- 30 Kasım 2007
- 491
- 54
- 318
- Konu Sahibi MissLavinia
- #1
Merhabalar büyük ablalarıma özellikle evli olanlara danışmak için açıyorum konuyu :)
1 yıllık bir ilişkim var. Sevmeye sevilmeye en ihtiyacım olduğu anda tanıştım onunla. Fakat internetten. Bir müddet konuştuk. Ama içimde öyle bir his vardıki daha önce hiç olmayan. Evli insanlardan genelde şu sözü duyarız: " Onu ilk tanıdığımda evleneceğim kişi olduğunu hissetmiştim." Benim içimdeki ses de bana bunu söyledi sanki. Tabi herşeyi Allah bilir ama şükürler olsunki beni henüz yanıltmadı. 2 ay sonra görüştük. Sadece 5 gün geçirdik, o kadar mutluyduk ki. Hep yanında olayım, hep yanımda olsun istiyordum. Sonra şehirlerimiz ayrı olduğu için ayrılmak zorunda kaldık. Benim oturduğum şehre geldi bir de öyle görüştük.
Özel nedenlerden dolayı bu görüşmelerin arasında malesef zaman farkı vardı. Şuanda işi yüzünden görüşemiyoruz bir türlü ya bana ya ona uymuyor. Bu durum tabiki canımı çok sıkıyor çünkü her ne kadar onu tanıdığımı düşünsem de, uzak olmak bazı şeylere karar vermemi engelliyor. İlişkimizin başından beri ciddi başladık, o şekilde de ilerliyoruz fakat uzak olmamız hem benim hem de çevremin kafasında soru işareti. Nasıl güveniyorsun onu yeterince tanımıyorsun diyorlar. Ona güveniyorum hem de çok. O kadar güzel bir kalbi varki. Beni asla kırmayacağına eminim. Ama evlilik konusunda daha doğrusu ilişkinin adının konması konusunda tereddütlerim var. O evlenmeyi istiyor, en azından ailen bilsin sözlenelim diyor. Annem biliyor ama babama söylemek konusunda çok kararsızım çünkü hiçbir ilişkimi aileme açmadım daha önce. Ne yapacağımı bilmiyorum. Şuan birde atama beklediğim için kafam karmakarışık. Görüşme konumuz bu aralar sıkıntı oluyor yani bazen diyorum evleneyim doya doya yaşayım aşkımı. Ama sonra evliliğin sorumluluğu geliyor aklıma. Farklı bir şehirde yaşam kurmak, ailemden ayrılmak geliyor. Zaten evlilikten korkan biriydim hep. Ona bu durumu açtım anlayış gösteriyor ama üzüldüğünün farkındayım. Fikirlerinizi almak istiyorum
1 yıllık bir ilişkim var. Sevmeye sevilmeye en ihtiyacım olduğu anda tanıştım onunla. Fakat internetten. Bir müddet konuştuk. Ama içimde öyle bir his vardıki daha önce hiç olmayan. Evli insanlardan genelde şu sözü duyarız: " Onu ilk tanıdığımda evleneceğim kişi olduğunu hissetmiştim." Benim içimdeki ses de bana bunu söyledi sanki. Tabi herşeyi Allah bilir ama şükürler olsunki beni henüz yanıltmadı. 2 ay sonra görüştük. Sadece 5 gün geçirdik, o kadar mutluyduk ki. Hep yanında olayım, hep yanımda olsun istiyordum. Sonra şehirlerimiz ayrı olduğu için ayrılmak zorunda kaldık. Benim oturduğum şehre geldi bir de öyle görüştük.
Özel nedenlerden dolayı bu görüşmelerin arasında malesef zaman farkı vardı. Şuanda işi yüzünden görüşemiyoruz bir türlü ya bana ya ona uymuyor. Bu durum tabiki canımı çok sıkıyor çünkü her ne kadar onu tanıdığımı düşünsem de, uzak olmak bazı şeylere karar vermemi engelliyor. İlişkimizin başından beri ciddi başladık, o şekilde de ilerliyoruz fakat uzak olmamız hem benim hem de çevremin kafasında soru işareti. Nasıl güveniyorsun onu yeterince tanımıyorsun diyorlar. Ona güveniyorum hem de çok. O kadar güzel bir kalbi varki. Beni asla kırmayacağına eminim. Ama evlilik konusunda daha doğrusu ilişkinin adının konması konusunda tereddütlerim var. O evlenmeyi istiyor, en azından ailen bilsin sözlenelim diyor. Annem biliyor ama babama söylemek konusunda çok kararsızım çünkü hiçbir ilişkimi aileme açmadım daha önce. Ne yapacağımı bilmiyorum. Şuan birde atama beklediğim için kafam karmakarışık. Görüşme konumuz bu aralar sıkıntı oluyor yani bazen diyorum evleneyim doya doya yaşayım aşkımı. Ama sonra evliliğin sorumluluğu geliyor aklıma. Farklı bir şehirde yaşam kurmak, ailemden ayrılmak geliyor. Zaten evlilikten korkan biriydim hep. Ona bu durumu açtım anlayış gösteriyor ama üzüldüğünün farkındayım. Fikirlerinizi almak istiyorum
Allah' ıma şükür ki ikimiz de çok mutluyuz. Ve şunu da ekleyeyim ben de evlenince ayrı şehre gelin geldim. Burda onun da benim de ailem yok. O yüzden çok şükür rahatım :) Evlilik sorumluluklarını da paylaşıyoruz. Sevgilin de anlayışlı olursa o konuda sorun olacağını sanmıyorum. . .
