- 8 Kasım 2014
- 4.867
- 10.586
- 408
- Konu Sahibi Yinemipilav
-
- #221
Neden lisede sevdiginiz insani asagilyorsunuz? Bence insan ilk yillarinda daha icgudusel dusunur. Muhtemelen onun genleri size cok iyi uyuyordu. Ben begendigim insanlarin hepsinde belli genetik ozelliklerin var oldugunu farkettim. Bu konuda kitap yazabilirim. Goruntu, mimikler ve koku cok onemli. Bu ucu oturunca... tepetaklak asik olabilirsiniz.
Acelesi yok, bir ay sonra da olsa bir yil da olsa bakarim ben. Huyumu biliyorsunuz!Yinemipilav şu maddelerin üzerine uzunca düşünüp eve geçince ayrıntılı olarak düşüncelerimi sıralicam , şuan işteyim öğlen arası , kısa baştan savma bir msj yazmak istemiyorum.
Acelesi yok, bir ay sonra da olsa bir yil da olsa bakarim ben. Huyumu biliyorsunuz!
ya o değil de aşkından ben bile etkilendim burda.. o adamın gelip burayı okumasını çok isterdim. görünüşe bakılırsa adam kapalı bi kutu gibi, bi duvar örmüş. sen ise bu kadar uzak mesafeden o duvarı aşmaya çalışıyorsun.
aslında o nasıl bi kadın istiyor, hayata bakış açısı nasıl, bundan sonraki hayatında ne yapmak istiyor.. bunları bilebilmek çok önemli keşke öğrenebilsen. ablaları demişsin, bu da bi fırsat olabilir ona ulaşma yolunda, onu daha iyi tanıma, beklentilerini öğrenme yolunda.. ablalarıyla da samimiyet kur bence.. zor ve uzun bi süreç olacak gibi görünüyor ama imkansız da değil..
hiç olmasa, onunla beraber olamasan bile, yaşadığın bu heyecan bu güzel duygular bile güzel bi anı olarak kalır..
umarım bi an önce hayırlısı olur ikiniz içinde.
Senin kaybolan yillarina ne olacak.Once en cok oturan sizden gelen tespitleri benden olanlarla birlestirdim:
1) Onunla olacak bir beraberlik ablalarinin kontrolunden geciyor. Ablalari ile iletisim kurmam lazim sosyal olabilmek icin. Sadece onunla olmayacak.
2) Ben onu bileli yillar, o beni taniyali iki ay oldu. Bu zaman dengesizligi cok onemli. Adam neye ugradigini sasirdi.
3) Ben siniri asmadan ona ovguler yagdirinca sanirim hosuna gidiyor, sessizce icine sindiriyor. Cevap vermemesini su anda beni umutlandirmamak/yanlis yonlendirmemek yonunde oldugunu dusunuyorum. Yani bu sozlerin onun begendigi bir kadindan gelmesi taktirde harekete gecireceginden eminim, ama ben o kadin degilim.
4)En onemli sey onunla olan iletisim, bunu kaybetmemeliyim, ne pahasina olsun kaybetmemeliyim. O yuzden mesajlarimi cok dikkatli zamanlamali ve beklentisi olmayan sekilde yazmaliyim. Soylediklerim hep win-win olacak sekilde olmali.
5)Herseyden once meslegimi ve is hayatimi toparlamali ve maddi durumumu duzeltmeliyim. Ondan sonra onu arkadas olarak davet etmeli veya oraya ziyarete gitmeliyim. Eger bu maddeyi goz ardi edersem cok pisman olurum, ama zamanlamasi cok kritik ve benim elimde degil.
6)Simdilik radarin altinda gitmede fayda var, anilardan hatirlayabildigim olursa (ki yok derece azaldi ve hep ona olan ilgimle ilgili ki o tur mesajlara tepki gostermiyor (3) numaradn dolayi) yine yazar yollarim. Ama artik benim hayatimla ilgili, onun olmadigi, ilginc ve onun dikkatini cekebilecek anilari yazacagim. Yani adamin aklinda hakkimda bir profil olusturacagim, dozunda ve yavas yavas olursa beni daha iyi taniyacak. Beraber olmasak bile.
7) Her an onun bir kadin trafindan kapilmasi veya ona kotu birsey olmasi ihtimali mevcut. Bu ruya o zaman biter mi? Bilmiyorum cunku baksaniza cocuk cocuga karismis ama ben hala onu dusunuyorum.
8) Hayata stillerimizin, beklentilerimizin ve gidisatin %99 uyumsuz oldugundan eminim, birbirimize muthis yabanci olacagimizdan eminim. Benim cesitli milletten iliskilerim oldu ama gencken oluyor bu isler. Ben bu uyumsuzluk olayini en cok 2 numarada yasadim. Olmuyor. Yani, bir sey baslasa bile devamini saglayacak enerji yok , hayatlar kaliplasmis, ben bile ne kadar egilip bukulurum, oncelikle bende o guc kalmamis.
Kararim soyle:
Status quo'ya devam. Haftada en fazla bir mesaj atayim ve bu konuyu kendimi isi acisindan toparlayana kadar askiya alayim. Nasilsa biliyor ben direkt itiraf etmesem de onu istedigimi. Eger full itirafa devem edersem, sensiz yapamayacagim dersem ne benim ne onun icin kolay olmayan bir durum olacak, arkadas kalalim diyecek, premature olum olacak, o da bana uymaz. O yuzden belirsizlik daha iyi simdilik.
Epilogue:
Hasreti derinden hissetmeye devam. Ask bu, delilik bu, beynin mantik dinlemedigi hal bu. O yuzden bu duyguyu hissetmek ama dizginleyebilmek nasil bir sey biliyor musunuz. Kendinizi tanrica gibi hissediyorsunuz, yani guzellik anlaminda degil, sabir ve kontrol tanricasi. Herhalde yetiskinlik bu demek.
Ben kadere inanmam ama aslinda olayin gidisati bastan belirledi nereye gidecegini. Ben kadere karsi koyuyorum. Imkansiz daglari deviriyorum. Ben inat ediyorum. Ama kendime bahaneler bulup onun sosyal yapisina yamanmaya calistigimi hissetmek istemiyorum. Yani ben onun kapali muhafazakar klubune, hayatina girmeye cirpinan biri olarak gozukmek istemiyorum. Bu cok acizce bir sey, mesela ona mesaj atip ah iste soyle uzulmustu, gonlu acilsin diye "aman gulumse" demek, bana tuhaf geliyor.Sanki onun gulumsemesi benim kontrolumde olmasini isteyen bir caresiz kontrol hastasi insan imaji olusuyor. Bu zorlama oluyor. Zorla hic bir insanin gonlunu acamayiz. Ama akillarinda yer edebiliriz bir sure. Ben kendimden biliyorum. Bana sevgiyle yanasanlara kalbimi acamadim. Onlarin umutsuzlugunu hatirliyorum. Belki onlarin karmasi beni buldu diyecegim ama oyle degil. Problem ben degilim, onun nasil bir kadin istedigi.
Eger ben bunu sizlerle tartisacak kadar bunalmissam zaten bu isin olurlugu azdir kizlar. Ask bana gore uzerinde cok dusunelecek pazarlik yapilacak bir plan gibi olmamali. Yine de her seye ragmen onu sevmeye devam edecegim galiba. Keske, bu yillanmis sevgiyi mezara kadar , bozulmadan goturebilsem.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?