- 26 Eylül 2010
- 17.562
- 32.880
- 1.123
Eşim beni önemsemediğini veya bunun böyle süreceğini falan söylemiyor ki, kendisi hep düzeleceğinden, mutlu olduğundan falan bahsediyor. Ona göre her şey çok iyi ve daha da iyi olacak o yüzden beklemedeyim.Sizi hatirliyorum. Cogu zaman baskalarina karsi elestiriniz cok sert olurdu. Ne olduda siz bu duruma gelip halen sizi onemsemeyen insani cekebiliyosunuz. Sizin yorumlariniza dayanarak yaziyorum bunlari. Acil bu kocayi bosa .kendinize yazik ediyorsunuz.
Ayrıca kime ne sert eleştiri yapmışım hatırlamıyorum bile, tam tersi fazla yumuşak olduğumu düşünürdüm

Boşanmak zaten hep aklımda ve her an gerçekleşebilecek bir şey. Şu an pamuk ipliğine bağlıyım aslında, dile getirmesem bile zaten hissediyordur uzak duruşumdan.''Ayrılık'' ,''Yüzük çıkarmak'',''boşanmak'' figürlerinden birisi ağza alınması durumu evlilik kurumu için çok sakıncalı! Süreklilik arz ediyorsa daha da zor... Yapmayacaksanız agzınıza dahi almayın.. Hissettirmeyin bile..Laçkalaşıyor..
Konunun ailesine yansıması süreklilik arz etmesi durumunda sıkıntı vardır.. Bi yerden sonraysa Ailelere deklare etmesi zaten artık bişeylerin asılamadıgı anlamına gelir..
Sizi tartaklaması!!+$?? konusunu anlayamadım.Benim kitabımda şiddete af yoktur.
Eski konularınızı ve sizi bu noktalara getiren durumları bilmediğimden net yorumlar yapamıyorum.Hatalar mutlaka karşılıklıdır kanısındayım.
Bu yüzden;
Sizin bence evliliğiniz için aile terapistinden destek almanız farz olmuş...
Normal bir karı-koca hayatı yaşamıyoruz çoğu zaman.
Genelde günümüz koltuğun iki ucunda birbirimizle alakasız bir şeylerle meşgul olarak geçiyor. Benim bildiğim yeni evliler diz dize, göz gözeler ama biz hiç öyle olmadık ve artık olmak da istemiyorum. İçimde geçmeyen bir öfke var, en sakin anımda bile eşime karşı sinirliyim ve ne dese azarlıyorum.