Uzak Mesafe

  • Konu Sahibi Konu Sahibi sk5217
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi

sk5217

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
18 Kasım 2024
87
39
3
37
Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl verebilirsiniz.
 
Bence bunları düşünmek için erken. Kervan yolda düzülür diye bir atasözü var nedense aklıma o geldi. Bir girin bakalım sürece ona göre yol alırsınız.
 
ben sizi çok iyi anlıyorum, şu açıdan, yorumlarda daha çok erken bunları düşünmek için demişler ama bazı insanların elinde olmadan sürekli aklına ihtimaller, olasılıklar geliyor ve genel bir kaygı hali oluşuyor. tamamen dışarıdan bakan bir göz olarak objektif şekilde yorum yapacağım, siz olayın merkezinde olan kişi olarak bunun ne kadarını alırsınız bilemiyorum.

siz ebeveyn rolüne -isteyerek ya da mecbur kalarak- bürünmüşsünüz ama siz aslında bir evlatsınız, anneniz de tüm kardeşlerinizle brilikte hepinizin annesi. Allah uzun ömür versin ama hepimiz faniyiz ve göçüp gideceğiz, ama şimdi ama 10 sene sonra bir şekilde yalnız kalacaksınız. eğer imkan olursa istediğiniz gibi bir ilişki yaşarsanız bence kendi yuvanızı kurmalısınız. annenizin bakımını da tüm kardeşler ortak şekilde üstlenmelisiniz. şu an yardım ediyorlarmış gerektiğinde ama bundan sonrasında daha aktif olarak herkes üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmeli. siz de bunu dile getirirken utanmamalı, çekinmemelisiniz. sonuçta bu zamana kadar her şeyiyle siz ilgilenmişsiniz, ama unutmayın bu hayata siz de bir kere geliyorsunuz, sizin de yaşayacak tek bir hayatınız var.
 
Öncelikle ya nasip diyelim hayırlısıyla

Bunları düşünmekte haklısınız zaman akıp gidiyor.

Ancak anneniz sadece sizi doğurmadı olurda bir evlilik yoluna girerseniz diğer kardeşlerinizle konuşup durumu değerlendireceksiniz.

sağlıklı ömürler dilerim
 
ben sizi çok iyi anlıyorum, şu açıdan, yorumlarda daha çok erken bunları düşünmek için demişler ama bazı insanların elinde olmadan sürekli aklına ihtimaller, olasılıklar geliyor ve genel bir kaygı hali oluşuyor. tamamen dışarıdan bakan bir göz olarak objektif şekilde yorum yapacağım, siz olayın merkezinde olan kişi olarak bunun ne kadarını alırsınız bilemiyorum.

siz ebeveyn rolüne -isteyerek ya da mecbur kalarak- bürünmüşsünüz ama siz aslında bir evlatsınız, anneniz de tüm kardeşlerinizle brilikte hepinizin annesi. Allah uzun ömür versin ama hepimiz faniyiz ve göçüp gideceğiz, ama şimdi ama 10 sene sonra bir şekilde yalnız kalacaksınız. eğer imkan olursa istediğiniz gibi bir ilişki yaşarsanız bence kendi yuvanızı kurmalısınız. annenizin bakımını da tüm kardeşler ortak şekilde üstlenmelisiniz. şu an yardım ediyorlarmış gerektiğinde ama bundan sonrasında daha aktif olarak herkes üstüne düşen sorumluluğu yerine getirmeli. siz de bunu dile getirirken utanmamalı, çekinmemelisiniz. sonuçta bu zamana kadar her şeyiyle siz ilgilenmişsiniz, ama unutmayın bu hayata siz de bir kere geliyorsunuz, sizin de yaşayacak tek bir hayatınız var.
Öncelikle çok güzel şeyler yazmışsınız çok teşekkür ederim. Söyledikleriniz de çok doğru, benim de yuvamı kurup önüme bakmam gerekiyor. Ama şu annem bensiz ne yapacak düşüncesi kocaman bir kaya gibi kalbimde. Ve ben o kayayı kaldırıp nasıl bir kenara bırakacağımı bilmiyorum sanırım.
Ablalarımı, yeğenlerimi, arkadaşlarımı da bırakmak zor geliyor. Ama sonra kısmetin oradaysa oraya gideceksin diyorum içimden.
 
Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl verebilirsiniz.
benzer şartlardaymışız. ben de aynen bu şartlarda iken tek farkla 40 yaşında evlendim..

şimdiki aklım olsa evlenmezdim. bekarlık çok güzel. o eski bekar günlerimi özlüyorum. özgürlük gibisi yok. ahhh ahh özgürlükkkkkkkkkkkkk bak ağlayasım geldi yine. annem uzakta ve çok zorluk yaşıyor. o hala alışamadı. sen şanslısın yakınında ablan varmış bende o da yok. ama bekarlık gibisi yok be.

evdeki durumundan iyi olacaksa evlen. evdeki durumundan zor şartlara gideceksen asla evlenip başına dert alma.
 
benzer şartlardaymışız. ben de aynen bu şartlarda iken tek farkla 40 yaşında evlendim..

