Üzüntüler paylaşılarak hafifler değil mi?

Ben kız kardeşimin son günlerinde yanında olamadım hatta telefonla bile en son bir hafta öncesi konuşmuştum hayat telaşından 10 yıldır kalp rahatsızlığı vardı ani bir krizle vefaat etti yakın zaman da zaman hızla akıp geçiyor ama içimdeki acı hiç geçmiyor asla unutmuyorsun ama sanki acınla yaşamayı öğreniyorsun ölüm çok acı bende eşimden destek göremedim hiç bir ay boyunca haftasonlarında annemin yanına gidip kaldım hep senin annenlere gidıyoruz bizimkilere gitmiyoruz diye lafını yaptı bana keyfimden gidiyormuşum gibi
Kendi ailelerinden biri olduğunda durum daha farklı oluyor.
Eşimin yakını öldü diye bir hafta yıllık izin aldık gelene gidene baktım ilgilendim destek oldum.
Şimdi benim hastama saygısı olmadığı gibi zorla arattırmasam başınız sağolsun bile demeyecek benim aileme. Ama iyilik de kötülük de unutulmuyor
 
Bu tip insanlar herkesin hayatında mevcut demekki. Her cenazeye gelen yada hastanede yatanı ziyaret eden insanlar arasında dedikoducusu çıkarcısı veya köy yanarken saçını tarayanı oluyor. Ne demişler ağlarsa anam gerisi yalan...
Ben bunu ilk babam kalp krizi geçirdiğinde gördüm. Halalarım çay ısmarlasanıza diyebilecek kadar saçmalamış, (gelen sanki çay kahveye gelmiş gibi) Paranız var mı bir ihtiyacınız var mı diye sorması gereken dayım para istedi, her düğüne koşa koşa gelen köydeki halam abisi ölümlerden dönünce kılını bile kıpırdatmadı. Hepsini geçtim halamın kızı gel moral olsun seninle kahve içelim diyip hastanenin ilerisinde arkadaşı ile buluştu sevgilisinin ona aldığı yüzüğü filan anlattı. Hepsi böyle günlerde kalitesini gösteriyor malesef
En azından sevgili olarak kalmış öteye gitmemiş. Ama benim ne yazık eşim. Atsan atamıyorum satsan satamıyorum öyle bi durum.
Sizin de başınız sağolsun...
sağolun
Benim de eşim bu arada. Keşke biraz erken anlayabilseydim bunları
 
Back
X