye yaramaz diyolar mızmız diyolar sinir oluyorum. ben artık salmış durumdayım ev pis ben pis günlerim onun uyumasını beklemekle geçiyo. Böyle olan çocuk gördünüz mü ya da bunla başa çıkabilen var mı. Ben artık çocuğa bakmadığını düşünüyorum kendimi yetersiz hissediyorum ne eve ne yemeğe ne çocuğa yetişebişiyorum eşim her şeye yardım etmesine rağmen.