herkese merhaba. ben de siğille hpv tanısı alıp çok fazla hekimle görüşüp uzun uzun okumalar yaptığım bir dönem geçirdiğim için buradaki canı çok sıkılan arkadaşlara yardımcı olmak umuduyla yazıyorum:
zaten bu başlığa kadar geldiyseniz, sağlığınızı kontrol eden, bedeninize sahip çıkan birisiniz. istisnai halleri dışarıda tutarak söylüyorum, muhtemelen sağlığınız için ciddi tehdit oluşturacak, yaşamsal tehlike yaratacak bir sıkıntınız yok. ya bir ya da birkaç defa siğil yaktıracak ya da basit sayılacak bir operasyonla bundan kurtulacaksınız (umuyorum). yani siz bu illetle bir kavga veriyorsunuz evet, ama bu kavga fiziksel bir sorun değil, daha çok ruhsal. yani canınızı sıkıyorsunuz, yargılanmaktan korkuyorsunuz

atıyorum siğil elinizde çıksa yaşayacağınız gerginlikten çok daha fazla geriliyorsunuz.
maalesef bunun bir sebebi var. bedenimiz yüzünden ayıplanmaya o kadar alıştık ki

genital bölgemizde yaşadığımız bir sorun da ayıpmış gibi geliyor. oysa düzenli kontrolle sıkıntı yaşamayacağımız bir şeyler karşı karşıyayız fakat kendimizden sıkılıyoruz. hem kendimden, hem de sizlerden ricam bunu kendimize yapmayalım artık. bu bizim bedenimiz,%90 kadının içinden geçtiği bir süreçten geçiyoruz. dünyanın en yaygın virüsüyle karşılaşıyoruz. virüsler, bakteriler hep insanların, hayvanların etrafındadır. yaşamak kadar doğal bir şey bunlarla karşılaşmamız. yeter ki çözümsüz olmasın.
hpv'yi internette aratıp araştırdığınızda iki tür şey görürsünüz: ya çok telaşlı insanların deneyimleri ya da tıbbi makaleler. tıbbi makalaler zaten bilimsel bi gözle yazılır, en kötü ihtimalleri de dahil etmek zorunda oldukları için hep çok korkutucu görünürler. ama gerçekler öyle değildir. yaşayan insanların deneyimleri de hep çok telaşlıdır. bunun bi sebebi var. çünkü aynı virüsle karşılaşan insanların çoook büyük bir çoğunluğu zaten rahatlar, bunu takmadılar, tanıyı alıp geçtiler ve hayatlarına devam ettiler. ama biz zaten çoğumuz telaşlı tipler olduğumuzdan saatlerce google'a hpv yazıp okuduk durduk. sonra da birbirimiz gibi insanları bulup iyice telaşımızı besledik. bunu hiç unutmayın. burada gördüğünüzün binlerce kat fazlası kadın var ki aynı şeyi yaşayıp üzerinde durmuyor. önlemini alıp, tedavisini olup geçiyor. hani doktora gidiyoruz ve çok fazla ciddiye bile almıyor ya, bunun bir nedeni var: çünkü çoğu durumda ciddi bir virüs değil. ne kimseye sağlığımızla ilgili hesap vermek zorundayız, ne de telaşa, anksiyeteye kapılıp hayatı kendimize zindan etmek. bu çok ortak bir dert. ve muhtemelen birkaç sene sonra üzerine bile düşünmediğimiz bir şeye dönüşüp geçip gidecek. kendimize iyi bakalım, önemli olan bu.