Canim istemiyor yazmak ama bazi seyleri perspektive oturtmak icin yaziyorum.
Adonis'e uzun suredir hatiralarimi yazmamistim. Turkiye'deki olaylar sonrasinda icimde hic yazmak gelmiyordu. Ama kendisi beni arayip sorunca, herseyin duzelmesi uzerine dua edecegini soyleyince dayanamadim.
Kendisinin varliginin bile beni mutlu etmeye yettigini, kendine iyi bakmasini soyledim.
Bu sefer kendi duvarina ilginc bir yazi yapistirdi. "Ben sizin arkanizdayim derken bunu gercekten boyle oldugundan emin oldugum icin soyluyorum. Arkadaslarimdan bakalim kim benim benim icin ayni seyi soyleyebilecek? Bu yaziyi duvariniza yapistirin ki anlayayim." Sonucta bir tek bendim eylemi gerceklestiren. Digerleri turlu bahaneler bulup ozur dilediler. Acaba neden arkadasliklarini teyit etme ihtiyacinda bulundu diye dusundum.
Sonra anladim ki, benden hoslanmaya basladi ve benim onun icin neler yapabilecegimi anlamaya calisiyor. Iste bu, bir iliskinin en tehlikeli sahfasini olusturuyor. Bu tur denemeler, karsidakinin uzerinizde ne kadar kontrol kurabilecegi ile ilgili. Derhal kontrolu elimde tutma plani yapmaliyim. Oyle yagma yok. Ben sana tapsam bile herseyden once kendimi korumam lazim. Tecrubelerim beni yaniltmaz. Asla boyunduruk altina girmeyen bir profil cizmeliyim. Kendisi cok ataerkil ve cok muahafazakar bir aileden geldigi icin muhtemelen kadinlarini hep kontrol altinda tutmak istedi ve basaramadi. Simdi karsisina cikan eli belinde dik basli Turk kadinini hangi kategoriye oturtacagini bilemiyor.
Yine de bir arkadasi onun bu yazisinin altinda kanserden bahsetmeye baslayinca telaslandim ve sagligini sordum. Eskiden gunlerce cevap vermeyen adam aninda cevapladi, iyiyim, endise etme dedi. Paranoya mi bilemiyorum, bir an bu olayin fena bir kurgu olabilecegini dusunmeme sebep oldu. Sonra dusundum, evet evet , sen kurguluyorsun, adamin onlarca cocugu torunu olmus, ahi gitmis vahi kalmis, bu yasta senle oyun mu oynayacak dedeniz?
Ben uzun sure sessiz kalinca bir baktim, mesaj atmis. Yarim saat sonra gordum, hala oradaydi ve Turkiye'nin ve dunyani hali uzerinde chat yaptik. Dunya goruslerimiz birbirine benziyor. Ama birbirimiz hakkinda konusmadik. Ben yine sessizlige gomuldum.
Artik nasil basa cikacagimi bilemiyorum. Cunku atacagim her ileri adim, olayi bir ust sahfaya tasiyacak. Adamcagizdn aldigim samimi sinyallerden onu goruyorum. Ama bende guc kuvvet yok bu iliskiyi kaldirmaya. Karsimda bagaji bol yasi geckin adam var, ben ise son derec ozgur ve bagimsiz bir kadinim, muhtemelen ruhunun cam kiriklariyla dolu odasina beni davet edecek olsa, ben onu iyilestiremeyecegim, ve o daha da caresizlesecek ve icine gomulecek. Ikimiz de basarisiz olacagiz.
O yuzden bosanmis bir erkek arkadastan yardim istedim. Ne donuyor basindan bu travma gecmis erkeklerin aklinda? Duygulari, korkulari, davranislari nasil oluyor? Kesinlike silahlanmam ve bilinclenmem lazim, yoksa kurbanlik koyun durumuna dusme korkum var. Bir baglanma olacaksa, iliskiyi ben yonetmeliyim, iceriden, sessizce.
Belki gozumde cok buyutuyorum ama sorunlar dag gibi ve benim ona olan saf duygularimin bu sorunlar tarafindan oldurulmesine asla izin vermek istemiyorum.