- 7 Kasım 2013
- 14.758
- 36.006
- 598
- Konu Sahibi meredithgrey
- #1
Dün gece çok ağladım, senelerden, gençliğimdeki aşk acılarımdan sonra ilk kez ağlaya ağlaya uyudum.
Kuzenim hamile. Annem dün söyledi. Bu arada kuzenimle konuşmuyoruz, eski konularımda var, anlamsız saçma gerginlik oldu ve düzelmedi.
Zaten bir kaç gündür internette falan gördüğüm bebek videolarına içim gidiyordu ama dün aldığım haber beni yıktı. Neden bilmiyorum ama dünden beri kendime gelemedim.
39 yaşındayım 2. evliliğim dört senedir evliyim. İlk evliliğim üç sene sürdü ve çocuk fikri asla yoktu. Sonra eşimle tanıştım. Yapı olarak anaç bir kadın değilim, eşim de ben de çocuk sevmeyiz. Görünce kaçmayız ama bir çocuğun sorumluluğunu almak, fedakarlık etmek, uykusuz geceler falan bize göre değil. Bunu evlenirken de konuştuk. Hani zaten şimdi istiyorum desem bile borçlar diz boyu, işim anlamsız saçma bir tempoda, annemden hayır yok, keza kayınvalidemden de. Yani ben bir çocuğa bakamam. Maddi olarak o güç yok, yeni yeni biritirmeye başladık borçları azaltıp. Geçmişimizde bir iflas ve işsizlikler var ancak bu kadar yapabildik.
Beş sene sonra çocuk için şartlarım olursa şayet bu sefer de annem gibi yaşlı anne olmak istemiyorum. Menapoz çocuğu dediklerinden yapıp onu yaşlı bir anne babaya mahkum etmek istemem. E şu anda da zaten maddi manevi hazır değilim ben bu çocuğu ne zaman yapıcam?
Rızkıyla da gelmediğinin, bez fiyatlarının almış başını gitmiş olduğunun da farkındayım bu arada.
Anne olamayacağım dün bunu kabul ettim. Şimdiye kadar umurumda olmayan bu durum dün beni dayak yemişe çevirdi.
Artı olarak işimden de memnun değilim. Eşşek yüküyle iş yapıp kuş kadar maaş alıyorum. Benim yan iş olarak yaptığım beyanname işi için eleman alındı ve kadın benim 2 saatte yaptığım işi dünden beri bititemedi !
Resmen arabeske bağladım, ölesiye mutsuzum kendime acıma duygusuyla sürünüyorum. Yerlere kapaklanıp ağlayasım devrilesim var.
Kendime acıyorum evet. Potansiyelim fark edilmeyen edilse de umursammayan bir işte çalışıyorum. Hakkım yeniyor. Eşşekler gibi de çalışmaya mecburum.
Kuzenim sorumsuz, aileden şımartıldı, hep sırtı sıvazlandı, bana şefkat göstermeyen babam bile onu bağrına bastı i, zengin koca buldu ve sonuç; hamile. Ben eşşek gibi çalışan ben zemgin kocaya varmadığım için mi anne olamıyorum ?
Off iyice saçmaladım farkındayım. Sadece çok üzgünüm.
Kuzenim hamile. Annem dün söyledi. Bu arada kuzenimle konuşmuyoruz, eski konularımda var, anlamsız saçma gerginlik oldu ve düzelmedi.
Zaten bir kaç gündür internette falan gördüğüm bebek videolarına içim gidiyordu ama dün aldığım haber beni yıktı. Neden bilmiyorum ama dünden beri kendime gelemedim.
39 yaşındayım 2. evliliğim dört senedir evliyim. İlk evliliğim üç sene sürdü ve çocuk fikri asla yoktu. Sonra eşimle tanıştım. Yapı olarak anaç bir kadın değilim, eşim de ben de çocuk sevmeyiz. Görünce kaçmayız ama bir çocuğun sorumluluğunu almak, fedakarlık etmek, uykusuz geceler falan bize göre değil. Bunu evlenirken de konuştuk. Hani zaten şimdi istiyorum desem bile borçlar diz boyu, işim anlamsız saçma bir tempoda, annemden hayır yok, keza kayınvalidemden de. Yani ben bir çocuğa bakamam. Maddi olarak o güç yok, yeni yeni biritirmeye başladık borçları azaltıp. Geçmişimizde bir iflas ve işsizlikler var ancak bu kadar yapabildik.
Beş sene sonra çocuk için şartlarım olursa şayet bu sefer de annem gibi yaşlı anne olmak istemiyorum. Menapoz çocuğu dediklerinden yapıp onu yaşlı bir anne babaya mahkum etmek istemem. E şu anda da zaten maddi manevi hazır değilim ben bu çocuğu ne zaman yapıcam?
Rızkıyla da gelmediğinin, bez fiyatlarının almış başını gitmiş olduğunun da farkındayım bu arada.
Anne olamayacağım dün bunu kabul ettim. Şimdiye kadar umurumda olmayan bu durum dün beni dayak yemişe çevirdi.
Artı olarak işimden de memnun değilim. Eşşek yüküyle iş yapıp kuş kadar maaş alıyorum. Benim yan iş olarak yaptığım beyanname işi için eleman alındı ve kadın benim 2 saatte yaptığım işi dünden beri bititemedi !
Resmen arabeske bağladım, ölesiye mutsuzum kendime acıma duygusuyla sürünüyorum. Yerlere kapaklanıp ağlayasım devrilesim var.
Kendime acıyorum evet. Potansiyelim fark edilmeyen edilse de umursammayan bir işte çalışıyorum. Hakkım yeniyor. Eşşekler gibi de çalışmaya mecburum.
Kuzenim sorumsuz, aileden şımartıldı, hep sırtı sıvazlandı, bana şefkat göstermeyen babam bile onu bağrına bastı i, zengin koca buldu ve sonuç; hamile. Ben eşşek gibi çalışan ben zemgin kocaya varmadığım için mi anne olamıyorum ?
Off iyice saçmaladım farkındayım. Sadece çok üzgünüm.