şimdiki aklım olsa evlenmezdim. bekarlık çok güzel. o eski bekar günlerimi özlüyorum. özgürlük gibisi yok. ahhh ahh özgürlükkkkkkkkkkkkk bak ağlayasım geldi yine. annem uzakta ve çok zorluk yaşıyor. o hala alışamadı. sen şanslısın yakınında ablan varmış bende o da yok. ama bekarlık gibisi yok be.

evdeki durumundan iyi olacaksa evlen. evdeki durumundan zor şartlara gideceksen asla evlenip başına dert alma.
Kafamı daha da karıştırdın ama kjdhfjkdshfsdkjhfsd. Neden zor dedin evlilik için ? Seni en çok zorlayan ne oldu ki ?
Hem Herkes evlendiğinde mutlu olacağını düşünerek evleniyor, bunu yaşamadan bilemem ki. İlerde yalnız kaldığımda, yaşlandığımda keşke evlenseydim de diyebilirim.
 
Kafamı daha da karıştırdın ama kjdhfjkdshfsdkjhfsd. Neden zor dedin evlilik için ? Seni en çok zorlayan ne oldu ki ?
Hem Herkes evlendiğinde mutlu olacağını düşünerek evleniyor, bunu yaşamadan bilemem ki. İlerde yalnız kaldığımda, yaşlandığımda keşke evlenseydim de diyebilirim.
keşke evlenmeseydim diyenlerin sayısı daha fazla :halay:
 
bu kişinin anne babası var mı?
maddi manevi o kendi anne babasına bakıyor mu?

evlenince amacınız ne?
mesela çocuk istiyor musunuz?

şu anda eviniz arabanız, bi gelecek güvenceniz var mı, hayatınız için planınız ne ve özgürlük kriterleriniz ne ? istediğiniz gibi giyinip, evi yemeği kendi keyfinize göre yapıp kafanıza göre tatile gidebiliyor, bütçenizi kafanıza göre yönetebiliyor musunuz mesela? bunlar evlenince ne yönde değişecek.

mesela ben istemem "ben yemem x yemeği, öyle yapma" diyecek birini (en basit örnek)
kıyafete filan karışacak, siyasi görüşü vs. farklı adamı zaten hayatıma almam bunu evlenmeden de fark ederim diyelim,
o kolay ama işte yemeği, temizliği, günlük rutini ya da bütçeyi filan herşeyi bilmek uzaktan ilişkiyle çok mümkün değil.
 
uzak mesafede bir şeylerin hissetmeniz biraz garip, ben uzak mesafe iliskimde erkek arkadasim yanima gelene kadar hicbir seyo netlestirmemistim kafamda daha sonra aramizdaki cekim ve uyuma guvenerek iliskiye basladim yani aranizda cekim olmuyorsa bu tensel ve duygusal olarak dedigim tekrar gozden gecirin bazen yakina dondugunde o büyülü aura kayboluyor çünkü
Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl ve
 
Merhaba kızlar,
Biraz uzun olacak, şimdiden kusura bakmayın. Öncelikle kısaca kendimden ve hayatımdan bahsetmek istiyorum. 37 yaşındayım ve hiç evlenmedim, 4 kız kardeşiz en küçükleri benim. Babam ben 7 yaşındayken vefat etti. Ablamlar evlendiğinden beri annemle ikimiz yaşıyoruz. Anneme de çocukluğumdan beri aşırı düşkünüm. Kaybetme korkum da çok büyük. Annem yaşlı olduğundan evdeki çoğu sorumluluk bana ait. Ev işleri , temizlik , alışveriş, annemin hastane işleri ,evdeki eksik gedik vs. Çok şükür yemeğini yapar yer, eli ayağı tutuyor. Ama benimde sorumluluklarım bir hayli fazla. Çalışıyorum aynı zamanda. 2 ablam da bize yakın oturuyor, sağ olsun onlarda yetişemediğim yerde ilgileniyorlar ama aynı evde yaşadığımız için ben daha fazla ilgileniyorum annemle.
Neyse, konuya gelirsek yaklaşık bir ay önce uzaktan akrabam olan biriyle instagramda öylesine konuşmaya başladık, sonra bu sohbetler uzadı ve birbirimizden etkilendiğimizi anladık. Kendisi Ankara' da yaşıyor. O daha önce evlenip boşandı. Bu cumartesi İstanbul' a gelecek ve ilk kez ilişki anlamında görüşeceğiz. Düşünceleri, hayata bakışı benimkiyle nerdeyse aynı. Sohbet edip konuşabiliyoruz. Ailesini zaten tanıyorum ve severim. Ama olurda ilerde evlenirsek Ankara' da yaşamam gerekecek ve ben buradaki düzenimi annemi nasıl bırakıp giderim bilmiyorum. Bir yandan da yaşım geçiyor ve en büyük korkum annemi kaybetmek ve onu kaybettikten sonra o evde yalnız kalma düşüncesi. Kendi içimde konuyu nasıl değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum. Tecrübeleriniz doğrultusunda belki bana akıl verebilirsiniz.
Önce bir görüşseydiniz….
 
Back
X