Ben ben ben :)
Aşk hayatımı dökmek gibi olacak ama kendini iyi hissedeceksen anlatıyorum bak
(Arada tanışıp elediklerimi, 1-2 ay içinde salladıklarımı saymıyorum)
Ortaokul 2deyken bizim kızlar bi çocuk ile tanıştırmışlardı. İlk sevgilim oldu, bir küs bir barışık 6 yıl devam etti (Yani lise sona kadar) Zamanla zaten kendini tüketti bitirdi gözümde, ben de üni.ye başlarken yeni başlangıçlar adına yol verdim. İki hafta böğüre böğüre ağladım ve sonra aydınlandım. "Yav Gangsta, aşkının ıstırabına başlatma, sen terk ettin, olmazdı zaten" dedim.
Üni. zamanı 2 senelik bir ilişkim oldu, sevmiştim ama asla aynı ev içinde geçinemeyeceğimizi fark ettiğimde (Ailesini tanımaya başlayınca bilhassa) ufaktan uzaklaştım. Zaten o da pek gayretli biri değildi, devamı gelmedi. Ki böylelikle onun da beni pek sallamadığını, sevmediğini anlamış oldum.
Daha sonra uzak mesafe ilişkim oldu, aşık olduğumu net hissettiğim bir çocuktu. Gezdik tozduk buluşmalarımızda. Bir gün iyi tartıştık onunla ve ev içinde suratımın sirke sattığını fark eden annemle dertleştik. "Sen mi kadın, o mu kadın?" dedi annem sadece. Sonra fark ettim ki bu adam için paso ben kalkıp gidiyorum yaşadığı şehre. Bir kere gelmemiş yanıma, "Gel" demişim, annem izin vermez filan demiş. "Oyy oyy kızım Gangsta, anneciğinin nazlı oğluşuna talipsin galiba" dedim kendi kendime ve terk ettim.
Ve eşim...
Çocukluk arkadaşım, bana platonikmiş ve onu fark etmemişim bile.
Öyle bir sevdi ki, beni sevişine aşık oldum. Aha dedim benim adam bu.
Sonra işte, evlilik, çocuk filan. Gün ve gün katlanan bir sevgiyle bağlandık.
Sevişine, sizi güzel sevmesine aşık olduğunuz adamları katın hayatınıza, mutlaka böyle birisi çıkacak karşına. Seve seve aşık eder nasılsa ^_^
üstelik konu sahibesiyle yaşıtmışız da 
